بانوی بزرگ بازیگری در قاب کوچک

البته تماشاگران قاب کوچک، او را بیشتر به خاطر بازی در مینی سریال «فرشتگان در آمریکا» (2003)‌ به یاد می‌آورند. او که برای بازی در این کار جایزه امی بهترین بازیگر زن را برای یک درام تلویزیونی هم گرفت، در نقش زن خانه‌داری ظاهر شد که متوجه می‌شود همسرش به بیماری ایدز مبتلاست.

استریپ در دو مجموعه مستند به نام «آزادی: تاریخ ما» (2003)‌ و «سازندگان: زنانی که تاریخ آمریکا را می‌سازند» (2013)‌ هم حضور داشته است. اگر او در مستند اول در چند نقش مختلف ظاهر شد، در دومی راوی ماجرا بود. عمده کارهای این بازیگر مولف در تلویزیون، فیلم‌های سینمایی تلویزیونی یا مینی‌سریال چهار قسمتی بوده است و هیچ وقت بازیگر اصلی یک مجموعه دنباله‌دار 13 قسمتی نبوده است، حتی زمان حضور در مجموعه پزشکی دنباله‌دار «وب‌تراپی» که در فاصله سال‌های 2010 تا 2012 روی آنتن رفت، وی فقط در پنج اپیزود آن بازی کرد. همین موضوع باعث شده تا هم منتقدان تلویزیونی و هم منتقدان سینمایی بگویند بعید می‌دانند استریپ حاضر به بازی در مجموعه‌ای شود که حداقل 13 قسمت خواهد بود.

این در حالی است که این بازیگر رابطه نزدیک‌تری با دنیای تئاتر دارد و ترجیح می‌دهد زمانی که جلوی دوربین سینما نیست، روی صحنه تئاتر برود. مریل استریپ در سال 1977 و پس از بازی در نقش کوتاهی در درام ضدنژادپرستی «جولیا»، نقش مهمی در «شکارچی گوزن» (1978)‌ بازی کرد و نامزد دریافت جایزه اسکار شد. موفقیت او از همین سال شروع شد و هنوز هم پس از چند دهه ادامه دارد.