راه طولانی نخستین جام جهانی فوتبال

فکر برپایی جام جهانی فوتبال از سال 1919 که ژول ریمه رئیس فدراسیون فوتبال فرانسه شد به میان آمد از همان سالی که فدراسیون فوتبال به ریاست این مرد شکل گرفت او11 سال تمام ایده خود را دنبال کرد تا سرانجام موفق به برگزاری آن شد

کد خبر: ۷۸۱۷

در این راه دولت فرانسه کمکهای شایانی به ژول ریمه کرد ژول در24 اکتبر1871 میلادی در خانه آسیابانی در ناحیه "توله اوت سون " چشم به جهان گشود، ژول با بچه ها به بازی پرداخت و نوجوان بود که مسابقاتی با تیمهای محلی خود ترتیب داد که نخستین مسابقات قهرمانی تیمهای آزاد بود. او با همکاری سرپرستان تیمها اتحادیه ای برپا کرد و نخستین اتحادیه فوتبال را در خاک فرانسه به راه انداخت وی تحصیلات خود را تا وکالت ادامه داد و به ریاست کمیته المپیک فرانسه رسید. نظرات او چنان دقیق و درست بود که همگان را تحت تاثیر قرار می داد هنگامی که به مقامی در سطح ملی رسید و مرد اول فوتبال فرانسه لقب گرفت ، هانری دولونای را به همکاری و معاونت خود برگزید ژول ریمه در دهه سوم قرن حاضر به ریاست فوتبال بین المللی فیفا رسید و در اندیشه های خلق جام جهانی به نقاط مختلف جهان سفر کرد. او اندیشه تولد جام جهانی را همه جا مطرح کرد؛ ولی در اروپا بویژه در انگلیس طرفدارانی پیدا نکرد؛ اما در اروپای جنوبی و امریکای جنوبی طرفدارانی یافت که اینان در کنگره فوتبال سال1928 آمستردام به او کمک کردند.این کنگره در26 ماه 1928 به مناسبت برگزاری بازیهای المپیک آمستردام برگزار شده بود او با توجه به رای های موافق کشورهای امریکای جنوبی توانست طرح خود را به تصویب برساند در آن ایام ، انگلیسی ها خود را از قاره کهن جدا کرده بودند و فوتبال اروپا را به هیچ می گرفتند. اروپای شمالی با این مرد فرانسوی میانه خوبی نداشت ؛ ولی ژول ریمه به هر ترتیب توانست پس از گذشت 8 سال که ایده تعیین جام جهانی را برای اولین بار به سال 1920 در کنفرانس آنتورپ مطرح کرده بود، به نتیجه برساند و با همراهی 26 عضو فدراسیون فوتبال البته 21 رای موافق و5 رای مخالف کشورهای دانمارک ، فنلاند، نروژ، سوئد و استونی طرح جام جهانی را که زاده فکر او بود به تصویب برساند و به مرحله اجرا درآورد. در8 سپتامبر1928 در کنفرانس زوریخ در کشور سوئیس موافقت شد که جام جهانی هر4 سال یک بار برگزار شود و اعضای فیفا تصمیم گرفتند که اولین دوره آن در سال 1930 صورت گیرد و دوره های دیگر هم به همین ترتیب و برای این که بین جام جهانی و المپیک تداخل پیدا نشود، قرار بر این شد که میان دو المپیک مسابقات جامجهانی فوتبال برگزار شود اما اعضای فیفا برای انتخاب کردن اولین میزبان با مشکلات عدیده ای روبه رو شدند از این رو ژول ریمه باز هم از نبوغ و سیاست خود کمال استفاده را برد؛ ژول ریمه برای میزبانی اولین دوره بازیها کشور اروگوئه را که دو دوره پیاپی در بازیهای المپیک 1928 و1924 به مقام قهرمانی رسیده بود انتخاب کرد؛ بدین خاطر خود را به فوتبال اروگوئه نزدیک کرد او برای آن که مقامات فوتبال اروگوئه را با خود در این راه همراه داشته باشد موضوع فوتبال حرفه ای و آماتوریبودن بازیهای المپیک رابرسرزبانهاانداخت ؛ اگر فوتبال حرفه ای از بازیها بیرون می رفت کشور کوچکی مانند اروگوئه نمی توانست چهره مطرحی در بازیهای بین