این اجرا، اولین کنسرت مشترک حافظ و استاد ناظری در ایران بعد از ١۵ سال از خاطره به یادماندنی آخرین اجرای آنها در کاخ سعدآباد تهران بود، هرچند که حافظ در آن اجرا در کنار پدر به عنوان نوازنده سهتار و آهنگساز قرار گرفته بود. اما این بار موضوع فرق میکرد و او بار اصلی کنسرت یعنی رهبری گروه، آهنگسازی و نوازندگی را در کنار خوانندگی به دوش میکشید. بسیاری از مخاطبان منتظر بودند تا ببینند این بار ناظریها در کنار هم قرار است چه برنامهای را برایشان تدارک ببینند.
ظاهرا شرایط موجود به گونهای بود که امکان اجرای کل قطعات «ناگفته» در کنسرتهای ایران وجود نداشت. لغو حضور ستارگان موسیقی جهان باعث شده بود تا حافظ تغییراتی را در نحوه کنسرت «ناگفته» ایجاد کند و صرفا قطعه اول و چهارم از آلبوم «ناگفته» را به روی صحنه ببرد و در باقی قسمتها از ساز و آوازهای سنتی دو تصنیف جدید به همراه گروه نوازی کلاسیکگونه با آهنگسازی پدر و تنظیم خودش بهره بگیرد. این رنگآمیزی باعث ایجاد تنوع و جذابیت برای مخاطبان شده بود. آن طوری که ناظری جوان بیشتر در این مورد صحبت کرده بود اجرای سایر قطعات آلبوم «ناگفته» احتیاج به یک گروه کر صد نفره داشت.
اجرای ناگفته در شهر حضرت حافظ
کنسرت ساعت نه و نیم شب آغاز شد. استاد شهرام ناظری پیش از اجرای کنسرت و در ابتدای صحبتهایش با اشاره به این نکته که خوشحال است تور «ناگفته» در ایران از شهر حضرت حافظ شروع شده است، گفت: «شیراز شهر تمدن و فرهنگ است و در این شهر زرخیر هنرمندان بسیاری پا به عرصه وجود گذاشتند و از این جهت مردم این شهر درک والایی از هنر دارند.» پس از اتمام صحبتهای شوالیه آواز ایران، کنسرت با اجرای قطعه «آفرینش» از آلبوم ناگفته با تکنوازی ویولنسل که برگرفته از دستگاه نوا بود و پیشتر توسط یکی از بهترین ویولونیستهای جهان، مت هایمووینز نواخته شد بود، این بار توسط آتنا اشتیاقی اجرا شد که مورد توجه مخاطبان هم واقع گشت. بعد از تکنوازی ویولنسل، میثم مروستی نوازنده ویولا و پدرام فریوسفی نوازنده ویولن به همراهی ساز ویولنسل به هنرنمایی پرداختند. اجرای این سه نفر که حاکی از هماهنگی آنها بود برای بسیاری از مخاطبان حس و حال متفاوتی را به همراه داشت. این بار نوبت نوازندگان کوبهای بود؛ درخشش شهریار نظری و فرهاد صفری روی استیج از همان قطعه اول، مخاطبان را با خودش همراه کرد و باعث شد که حضار به وجد بیایند.
استفاده به جا از گروه کر
یکی از حسنهای این کنسرت استفاده به جا از گروه کر بود؛ حضور این افراد جنبه صرفا زینتی نداشت و باعث ارتقا سطح کار شده بود. گروه سه نفره این گروه که متشکل از شیوا سروش، الهه حیدری و مهرناز شاهمحمدی بود. در نحوه خوانش آنها روی موضوع هارمونی دقت زیادی شده بود و هر یک از این خوانندگان کر، نتی را به شکل جداگانه اجرا میکردند.
لذت اجرا زیر نور ماه و صدای هواپیما!
اجرای کنسرت در باغ «عفیفآباد» شیراز، آن هم در هوای مطبوع شهریور ماه، لذت خاص خودش را برای برگزارکنندگان و تماشاگران داشت؛ چراکه در زیر نور ماه و با منظره دلانگیزی که از باغ داشتند میتوانستند با آرامش از موسیقی کلاسیک و سنتی ایرانی بهره ببرند. هرچند که صدای هواپیما گاهی باعث تغییر جو میشد، اما به گفته استاد ناظری این سر و صداها از لذت اجرا زیر نور ماه و در فضای آزاد کم نمیکرد!
پیچیدگی در تنظیمها
یکی از نکاتی که در این کنسرت به چشم میآمد نحوه تنظیم قطعات بود. پیچیدگی که در این نوع تنظیم وجود داشت باعث میشد که مخاطب احساس کند این نوع تنظیم مناسب گوش ایرانی نیست و انظباقپذیری مخاطبان داخلی با این سبک تنظیم احتیاج به وقت و زمان بیشتری دارد. درست مانند خود آلبوم «ناگفته» که با گذر زمان، مخاطب توانست با آن ارتباط بیشتری برقرار کند.
چه قطعاتی در این کنسرت اجرا شدند؟
در این کنسرت به ترتیب در بخش نخست از فصل یک آلبوم «ناگفته»، با عنوان «آفرینش» قطعه صلح اتمی و راست بگو اجرا شد و سپس قطعه نهان مکن، مرا هر دم میبینی زیادت میکنی دردت، مثنوی خوانی، فصل چهارم آلبوم «ناگفته» با عنوان «بازگشت» شامل قطعات رقص کهکشانها، نزول، رهایی سکوت، عروج و جاودانگی اجرا شد.
سهتار نوازی حافظ
بسیاری از مخاطبان انتظار داشتند که حافظ با ساز حافظ برای آنها بیشتر بنوازد. اما ظاهرا توجه او به رهبری و خوانندگی، او را از این مهم باز داشته بود. او بیشتر به گروه نوازی می پرداخت. هرچند که از گوشه و کنار به گوش میرسید که در شب کنسرت، ساز «حافظ» بر اثر سهلانگاری یکی از اعضای گروه شکست و به همین دلیل او با دیگر سازش، سهتار نوازی را به شکل انفرادی نداشت.
«بالا روم» پایانی بر کنسرت شیراز
کنسرت با قطعه پرطرفدار «بالاروم» از آلبوم ناگفته به پایان رفت. این قطعه که با همخوانی استاد ناظری و حافظ اجرا شد، با استقبال مخاطبان مواجه شد.
جشن امضایی که به دلیل ازدحام جمعیت لغو شد
بعد از پایان کنسرت جشن امضای آلبوم «ناگفته» قرار بود برگزار شود که این موضوع به دلیل ازدحام جمعیت امکانپذیر نشد و زمان برگزاری جشن به روز شنبه و هتل زندیه شیراز موکول شد.
ناگفته نماند ۱۲ و ۱۳ شهریور ماه حافظ ناظری به همراه استاد شهرام ناظری در تهران طی سه سانس به روی صحنه میروند. پس از پایان اجراهای تهران آنها دوباره به شیراز میآیند و کنسرتی را در این شهر برگزار میکنند و سپس اجراهایی در شهر کرمانشاه، گرگان، ساری و تبریز خواهند داشت.(موسیقی ایرانیان)
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد