آیا می‌توانیم یک موجود زنده ‌خلق کنیم؟

جی. کریگ ونتر همراه تیم تحقیقاتی خود با رونمایی از اولین ارگانیسم مصنوعی در راستای خلق زندگی گامی بزرگ برداشت. آنها یک ژنوم کامل را از مواد شیمیایی در آزمایشگاه ساختند. سپس ژنوم مصنوعی را درون یک سلول خالی کاشتند و بعد از آن سلول طی یک دستورالعمل ژنتیکی نسخه‌های تعدیل شده‌ای را از خود ساخت.

این ساختار مصنوعی به یک دستگاه سلولی متشکل از یک ارگانیسم طبیعی و از پیش موجود نیاز دارد. به همین دلیل آرتور کاپلان، یکی از محققانی که در این آزمایش حضور داشت معتقد است که ونتر زندگی خلق نکرده است، اما نشان داده که یک ژنوم مصنوعی می‌تواند میکروب‌های گیاهی را تقویت کند. بنابراین می‌توان گفت که گامی مهم به سوی اثبات امکان ساخت زندگی برداشته است. ونتر و دیگر متخصصان ژنتیک به تلاش‌های خود برای تقلیل زندگی به ماهیت مولکولی ادامه دادند. این ماهیت مولکولی طرح بسیار کوچکی است که یک سلول مستقل برای دوام و تکثیر به آن نیاز دارد. دانشمندان با مطالعه درخصوص اسیدهای چرب ساده و اسیدنوکلئیک که جزو اساسی‌ترین ساختارهای زندگی هستند، امیدوارند که مرز میان واکنش‌های محض شیمیایی و موجودات خودکفا و در حال تحول را کشف کنند.

همراه با تلاش‌های بسیار برای ساخت زندگی مصنوعی بیوشیمیایی، دانشمندان رایانه نیز در زمینه ساخت زندگی دیجیتال موفقیت‌های بسیاری را کسب کرده‌اند. تفاوت زیادی بین این دو زندگی وجود ندارد، زیرا به طور کلی هدف اساسی زندگی بیولوژیکی تکثیر نمونه‌هایی از خود از طریق DNA است و یک برنامه رایانه‌ای نیز می‌تواند از طریق روشی مشابه برای تکثیر نمونه‌هایی از خود طراحی شود.

ارگانیسم‌های دیجیتالی پروژه Avida که در آزمایشگاه تکامل دیجیتال دانشگاه میشیگان ساخته شدند مانند موجودات واقعی رقابت می‌کنند، می‌میرند و تکامل می‌یابند. ارگانیسم‌های دیجیتالی Avida مانند ویروس‌های طبیعی هستند که یک سلول را برای انجام کارهای خودشان فریب می‌دهند. این پروژه همچنان برای ساخت موجودات زنده‌تر که قادر به دست انداختن پیچیدگی‌های بیولوژیکی تکامل هستند، ادامه دارد. ممکن است پروژه Avida یک شبیه‌سازی باشد، اما تکامل و پیشرفت آن در دنیای واقعی رخ خواهد داد.

Popularmechanics /مترجم: ندا ابوطالبی راد