مدال‌آوری که محافظ امام بود

سال ۱۳۸۱ حاضر به پذیرش ریاست فدراسیون کشتی نبود؛ اما اصرار و رایزنی علی کفاشیان دبیر وقت کمیته ملی المپیک ایران، منجر به پذیرش آن مسئولیت شد که حاصل آن، مجموعه‌ای از قهرمانی‌های جهان و آسیا در تمام رده‌های سنی بود. اسفند ۱۳۸۴ توسط محمد علی‌آبادی از سمت ریاست فدراسیون کشتی کنار گذاشته شد، اما پس از پنج سال و این بار با رایزنی حمید سجادی معاون سازمان ورزش و اصرار علی سعیدلو، به دلیل وضع نابسامان ورزش باستانی و وخامت اوضاع زورخانه‌های سراسر کشور، حاضر به پذیرش سمت سرپرست فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی شد.

طالقانی همیشه از کنار گذاشته شدنش به عنوان خاطره‌ای تلخ یاد کرده و گفته است: «تا زمانی که متوجه نشوم چرا سال 84 برکنار شدم، هرگز به کشتی برنمی‌گردم». او به دلیل چهره مهربانش همیشه مورد لطف و توجه مردم قرار گرفته است. تواضع این ورزشکار پیشکسوت او را دوست داشتنی‌تر جلوه می‌داد. او مدام تاکید می‌کرد که خاک پای مردم است و دوست دارد نوکری‌شان را بکند!

هر ساله در ایام دهه فجر هنگامی تماشای فیلم‌های آرشیوی تلویزیون با تصویر زمان جوانی‌ طالقانی تجدید خاطره می‌کنیم. زمانی که حضرت امام خمینی(ره) در بهشت‌زهرا(ص) سخنرانی می‌کنند طالقانی پشت سر ایشان ایستاده است.

او مسئولیت حفاظت از امام را بر عهده داشت و مراقب بود تا مبادا سوءقصدی به ایشان بشود. البته امام مجبور شدند به دلیل خراب شدن خودرو و ازدحام جمعیت بخشی از مسیر را با بالگرد طی کنند که در داخل بالگرد هم محمدرضا طالقانی امام را همراهی کرد. طالقانی سه هفته پیش از آغاز دهه فجر در سال 57 به پاریس رفت و زندگی در کنار بنیانگذار انقلاب اسلامی را تجربه کرد.

طالقانی هم‌اکنون در شصت‌ودو سالگی هیچ سمت دولتی و مدیریتی ندارد و روزهای آرامی را سپری می‌کند. او در چند موسسه خیریه فعالیت دارد و به امور افراد مستحق، فقیر و بی‌بضاعت رسیدگی می‌کند. او یکی از ورزشکارانی است که لقب «سفیر طلایی بهزیستی» را از طرف این سازمان دریافت کرده است. سفیران طلایی می‌توانند از تمام مراکز در سطح کشور که مختص سازمان بهزیستی است، بازدید و گزارش تهیه و آن را به سازمان بهزیستی منتقل کنند. او چند هفته پیش سعی کرد با مصاحبه‌ای توجه مسئولان را به موضوع ساخت بارگاه «پوریای ولی» در خوی جلب کند.

چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)