درباره اظهارات وزیر اسبق کشاورزی

وی معتقد است با توجه به وضع آبی کشور، حرف از خودکفایی در کشاورزی ، سخن بیهوده‌ای است.

یک روایت غیررسمی از سخنان وی نیز حاکی است وزیر اسبق کشاورزی، خودکفایی در تولید محصولات کشاورزی را مزخرف عنوان کرده است.

این اظهارات که البته مسبوق به سابقه نیز هست، با انتقاد تند برخی از کارشناسان و فعالان سیاسی مواجه شده است.

درخصوص این اظهارات چند نکته قابل ذکر است؛ نخست آن که گاهی اوقات گوینده برای آن که صدای خود را به مخاطب برساند، لازم است برخی تعارفات و ملاحظه‌کاری‌ها را کنار بگذارد، بویژه درخصوص موضوع مهمی مانند آب و کشاورزی که آینده کشور به این دو مقوله گره خورده است، اما به نظر می‌رسد صراحت لهجه آقای وزیر اسبق کشاورزی در این زمینه بیشتر از حد لازم بوده، به طوری که اصل سخنان ایشان که اتفاقا بسیار مهم نیز هست تحت‌الشعاع حواشی پیرامون آن واقع شده است.

نکته دیگر آن که آقای کلانتری در حالی خواستار کنار گذاشتن برنامه خودکفایی در محصولات اساسی کشاورزی شده که همین حالا هم کشور بشدت وابسته به محصولات کشاورزی است.

برای مثال اگر نگاهی به فهرست مهم‌ترین کالاهای وارداتی کشور در سال گذشته بیندازید، ملاحظه خواهید کرد که از 5 قلم عمده وارداتی به کشور 4 قلم آن محصولات بسیار مهم کشاورزی یعنی گندم، برنج، ذرت و کنجاله سویا بوده است.

به دلیل همین وابستگی مطلق به واردات کشاورزی بود که در سال 91 فقط به خاطر تاخیری کوتاه در واردات خوراک دام و طیور به کشور، بحران معروف مرغ ایجاد شد.

سوم آن که در مواضع و دیدگاه‌های مشاور معاون رئیس‌جمهور نوعی ناامیدی موج می‌زند که شاید ناشی از تجربه چند دهه مدیریت و فعالیت در بخش کشاورزی ایران باشد.

ایشان ضمن مفروض دانستن ادامه روند موجود و بلعیده شدن بیشتر منابع آبی کمیاب کشور توسط بخش کشاورزی خواستار کنار گذاشتن مقوله خودکفایی در این بخش شده است.

این در حالی است که تجربه عملی و اجرایی کشور در دیگر بخش‌ها از جمله صنعت و فناوری‌های نوین نشان داده که می‌توان با تلاش و برنامه‌ریزی دقیق جلوی یک روند غلط چند 10 ساله را گرفت. در بخش کشاورزی هم طبیعتا نباید دست روی دست گذاشت؛ در این حوزه می‌توان با افزایش بهره‌وری انقلابی به وجود آورد.

و بالاخره این که خطر تداوم وابستگی به محصولات کشاورزی وارداتی اگر بیشتر از بحران آب نباشد، کمتر از آن نیز نخواهد بود. موضوع امنیت غذایی کشور چیزی نیست که به خاطر کمبود آب از کنار آن بگذریم.

در واقع می‌توان این‌گونه عنوان کرد که راه‌حل خروج از بحران کمبود آب، پاک کردن صورت مساله نیست.

باید به دنبال راهکارهایی بود که با همین شرایط نیز بتوان نیازهای اساسی و کلیدی غذایی کشور را در داخل تامین کرد.

درخصوص رویکرد سیاسی به این مقوله و این که بالاخره همه کشورها، به هر نحو ممکن به دنبال حفظ بخش کشاورزی خود هستند و بیشترین یارانه را به این بخش پرداخت می‌کنند هم گفتنی بسیار است که در این چند سطر نمی‌گنجد.

حمید اسدی - جام‌جم