رپ رسمی!

هر چند هنوز برای قضاوت زود است و باید پس از شنیدن این آلبوم درباره کیفیت آن نظر داد، اما نام موسیقی رپ طی سال‌های گذشته در کشورمان با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو بوده است. استادان صاحب فن هنر موسیقی در کشورمان اغلب به وجود چنین موسیقی‌ای روی خوش نشان نداده‌اند و همواره با وجود آن به شکل رسمی مخالف بوده‌اند.

این شرایط تقریبا درباره موسیقی راک هم وجود دارد و آلبوم‌هایی که به موسیقی راک می‌پردازند، با عنوان موسیقی تلفیقی مجوز گرفته و فعالیت می‌کنند. اما اگر نگاه عمیق‌تری به موضوع داشته باشیم، می‌بینیم شاید یک راه‌حل برای کنترل این موسیقی‌ها این است که آنها را به بازار رسمی موسیقی کشور راه داده و فضایی برای فعالیت رسمی و به تبع آن کنترل آنها داشته باشیم.

موسیقی راک، رپ و هر نوع موسیقی دیگری می‌تواند در سایه قانون فعالیت درستی داشته باشد، اما به رسمیت شناختن انواع موسیقی حداقل امکان کنترل کلام را برای ما فراهم می‌کند و این فرصت کمی نیست! موسیقی در کشور ما کلام محور است، مردم بیش از آن‌که به ریتم توجه کنند، کلام را می‌شنوند و با آن ارتباط می‌گیرند. پس این اتفاق می‌تواند کنترل خوبی را بر فضای این موسیقی‌ها ایجاد کند تا علاقه‌مندان به آنها بتوانند آثاری را بشنوند که کلامی تقریبا استاندارد داشته و دست‌کم در آنها از الفاظ نامناسب استفاده نشده باشد. کافی است به برخی آثار و نمونه‌های آن طرف آبی یا زیرزمینی این نوع موسیقی‌‌ها توجه کنیم که مملو از واژه‌های رکیک و تعابیر نامناسب است و متاسفانه در میان برخی از جوانان نیز برای خودش طرفدارانی دارد. به نظر می‌رسد نظارت و چارچوب‌مند شدن این نوع موسیقی می‌تواند به‌عنوان گام نخست و نه گام کافی اتفاقی رو به جلو باشد.

زینب مرتضایی‌فرد / گروه فرهنگ و هنر