آزاری به نام چشم‌چرانی

مرد یا زنی که در نگاه، گفت‌وگو و روابط جنسی با غیرهمسر، حد و مرزی قائل نشوند به این معنی است که نیازشان را از مسیر غیرهمسر تامین می‌کنند، این امر موجب می‌شود که فرد نه‌تنها نیاز کمتری به همسر خود داشته باشد، بلکه زمینه‌ساز تشدید نگاه‌های جنسی، مقایسه‌ای و کنجکاوانه شده و موجب می‌شود که فرد، خانواده بخصوص همسر خود را از نظر زیبایی، جذابیت‏های جنسی، رفتاری و حتی اندامی با غیرهمسر مقایسه کند و در اغلب موارد از داشتن چنین همسری احساسی ناخوشایند پیدا کند.

حجت‌الاسلام دکتر نصیر عابدینی، روان‌شناس در این خصوص می‌گوید: نگاه افراد به جنس مخالف می‌تواند جنبه‌های مختلفی داشته باشد و دلیل ایجاد نگاه‌های مقایسه‌ای، کنجکاوانه یا جنسی در هر فردی طیف وسیعی دارد و اغلب به نوع شناخت و انگیزه فرد مربوط می‌شود.

به گفته دکتر عابدینی، برخی افراد میزان شناخت از خود را به واسطه مقایسه خویش با اطرافیان بالا می‌برند. در نتیجه نوع نگاه آنان اغلب مقایسه‌ای است. این نگاه می‌تواند تا درجاتی سبب پیشرفت و تعالی افراد برای پیشبرد بهتر و هدفمندتر زندگی شود، اما زمانی که از حد بگذرد و به حریم‌های خانوادگی بخصوص مقایسه همسر با غیرهمسر برسد، مخرب و آسیب‌زاست. آسیب این نگاه‌ها تا حدی است که بسیاری از همسران بخصوص برخی مردان با وجود داشتن همسرانی زیبا و جذاب و اغلب در چند سال ابتدای زندگی نگاهی کنجکاوانه و مقایسه‌ای به غیرهمسر داشته و مدام انتخاب خود در همسر گزینی را مقایسه می‌کنند که این نوع نگاه برای شریک زندگی بسیار آزاردهنده و مخرب است.

اما دلیل نگاه‌های جنسی چیست؟

اغلب خانم‌ها از نگاه‌های گاه و بی‌گاه همسرانشان به جنس مخالف گلایه دارند. اغلب آنان بر این باورند که همسرانشان نگاه هرز و جنسی به خانم‌های دیگر چه در محیط جامعه و کار و چه در ارتباطات خانوادگی دارند. حال پرسش اینجاست چه عواملی سبب بروز این‌گونه نگاه‌ها در جامعه ما شده است؟

دکتر عابدینی در این خصوص می‌گوید: زمانی که محرک‌های دیداری و شنیداری در یک جامعه زیاد می‌شود، چشم‌ها احساس نیاز کرده، در نتیجه نگاه‌ها کنجکاو شده و در پی پردازش‌های ذهنی، خیالپردازی‌های جنسی شکل می‌گیرد. هنگامی که محیط پیرامون امن و یک مرد مراقب نگاه خویش باشد لذت‏ها و کامجویی‌های گوناگون جنسی را به همسر خود منحصر می‌کند و اجتماع را محل کار و تلاش قرار می‌دهد. چنین مردی پس از اتمام فعالیت‏های روزانه با شوقی وصف‌ناپذیر در انتظار ملاقات با همسر و تامین نیازهای احساسی و غریزی خویش در نهاد خانواده است.

اما اگر جامعه محیط امنی نباشد و نگاه‌ها آزاد و رها باشد و تماشای برنامه‌های محرک ماهواره‌ای و برقراری ارتباط با جنس مخالف در شبکه‌های به اصطلاح اجتماعی تبدیل به یک عادت شده باشد، دیگر نباید انتظاری داشت که آن مرد نگاهش پاک و آن زن خودنمایی و دلبری‌اش مختص همسرش باشد!

پوشیدگی عامل جلب توجه نمی‌شود؟

برخی بر این باورند که پوشیدگی زن خود باعث کنجکاوی و التهاب مردان و موجب جلب توجه می‌شود. دکتر عابدینی می‌گوید: پوشیدگی جاذبه‌های جنسی را پنهان می‌کند و با فرض این‌که اگر رعایت پوشش جلب توجه کند، ‌ این ‌ توجه و نگاه به انسانیت ، پاکدامنی و متانت زن است و نه جنسیت.

وقتی آزادی‌های بی‌قید و بند، پوشش‌های نامناسب و آرایش‌های زننده تبدیل به ارزش شود، دیگر شناخت زن به خاطر استعداد، آگاهی، ایمان، شرف و حجب و حیای او نیست، بلکه در تن و جنس او خلاصه می‌شود. به گفته دکتر عابدینی گاهی برخی از پوشش‌های نامناسب خود منجر به ایجاد نگاه جبری می‌شود. یعنی فرد بدون آن‌که بخواهد یا قصد نگاه‌آلوده و شهوانی داشته باشد محرک‌های جبری محیط او را وادار به این نوع نگاه می‌کند.

اما این سوال پیش می‌آید چرا خداوند این همه ظرافت و لطافت به زن داده و مردان را از حیث غریزه تاثیرپذیر آفریده که موجب شود زنان برای رعایت مصالح شخصی و اجتماعی خود مجبور به پوشیدگی شوند؟

کارشناسان می‌گویند: شدت تاثیر عاطفی و جنسی رفتار زن با آن همه مکانیسم‌های ظریف و جاذب از نازکی صدا گرفته تا لطافت و تراش موزون اندام بدنش، برای کشش و جاذبه بین دو جنس مونث و مذکر و درواقع جذب مرد به سوی زن و در نتیجه توالی نسل است. از سوی دیگر استحکام و تقویت خانواده به این واسطه موجب می‌شود که خود به خود زن و مرد برای جلوگیری از انهدام این کانون گرم و لذتبخش تلاش مضاعفی داشته و قلمرو آزادی جنسی و رفتاری را محدود به حریم خانواده کنند.

دلیل کاهش ازدواج؛ نگاه‌های آزاد و رها !

امین کشوری در کتاب حجاب من، می‌گوید: یکی از دلایل کاهش ازدواج و افزایش آمار طلاق همین نگاه‌های آلوده جنسی است. درواقع همین آزادی در نگاه سبب می‌شود که فرد برای مدتی کوتاه هم که شده غریزه جنسی خود را تسکین داده و با تکرار این نگاه‌ها دیگر برای تسکین نیاز جنسی خود نیازی به ازدواج نمی‌بیند.

در حقیقت وقتی برخی مردان می‌بینند که زیبایی‌های جسمی، جنسی و رفتاری جنس مخالفشان را که تا دیروز برای دیدن و لذت بردن از آنها باید زیر بار تعهد می‌رفتند و خواستگاری و ازدواج و مسائل دیگر زندگی را می‌پذیرفتند، حالا به این راحتی در اختیار آنهاست، پس دیگر چه لزومی به ازدواج و مسئولیت‌های دیگر آن است؟ و در چنین روابطی این زنان هستند که بیشترین لطمه و آسیب را می‌بینند!

فاخره بهبهانی