ارتباط ژنتیک کودکان نابغه و مبتلا به اوتیسم

در این مطالعه، پژوهشگران دانشگاه ایالتی اوهایو به همراه مرکز تحقیقات و درمان اوتیسم دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس و دانشگاه واشنگتن، دی‌ان‌اِی 12 کودک را که دارای توانایی‌های حیرت‌آور در موسیقی، ریاضیات و دیگر زمینه‌ها بودند، بررسی کردند سپس دی‌ان‌اِی متعلق به 39 فرد دیگر را که همگی از اعضای خانواده این کودکان بودند مورد بررسی قرار دادند. بویژه 10 نفر از اعضای این خانواده، افراد مبتلا به اوتیسم و 4 نفر نیز نابغه‌هایی بودند که اوتیسم داشتند.

این دانشمندان دریافتند نشانگرهای ژنتیکی روی کروموزوم یکم وجود دارند که میان کودکان نابغه و خویشاوندان مبتلا به اوتیسم آنها مشترک است. با وجود این، هنوز جهش‌هایی که در بروز این نشانگرها دخیل‌اند باید پیدا شوند.

محققان، کودک نابغه را به عنوان کودکی توصیف کردند که از نوجوانی موفق به کسب عناوین ملی و بین‌المللی معتبر در مهارتی خاص شده است. به عنوان نمونه، نابغه‌ای که تمام یک «دی.وی.دی» موسیقی کلاسیک را در 3 سالگی و تنها از طریق شنیدن نواخته و در 6 سالگی در یک سمفونی تکنوازی کرده بود، در این تحقیق شرکت داشت.

با وجود این، به گفته محققان، این مطالعه به علت این‌که طیف محدودی از افراد را بررسی کرده ضعف دارد. به طوری که پژوهش روی فقط 12 کودک نابغه و 4 فرد همزمان نابغه و اوتیست از 14 عضو خانواده نمی‌تواند کلید دقیقی برای تائید فرضیه اشتراک ژنتیک ارائه کند. به همین علت مطالعات آینده تعداد بیشتری از افراد را دخیل می‌کند.

هرچند، دانشمندان بر این نکته تاکید کردند که یافتن کودکان نابغه بسیار دشوار است، زیرا در 100 سال اخیر، جامعه علمی کمتر از 20 کودک نابغه را به رسمیت شناخته درحالی که مشکل اوتیسم از هر 65 کودک در یک کودک وجود دارد.

Live Science / مترجم: هدا عربشاهی