جریان سیال نیکی

آدمی با فطرت رو به خیری که دارد با اولین جریان خوبی و خیر همراه می‌شود و تلاش می‌کند خود را با این جریان همسان و هم‌شکل کند. ماه رمضان که ماه خوبی‌ها و ماه خدا نام‌گذاری شده، ظرفیت بالایی برای همراه کردن آدم‌ها با این جریان پرخیر و برکت دارد. به همین دلیل است که برنامه‌های ترکیبی، معارفی و دینی تلویزیون در ماه رمضان تلاش می‌کنند تا این جریان را همه‌گیر کنند و مردم را به سمت کارهای خوب و خیر راهنمایی کنند.

برنامه‌ای مانند ماه عسل چند سال است روی این موضوع متمرکز شده است؛ این برنامه با دعوت از خیرین و مددجویان، فضایی را به وجود می‌آورد که هم فرد خیر و هم کسی که به او کمک شده با رضایت کامل مقابل دوربین می‌نشیند و از زندگی و تصمیمات خود می‌گوید. آدمی که دستش به کار خیر است، می‌داند اگر در برنامه ماه عسل شرکت کند و از انگیزه‌های خود برای کار خیر بگوید، ریا نکرده است. او با این کارش موج مثبتی را ایجاد و تلاش می‌کند دیگران را هم وارد این حوزه کند. این فرد خیر قرار نیست آدم پولداری باشد که دارایی‌اش حساب و کتاب ندارد، بلکه برای خیر بودن بیشتر لازم است روح بزرگ باشد تا حساب پس‌انداز! مثلا در شب بیست و یکم ماه رمضان مادری با فرزندان و نوه‌‌های خود به برنامه ماه عسل آمد که چند سال قبل با مردی ازدواج کرده بود که از همسر فوت‌شده‌اش هفت فرزند داشت؛ فرزندانی که بین هفت تا 14 سال داشتند. این مرد بعد از سه سال فوت کرد و زن جوان 27 ساله ماند و هفت فرزند‌خوانده یتیم، اما زن آنها را رها نکرد و ماند و بزرگشان کرد. حالا همان هفت فرزند مانند شمع دور او را روشن کرده بودند. این از خودگذشتگی، خیری است که در آدم‌های دیگر هم می‌تواند جان بگیرد و زنده شود. تاکنون از این آدم‌ها به برنامه ماه عسل زیاد آمده‌‌اند. آدم‌هایی که راه خیر و خوبی را به مردم نشان داده‌اند. سازندگان برنامه ماه عسل همه انتقاد‌ها را شنیده‌اند؛ آنها شاید هم آزرده شده‌اند وقتی دیده‌اند گروهی برنامه آنها را برنامه اشک و زاری موقع افطار نامیده‌اند، اما بازهم به روش انساندوستانه خود ادامه داده‌اند.

در ماه رمضان از این اتفاق‌‌‌های خوب در تلویزیون زیاد رخ می‌دهد. مثلا در برنامه جشن رمضان هم سال‌هاست گره‌های کوچک و بزرگ به دست خیرین کوچک و بزرگ باز می‌شود. یکی که دارایی زیادی دارد، خانواده‌ای را که سرپناهی ندارد، مالک سقفی می‌کند. دیگری برای مردی که ورشکسته شده اما آبرودار است و فن و حرفه‌ای هم بلد است، اسباب کار مهیا می‌کند. بازیگران و چهره‌های معروف هم به این برنامه می‌آیند؛ شهرت خود را در میانه می‌گذارند و مردم را به کار نیک دعوت می‌کنند.

در ماه خدا، بیشتر برنامه‌های تلویزیون و رادیو به صحنه‌ ترویج کار خیر تبدیل می‌شود. صحنه‌ای که با کمی پشتکار و برنامه‌ریزی می‌تواند در طول سال هم دیده شود و رونق داشته باشد.

طاهره آشیانی

دبیر گروه رادیو و تلویزیون