ساختن به جای خریدن

اما اوزه بیو ساکریستان، مربی تیم بارسلونای B نتوانست با تیمش به ثباتی که مدنظر مدیران باشگاه بود، برسد. هافبک سابق بارسا که عضو تیم رویایی سال 1992 بود و با آن تیم قهرمانی در اروپا را جشن گرفت، در سال 2011 هدایت تیم دوم آبی و اناری‌ها را برعهده گرفت. با این وجود، او برخلاف پپ گواردیولا و لوئیز انریکه که با مربیگری در تیم دوم باشگاه، به گزینه‌ای جدی برای تیم اول تبدیل شدند، نتوانست نظرات را به سوی خود جلب کند. سرانجام نتایج ضعیف تیم او در این فصل در رقابت‌های لالیگای 2 باعث شد جوزپ ماریا بارتومئو، رئیس باشگاه بارسلونا، تصمیم به اخراج او بگیرد؛ تصمیمی که کمتر کسی را متعجب کرد.

آخرین بار که بارسای B توانست در دو دیدار پیاپی امتیاز کسب کند، به اواسط پاییز گذشته برمی‌گردد. آنها در ده دیدار آخر با هدایت ساکریستان، هفت بار شکست خوردند که باخت‌های سنگین 4 بر صفر و 7 بر صفر در این بین رقم خورد.

از ابتدای سال جاری میلادی، رسانه‌های کاتالانی دائما از این صحبت می‌کردند که با یک باخت دیگر، ساکریستان برکنار خواهد شد و سرانجام بعد از شکست 4 بر صفر مقابل رئال ساراگوسا بود که شتر اخراج، جلوی در خانه او خوابید.

این در حالی است که بارتومئو پیش از این چند بار اعلام کرد که آینده مربی تیم B بارسا، به نتایج تیم بستگی ندارد: «کار مربی این تیم کسب نتیجه نیست؛ بلکه ساختن بازیکن است.»

هرچند این دو موضوع نمی‌تواند بی‌ارتباط باشد. یک تیم در حال سقوط که اعتماد به نفس چندانی ندارد، نمی‌تواند مناسب گروهی بازیکن جوان که در مرحله حساسی از دوران حرفه‌ای‌شان هستند، باشد. ادامه وجود جو منفی در تیم برای مدتی طولانی، نه فقط روی تیم دوم باشگاه، که روی تیم اول هم تاثیرگذار خواهد بود. بویژه این‌که بارسا در سال 2015 قادر به خرید بازیکن نخواهد بود و آنها برای تقویت تیم اصلی، بیش از هر زمان دیگری به ستاره‌های تیم دومشان نیاز دارند. در چنین شرایطی، بسیار حیاتی است که آنها در بهترین شرایط روحی، به تیم اول اضافه شوند.

عملکرد ساکریستان از مدت‌ها پیش از موضوعات مورد بحث هواداران بارسا بود. این سوال مطرح بود که آیا او می‌تواند باعث پیشرفت بازیکنانی که از تیم زیر نوزده ساله‌های باشگاه به تیمش اضافه می‌کند، شود یا انحراف او از سبک سنتی بازی بارسا، باعث می‌شود آنها بدون آمادگی کافی راهی نوکمپ شوند.

یکی از بهترین نمونه‌ها، جرارد دلوفئو است؛ یکی از مستعدترین ستاره‌های لا ماسیا در یک دهه اخیر که تا به حال دو بار به باشگاه‌های دیگر قرض داده شد تا بتواند به سطح مورد نظر برای بازی در ترکیب اصلی بارسا برسد. سوال هواداران این است که آیا نمی‌شد در دو فصلی که در دسته دوم بازی می‌کرد، بیشتر پیشرفت کند؟ او 16 سال داشت که در لالیگای دو بازی می‌کرد؛ در سنی که تصمیمات یک مربی می‌تواند روی آینده بازیکن تاثیر بسیاری داشته باشد.

