بچه‌ها را نگران نکنیم

نکته مهم بعدی، جذابیت ظاهری عروسک‌هاست؛ بچه‌ها به ظاهر عروسک‌ها توجه می‌کنند. پس باید این نکته هم در آنها لحاظ شود. نکته سوم این است که اگر این عروسک‌ها در اختیار بچه‌ها قرار می‌گیرد، فقط باید آنها را به عنوان حیوان‌هایی که در کشور ایران زندگی می‌کنند به بچه‌ها معرفی کنیم. من بشدت مخالفم درباره انقراض آنها و این که در معرض خطر هستند با بچه‌ها صحبت کنیم. آشنایی بچه‌ها با گاندو یا خرس سیاه آسیایی یا اردک سرسفید کار خوب و پسندیده‌ای است به شرطی که ذهن بچه‌ها را درگیر انقراضشان نکنیم. از نظر من نه‌فقط این موضوع که هیچ موضوع ناخوشایند دیگری را نباید با بچه‌ها درمیان گذاشت.

بچه‌ها باید امیدوار و شاد بار بیایند. باید در سنین کودکی فقط عشق و علاقه به طبیعت را تجربه کنند نه این که غصه بخورند که وامصیبتا طبیعت دارد از بین می‌رود و... برای غصه خوردن وقت زیاد است. بچه‌ها باید بچگی کنند و بچگی چیزی جز شادی در دامان طبیعت نیست. پس اگر پدرومادر یا مربی تصمیم گرفت از این عروسک‌ها برای کودکی استفاده کند، درباره این که این حیوانات چقدر زیبا هستند، چقدر جذابند، درباره محل زندگی‌شان و... با آنها صحبت کند، اما درباره این که تعدادشان کم شده یا ممکن است در آینده دیگر وجود نداشته باشند، چیزی به بچه‌ها نگوید.

عبدالحسین وهاب‌زاده *

* استاد دانشگاه و برنده جایزه ملی محیط‌زیست