سانسور مطبوعات دوره پهلوی دوم با تکیه بر اسناد

سانسور مطبوعات در ایران، همزاد روزنامه در کشور است. این پدیده در ایران، همواره با قبض و بسط‌هایی همراه بود. در زمانی که مرکز ثقل کشور در دست شاه و دربار متمرکز بود، سانسور مطبوعات، برای اجرا با مشکل چندانی روبه‌رو نبود. هرچه این مرکز ثقل نیرومندتر بود، سانسور شدت بیشتری به خود می‌گرفت.

دوره‌های آغازین ورود روزنامه به ایران تا انقلاب مشروطیت، دوره شانزده ساله حکومت رضا شاه و دوران بیست و چهار ساله محمدرضا شاه (از کودتای 28 مرداد به بعد) از این جمله‌ هستند.

اما در دوره‌هایی که مرکز ثقل حکومت از دربار خارج و به مجلس منتقل می‌شد و در دوره‌های هرج و مرج و نبود حکومت مرکزی قدرتمند، عملاً هیچ محدودیت و سانسوری بر مطبوعات اعمال نمی‌شد. دوران انقلاب مشروطه، سال‌های جنگ جهانی اول و سال‌های اشغال ایران در شهریور 20 تا کودتای مرداد 32، از آن جمله به شمار می‌رود.

در دوره حکومت پهلوی دوم، پدیده سانسور از قاعده ثابتی پیروی نکرد. از شهریور 20 تا کودتای 28 مرداد، به دلیل اشغال ایران، ضعف حکومت مرکزی و وجود نیروهای دموکراسی‌خواه در مرکز قدرت، چندان سانسوری بر مطبوعات اعمال نمی‌شد. پس از کودتا، سانسور شدیدی بر مطبوعات سایه افکند.

فهرست مطالب کتاب:

فصل اول- سانسور

فصل دوم- به قدرت رسیدن رضاخان

فصل سوم- سانسور در سال‌های 1320 تا 1332

ضمایم

منابع

«سانسور مطبوعات در دوره پهلوی دوم (با تکیه بر اسناد)» نگاشته عنایت سالاریان از سوی کتابخانه ملی در سال 93 و در 160 صفحه منتشر شده است.