المللی داشته باشد و از صحنه جهان حذف می شد ژول ریمه به مقامات اروگوئه وعده داده بود که اگر اروگوئه با برگزاری جام جهانی به سال هزارونهصدوسی در کشور خود موافقت کند هم قدرت تیم ملی خود را در صحنه جهان حفظ خواهد کرد و هم صدمین سال استقلال خود را جشن می گیرد؛ در حالی که جشن استقلال واقعی آنان همان سال فتح بازیهای المپیک بود، اینکش و قوس ها یک سال طول کشید تا در نهایت در کنگره فیفا در شهر بارسلونای اسپانیا به تاریخ 17 و18 مه سال هزارونهصدوبیست ونه میلادی اروگوئه میزبانی اولین دوره جام جهانی را پذیرفت اما مشکلات به همین جا ختم نشد. زدوبندهای سیاسی مانع رشد مسابقات نوپا شد؛ تحریم ها و نقایص چند عضو اروپایی از جمله تمام 4 اتحادیه فوتبال بریتانیا تعداد شرکت کنندگان در اولین دوره را به 13 تیم کاهش می داد که این تعداد نه تنها مناسب نبود، بلکه حتی برای شکل گیری 4 گروه 4 تیمی نیز کفایت نمی کرد و از طرفی مسافرت اروپایی ها به آن مکان )اروگوئه ( خود مشکلاتی را به همراه داشت که به هر شکل رفع شد؛ اما اساسی ترین مشکل ، نداشتن ورزشگاهی مناسب برای انجام دیدارها بود. مقامات اروگوئه فقط8 ماه فرصت داشتند تا ورزشگاهی عظیم در شهر "مونته ویدئو" مرکز اروگوئه بنا کنند؛ از این رو، دولت از ملت تقاضای کمک کرد و مردم سراسر کشور با تمام توان در این امر خارق العاده از روی میل باطن همیار شدند و هر کس به اندازه حداکثر توانایی خود خدمت کرد در آن هنگام وسایل حمل ونقل و بولدوزر و گریدرهای امروزی وجود نداشت؛ ولی روحیه ملی مردم بی نهایت بود.یک نقاش آرژانتینی که در آن ایام به اروگوئه سفر کرده بود، تابلویی را از فعالیت مردم در ساخت ورزشگاه به تصویر کشید که خود گویای همه چیز بود متن تصویر این بود که مورچگان در مساحتی به شکل خاک اروگوئه روی تصویر نقش گرفته بودند؛ آنها از چهارگوشه به سوی لانه ای راه افتادند که در مونته ویدئو بنا شده بود هر کدام از مورچگان تکه ای را هول می دادند، یا روی سر حمل می کردند و یا به دنبال می کشیدند. او این تابلو را در روز گشایش جام جهانی به رئیس فدراسیون فوتبال اروگوئه هدیه کرد به هر ترتیب با بسیج عمومی مردم اروگوئه ورزشگاه شهر مونته ویدئو بنا شد و به مناسبت صدمین سالگرد استقلال اروگوئه نام ورزشگاه "سنتناریو" نام گرفت و سنتناریو چون معبد ورزش مردم کشور از هر گروه و قبیله ای شد، تا به امروز هم مکانی مقدس برای ورزشکردن کشور به شمار می آید این تنها کار توان فرسایی نبود که ژول ریمه بر گردن این مردم گذاشت بلکه خود داوطلبانه تمام هزینه ها را به عهده گرفت حتی هزینه اقامت تیمهای مهمان همبر گردن گرفته شد، میزبانی ملت اروگوئه از نوع بهترین در جهان آن روزی بود؛ به طوری که فوتبالیست ها هر کجا می رفتند میهمان مردم اروگوئه بودند و چنان شد که این کشور کم جمعیت سهمی مساوی بلکه بیشتر از فرانسه در برپایی جام جهانی فوتبال داشت ؛ زیرا فرانسه توسط همت مرد نامدار خود ژول ریمه و اروگوئه به کمک تمام مردم خویش در تحقق یافتن این واقعه مهم فوتبال جهان نقش داشتند هر دو گروه مزد زحمات خود را گرفتند؛ اروگوئه ای ها به حق طبیعی خود یعنی بردن جام جهانی و پیروزشدن در اولین دوره رسیدند و نام ژول ریمه هم پس از مرگ وی در سال 1956 میلادی بر روی جام ماند و او پدر جام جهانی لقب گرفت.