سال سیاه داعش

این گروه تکفیری که در اتحادی شوم با بعثی‌های باقیمانده از رژیم صدام، در تابستان امسال عراق را هدف حملات خود قرار داد، تاکنون با تکیه بر شیوه‌های نوین ارتباطی از جمله شبکه‌های ارتباطی تلاش کرده‌ تا فضای وحشت را چنان در منطقه ایجاد کند که کسی جرأت مقابله با آنها را نداشته باشد. شاید برای همین است که انتشار ویدئوهای گردن‌زنی، آدم‌سوزی و شکنجه، هر روز از سوی این گروه منتشر شده و خشم جهانیان را برمی‌انگیزد.

اتکای داعش به پول نفتی که در عراق و لیبی در اختیار دارد، گروگانگیری و گروگان‌فروشی، دریافت پول در ازای تحویل جنازه، غارت اموال عمومی و سرقت از بانک‌های عراق و سوریه و در نهایت فروش میراث فرهنگی حاصل از تخریب آثار باستانی در موزه موصل، شهر تاریخی نمرود و هترا، ازجمله منابع درآمدی ثروتمندترین گروه تروریستی جهان است. همان‌گروهی که با تکیه بر تمایل بخشی از جامعه غربی به ژانر وحشت و خشونت، همچنان مشغول عضوگیری بوده و هرچند اتحاد مردم سوریه و عراق با ارتش این دو کشور علیه آنها، مدعیان «دولت اسلامی» را تضعیف کرده، اما گفته می‌شود برای نابودی کامل این گروه باید تا یک سال دیگر صبر کرد!

دلیل ناتوانی جامعه بین‌الملل در مهار غول افسارگسیخته داعش، روشن است: «مبارزه نمایشی»! مبارزه نمایشی ائتلافی که گرچه روی کاغذ، 40 عضو دارد اما در میدان عمل، هیچ اقدام عملی جدی برای مقابله با داعش صورت نمی‌دهد که هیچ؛ گفته شده به‌جای حمله هوایی، کمک نظامی برای داعشی‌ها ارسال می‌کند. این کمک‌ها البته بجز کمک‌های برخی کشورهای همسایه است که برخی‌شان می‌خواهند در منطقه بذر تکفیر بکارند و بعضی دیگرشان رویای احیای امپراتوری‌های سنتی خویش را در سر می‌پرورانند.

هرچه هست، در سال 93، داعش با آن پرچم سیاه خود که نماد افراطی‌گری است، امنیت جهان را برهم زد و باعث شد تا تغییراتی جدی در معادلات بین‌المللی به‌وجود آید. این داعش بود که با نسل‌کشی‌های خود و حمله به قومیت‌هایی چون کردها، ایزدی‌ها، آشوری‌ها و شیعیان، برخی دولت‌هایی را که روابطی سرد داشتند به‌هم نزدیک کرد و البته باعث گسست فزاینده در جهان اسلام شد.

آن‌گاه که وابستگان به گروه‌های افراطی چون القاعده یمن و داعش و جبهه‌النصره، عملیات‌ خود را به داخل خاک اروپا کشاندند و داستان شارلی‌ابدو پدید آمد، برخی تلاش کردند تا از آب گل‌آلود داعش، ماهی سیاسی صید کرده به اسلام‌هراسی رو آورند، اما گذشت زمان و بویژه نامه اثرگذار رهبر معظم انقلاب به جوانان غربی باعث شد تا این راهبرد متوقف شده و حالا باید دید حوادث تروریستی پاریس، درس عبرتی برای غربی‌های مدافع داعش خواهد شد یا نه. البته این تنها غربی‌ها نیستند که در مواضع خود در قبال بحران خاورمیانه نیاز به تجدیدنظر دارند، بلکه رژیم اشغالگر قدس هم باید در قبال کمک به جبهه‌النصره برای نبرد تروریستی علیه دولت اسد، به افکارعمومی جهان پاسخ دهد.

بی‌تردید اگر سکوت در برابر جنایات داعش که مشغول تهدید امنیت جهانی و نیز تضعیف دستاوردهای تمدن بشری است، ادامه یابد، جذابیت‌های این گروه و رهبر آن ـ که در سالی که گذشت، انتشار عکس‌های او با سناتورهای تندرو آمریکا جنجالی شد ـ برای دیگر خشونت‌طلبان، باعث گسترش این گروه خواهد شد. شاید داعشی‌ها دلخوش از همین توسعه فعالیت‌های خود، خبر از تشکیل «ایالت خوراسان» در آسیای میانه و افغانستان داده یا سرمست از دسترسی به نفت لیبی، فعالیت خود را به آفریقا کشانده‌اند. خبر هفته گذشته رسانه‌ها درباره این‌که گروه تروریستی بوکوحرام که در نیجریه و کامرون فعال است با انتشار پیامی در یکی از حساب‌های کاربری خود در توئیتر، با داعش بیعت کرده است، نشان می‌دهد ویروس خطرناک داعش در حال سرایت به دیگر نقاط جهان است و همین واقعیت، وظیفه جامعه جهانی در قبال این گروه تروریستی را سال 94 سنگین‌تر کرده است.

اگر جهان می‌خواهد فاجعه کوبانی و تراژدی موصل در لندن و قاهره تکرار نشود، باید فکری به‌حال گروهی کند که روزگاری پیمانکار «ائتلاف توبه‌کاران» برای به انحراف کشاندن بیداری اسلامی مردم خاورمیانه بود و حالا به فکر پاشیدن رنگ سیاه بر نقشه جهان است.