نه کفش داریم نه لباس!

به گزارش جام جم ورزشی ، البته لیگ برتر فوتبال بانوان سابقه طولانی مدتی ندارد اما به هر حال همین اینکه بانوان فوتبالیست می توانند لیگ داشته باشند و توانایی ها خود را نشان بدهند باز هم نعمت بزرگی است. فصل جدید لیگ برتر فوتبال بانوان ایران مدتی است که آغاز شده اما این لیگ به اصطلاح "برتر" مشکلات و ضعف هایی چند جانبه و غیر قابل انکاری دارد که باعث می شود گاهی اوقات برگزاری این رقابت ها چیزی جز اتلاف وقت و هزینه نباشد. واقعیت این است لیگی که عنوان "برتر" را یدک می کشد در اکثر مواقع در حد یک لیگ آماتور است. اما چرا و چگونه لیگ برتر بانوان ایران تا این حد ضعیف است؟

جام جم ورزشی نگاهی به مهم ترین ضعف های لیگ برتر فوتبال بانوان می اندازد، مشکلاتی که اگر حل نشود این لیگ به روال آماتور گونه خود ادامه خواهد داد و این روال نیز فقط "وقت" و "هزینه" ورزش بانوان را تلف می کند.

ضعف مفرط بازیکنان

در اینکه لیگ برتر فوتبال بانوان درون خود استعدادهای تکنیکی و قابل توجهی دارد شکی نیست اما برخی از تیم ها( که نامی از آنها نمی بریم) برای پر کردن لیست خود متوسل به بازیکنانی شده اند که شاید تا همین سال گذشته در هیچ لیگی بازی نمی کردند و اکنون بر اساس علاقه ای که به فوتبال داشته اند و شانسی که نصیب آنها شده در لیگ برتر بازی می کنند.

نتیجه تقابل فوتبالیست های آماتور با بازیکنان با استعداد و آموزش دیده همین می شود که گاهی اوقات در لیگ برتر یک تیم با بیش از هشت گل مقابل حریف خود به پیروزی می رسد. بسیاری از بازیکنان حاضر در لیگ برتر فوتبال بانوان روال آموزشی را طی نکرده اند و اکنون در لیگ برتر بازی می کنند. صد البته ایرادی به آنها وارد نیست، ایراد به کسانی وارد است که با نادیده گرفتن فوتبال بانوان معیارهایی مهمی همچون استعدادیابی و آموزش صحیح و اصولی سنین پایه را از یاد برده اند.

زمین های برای شخم زدن

وقتی فوتبال بانوان درآمدزایی ندارد و تیم ها نمی توانند یک اسپانسر درست و حسابی داشته باشند چه معنی دارد که بازیکنان تیم های مختلف در زمین های خوب و استاندارد بازی های خود را برگزار کنند؟! اصولا در فوتبال بانوان بازی کردن بر روی زمین استاندارد با چمن مرغوب محلی از اعراب ندارد و همین می شود که تیم ها(به خصوص شهرستانی ها) بر روی زمین هایی بازی می کنند که انگار تازه شخم خورده است. میزان مصدومیت و پایین آمدن چند برابر کیفیت بازی بر روی این زمین های نامرغوب نیز محتمل ترین و طبیعی ترین اتفاق است.

قراردادی در کار نیست

خوب می دانیم که بسیاری از بازیکنان دختر تیم های شهرستانی برای فوتبال بازی کردن و سفر به این شهر و آن شهر برای حضور در رقابت های لیگ برتر با مخالفت های خانواده های خود روبرو می شوند. این را تا به حال در گفت و گو با بسیاری از بازیکنان و مربیانشان فهمیده ایم. اگر در لیگ برتر فوتبال بانوان قراردادهایی حرفه ای در کار بود و مبلغ موجهی به این بازیکنان تعلق می گرفت شاید دلگرمی برای خانواده هایشان به وجود می آمد که دخترشان حداقل آینده ای در این ورزش دارد اما متاسفانه یک آمار به صورت علی الحساب نشان می دهد شصت درصد بازیکنان دختر لیگ برتری حتی اگر قرارداد هم داشته باشند پولی دریافت نمی کنند. مخالفت خانواده ها نیز از یک سو فضای مملو از دلسردی نزد این بازیکنان به وجود می آوردند. با این قراردادها و این مخالفت ها باید انتظار داشته باشیم بازیکنانی درجه یک و ممتاز به فوتبال بانوان کشور که داعیه حضور در جام ملت های آسیا را دارد معرفی شود؟!

خشونت های بی پایان

جوری روی پای یکدیگر تکل می روند و به نحوی یکدیگر را هل می دهند که گویا قصد جان هم را دارند! اینها اتفاقاتی که به دفعات در خلال بازی های لیگ برتر فوتبال بانوان اتفاق می افتد. چندی پیش در گزارشی در این رابطه نوشتیم و با بازیکنان متعددی گفت و گو کردیم. مربیان در اینباره نیز بسیار گله مند بودند که خشونت در فوتبال بانوان به اوج رسیده. ایراندوست آن زمان می گفت که بازیکنان به قصد کشت بر روی یکدیگر خطا می کنند. در واقع از آنجایی که نظارت آنچنانی بر روی لیگ برتر فوتبال بانوان وجود ندارد بازیکنان اجازه می دهند به هر شکلی که خواستند بازی کنند. در واقع این را باید به ضعف مفرط داوری نسبت داد. این حقیقت تلخی است اما متاسفانه بسیاری از داوران شاغل در لیگ برتر فوتبال بانوان هنوز به درجه حرفه ای بودن نرسیده اند.

نه کفش داریم نه لباس!

خودشان کفش می خرند و خودشان هزینه لباس فوتبال را هم تقبل می کنند. قرار نیست تیمی که برای آن بازی می کند این موارد جزئی(!) و بی اهمیت را برای آنها فراهم کند. بسیاری از بازیکنان اوضاع مالی چندان خوبی ندارند. یکی از آنها که نمی خواهیم نامی از او ببریم از یک روستای غرب کشور با تلاش فراوان به یک تیم لیگ برتری رسیده اما هنوز هم برای آنچه که می خواهد مرارت می کشد چون کسی به او و سایر هم تیمی هایش کمک نمی کند. برخی از تیم های لیگ برتری کوچک ترین امکانات را هم از بازیکنان جوان خود دریغ می کنند، البته تقصیر آنها نیست، اسپانسر ندارند.

نام این لیگ را چه بگذاریم؟

فدراسیونی ها اکنون خیلی راحت می گویند ما برای بانوان لیگ برتر برگزار می کنیم! اما واقعا خودشان اگر کمی این لیگ را تجزیه و تحلیل کنند باز هم ادعای برگزاری لیگ برتر بانوان را دارند؟ این لیگ ، لیگی برای خالی نبودن عریضه است. لیگی که برای برگزاری آن هزینه هایی میلیونی می شود اما دریغ از درآمدزایی و دریغ از اختصاص قراردادهای قابل توجه به بازیکنان پرامید شهرستانی. واقعا این لیگ با تمام ضعف های متعدد و قابل توجهش استحقاق عنوان " لیگ برتر" را دارد؟!