چیزی مثل بسکتبال خیابانی

به جای بسکتبال معمولی که در سالن انجام می‌شود و دو سبد دارد، این نوع بسکتبال یک سبد دارد و در فضای باز انجام می‌شود. از سوی دیگر مانند بسکتبال معمولی نیست بلکه زمین آن نصف زمین بسکتبال عادی است.

مردمی شدن این ورزش از زمانی آغاز شد که فدراسیون بین‌المللی بسکتبال (فیبا) این ورزش را در المپیک جوانان سال ۲۰۱۰ در سنگاپور در برنامه کاری‌اش قرار داد. تا پیش از این تاریخ نیز تلاش‌هایی در سطح قاره‌ها برای راه‌اندازی و توجه بیشتر به بسکتبال 3 به 3 صورت گرفته بود.

تاریخچه گوناگونی درباره بسکتبال سه نفره وجود دارد، اما اگر بخواهیم خلاصه بگوییم آمریکایی‌ها در سال ۱۹۸۹ نوعی بسکتبال را به نام «Hopp it up» برگزار کردند که آرام‌آرام از اوایل دهه ۱۹۹۰ به طور جدی این بازی در آمریکا انجام شد.

پس از این که بازی بسکتبال 3 به 3 در برنامه کاری المپیک سنگاپور قرار گرفت، مقامات فدراسیون بین‌المللی بسکتبال کارشان را درباره قانونگذاری این ورزش شروع کردند و نهایتا این بسکتبال ورزشی شد که هیچ‌کس جلودار پیشرفت آن نیست.

فیبا تخمین زده است که حدود ۲۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان از این ورزش لذت می‌برند و همین مساله به برنامه‌ریزان، لیگ‌ها و بازیکنان قوت قلب بیشتری برای ادامه کار می‌دهد.

بسکتبال 3 به 3 روش خیلی سختی ندارد. شما ۱۰ دقیقه زمان دارید که تیم خودتان را به امتیاز ۲۱ برسانید. اگر هیچ تیمی نتوانست به امتیاز ۲۱ برسد، تیمی برنده است که امتیاز بیشتری کسب کند و اگر امتیازات در انتهای زمان ۱۰ دقیقه‌ای مساوی شد، وارد وقت اضافه می‌شویم که مانند بسکتبال عادی است یعنی هر تیمی اولین دو امتیاز را کسب کند، برنده مسابقه خواهد بود.

وحید ابوالحسنی ‌/‌ کارشناس بسکتبال