پرونده آمیا بار دیگر درگیر دروغ و سردرگمی شد

به گزارش فارس به نقل از «تله‌سور»، «کریستینا فرناندز» رئیس جمهور آرژانتین روز گذشته پس از اعلام خبر مرگ «آلبرتو نیسمن» دادستان ویژه پرونده آمیا، با انتشار نامه‌ای از طریق صفحه شخصی خود در فیس‌بوک و همچنین در وب سایت رسمی‌اش خطاب به مردم آرژانتین اعلام کرد که بدون شک احیای مجدد پرونده آمیا خطرات و مضراتی را به همراه دارد که مرگ «نیسمن» نمونه‌ای از آن به شمار می‌رود.

«فرناندز» در ادامه ضمن اشاره به فرافکنی و دروغ‌پردازی‌های اخیر در رابطه با سرپوش نهادن دولت آرژانتین بر اتهام شهروندان ایرانی در انفجار مرکز یهودیان(آمیا) در سال 1994 تأکید کرد که این دروغ‌ها و تلاش برای احیای این پرونده قطعا خطراتی را برای ما به همراه دارد.

«فرناندز» در بخشی از این نامه تصریح کرد که مرگ «نیسمن» تاریخ بسیار تلخ و سختی در پشت خود دارد و آن نیز انفجار مرکز یهودیان در 18 جولای 1994 در آرژانتین است.

وی همچنین طی این نامه ضمن تأکید بر تلاش برای مقابله با دروغ سرپوش نهادن بر اتهامات شهروندان ایرانی اعلام کرد که تمامی جوانب این پرونده به عنوان دلایل اصلی باید بررسی شده و هرکسی با استدلال روشن و منطقی مقصر شناخته شود.

اکنون بخشی از نامه منتشر شده فرناندز را می‌خوانیم:

در رابطه با مرگ و یا خودکشی «نیسمن» تنها حیرت و چندین سؤال برای ما وجود ندارد بلکه این اتفاق یادآور خاطره‌ای سنگین و تلخ و بدتر از آن کثیفی است که سال‌ها پیش در مرکز یهودیان آرژانتین رخ داد.

من در آن روز یعنی 18 جولای 1994 نماینده ایالت «سانتاکروز» و همچنین نماینده «سانتافه» ایالت خود در کنوانسیون ملی مجلس قانون اساسی بودم.

دختر بزرگم در آن زمان دوره دبیرستان خود را به پایان رسانده و «فلورنسیا» دختر دیگرم تنها 4 سال داشت.

من برای کارم هرهفته به «سانتافه» سفر می‌کردم ولی در آن روز دوشنبه همه چیز تحت تأثیر قرار گرفت و تغییر کرد.

من به یاد دارم که 2 روز پس از وقوع این حادثه به «سانتافه» رفتم. ما در این ایالت نیز در نوامبر سال 1980 حادثه‌ای در بخش حقوقی محل کار خود داشتیم که طی آن بمبی را در محل ساختمان ما نصب کرده و تمامی لوله‌های گاز آن را شکسته و آن مکان را تبدیل به یک بمب بزرگ کردند که در صورت انفجار خرابی بزرگی را به بار می‌آورد؛ تنها معجزه توانست جلوی این انفجار را بگیرد.

در آن زمان سرتیپ «آنتونیتی» معاون رئیس نیروی هوایی ارتش «سانتاکروز» بود که ما در آن لحظات مکالمات تلفنی باهم داشتیم.

در آن روزها بخش حقوقی ما بر روی پرونده‌های موجود علیه پیمانکاران نیروی هوایی ارتش و مجوزاتی برای خدمات این نیروها کار می‌کرد.

من هنوز هم پس از گذشت این همه سال بیاناتی را با جمع‌آوری امضا برای رد درخواست بررسی این حمله در ادارات پلیس می‌بینم.

من همچنین مصاحبه جنجالی با رئیس پلیس آن وقت را به خاطر دارم که طی آن من بسیار اصرار داشتم تا درخواست بررسی این حمله صادر شود ولی وی با این امر مخالفت شدید می‌کرد.

سال‌ها بعد پس از وقوع انفجار آمیا من تصور کردم که این حادثه مرا بار دیگر به سمت سرتیپ «آنتونیتی» می‌کشاند.

در سال 1996 به این فکر افتادم تا بخشی را به عنوان سناتور ملی و همچنین نماینده کشور در کمیسیون دو مجلس برای نظارت بر انفجارهای سفارت و آمیا تشکیل دهم.

شرکت من در این کمیسیون تا پایان سال 2001 همراه با افتخار و یافتن حقیقت و رسیدن به عدالت بود.

ما در این کمیسیون ابتدا تمامی شرایط و موارد حادثه را عمیقا مورد بررسی قرار داده و سپس از شواهد و خانواده‌های قربانیان و شاهدان این حادثه در بررسی بیشتر آن استفاده کردیم تا حقیقت تمام موضوعاتی که دارای سخنان ضد و نقیض هستند روشن شود.

ولی اکنون به جای روشن شدن هر روز آن، این مسئله رو به تاریکی می‌رود حتی برای من.

وقتی ما در صحنه‌ای از یک تئاتر ملی و بین‌المللی در رابطه با این موضوع قرارگرفته‌ایم که در آن نیز به قربانیان و آسیب دیدگان حادثه رخ داده کمتر توجه می‌شود.

دولت آرژانتین پس از انتشار خبر مرگ «نیسمن» در آپارتمان محل سکونتش به سرعت ابراز ناراحتی کرده و خواستار بررسی کامل این پرونده و انجام تحقیقات به منظور مشخص شدن علت مرگ وی شد.

پرونده مرگ «نیسمن» به عهده قاضی « مانوئل آرتورو د کامپوس» بوده و با تلاش نیروی امنیت آرژانتین در حال پیگیری می‌باشد تا واقعیت این حادثه دردناک را برای همگان آشکار سازد.