از سوی دیگر، شخصیت درون‌گرای ساکریستان، او را به هدفی آسان برای انتقادها تبدیل کرد. بخشی از عدم محبوبیت او، به دلیل سبک بازی تیم اوست، اما بخشی دیگر هم به شخصیت خاص او برمی‌گردد. زمانی که لوئیز انریکه هدایت بارسای B را برعهده داشت، هر وقت لازم می‌دانست، سبک بازی تیم را از سنتی بارسا تغییر می‌داد، اما اعتماد به نفس و کاریزمای او در حدی بود که بقیه تصمیمات او را زیر سوال نبرند؛ ویژگی‌هایی که ساکریستان از آن برخوردار نبود.

در واقع، برای ساکریستان، پذیرفتن این پست از ابتدا یک ماموریت دشوار بود. او چهره محبوب هواداران نبود. پس از جدایی انریکه در سال 2011، گزینه اصلی هدایت بارسای B، اسکار گارسیا بود؛ سرمربی تیم زیر نوزده ساله‌های باشگاه که با سبکی بسیار شبیه به سبک بازی تیم پپ گواردیولا، این تیم را به یک سه‌گانه تاریخی رساند، اما همکاری او با یوهان کرویف در تیم ملی کاتالونیا، شانس او برای رسیدن به نیمکت تیم دوم بارسا را از بین برد.

هیات مدیره بارسا که رابطه جالبی با یوهان کرویف نداشت، تصمیم گرفت ساکریستان را به جای اسکار گارسیا انتخاب کند. او هم که احساس کرد در باشگاه بارسلونا دیگر جای پیشرفت ندارد، باشگاه کاتالانی را ترک کرد.

اکنون مدیران بارسا بسیار مراقب هستند اشتباه قبل را بار دیگر تکرار نکنند. این بار آنها یوردی وینیالس را انتخاب کرده‌اند که در سال 2012 جانشین اسکار گارسیا شده بود. برخلاف ساکریستان، وینیالس یکی از محصولات آکادمی بارساست. او بتازگی تیم زیر نوزده ساله‌های بارسا را در رقابت‌های جوانان اروپا به قهرمانی رساند و لیگ داخلی را هم فتح کردند. وینیالس بعد از آن افتخارات، به یک چالش جدید نیاز داشت و اکنون این فرصت در اختیارش قرار گرفت؛ بویژه این‌که بارسای B خطر سقوط را احساس می‌کند و او باید تمام توانایی‌هایش را به کار بگیرد.

وینیالس بسیاری از بازیکنان جوان تیم را از زمان حضورشان در تیم جوانان باشگاه می‌شناسد و این می‌تواند کمک زیادی به او بکند. بازیکنانی مانند آداما ترائوره و منیر الحدادی همین سال گذشته زیرنظر او قهرمان جوانان اروپا شدند و با سبک کاری او کاملا آشنا هستند.

او با جریمه کردن آلن هلیلوویچ، ستاره جوان کروات، نشان داد که ترسی از سر شاخ شدن با ستاره‌ها ندارد. هلیلوویچ عکس‌های مربوط به روند بهبودی‌اش پس از مصدومیت را در اینستاگرام گذاشت و وینیالس پیش از این‌که باشگاه در این مورد تصمیمی بگیرد، او را جریمه کرد. حتی صحبت‌های او در اولین کنفرانس مطبوعاتی‌اش هم نشان از کاریزمایی داشت که مربی قبلی فاقد آن بود: «ما باید از نظر انضباطی پیشرفت کنیم؛ چه داخل و چه خارج از زمین. اگر کیفیت و نظم را با هم داشته باشید، می‌توانید عالی کار کنید.»

وینیالس می‌داند چگونه از سیاست چماق و هویج استفاده کند. در حالی که بازیکنان بارسای B از انجام تمرینات یکنواخت زیر نظر کادر قبلی ناراحت بودند، او نه فقط باید آنها را از نظر بدنی، که از نظر انگیزشی هم در بهترین شرایط قرار دهد. تلاش او البته نه فقط برای موفقیت بارسای B، که برای بارسای A هم خواهد بود.

ESPN / مترجم: بهنام جعفرزاده