گنگ خواب‌دیده؛ حکایت مسخ‌شدگی انسان

تئاتر گنگ خواب‌دیده به انسان می‌پردازد، انسانی که در قید مکان و زمان خاصی محدود نشده است. انسان با تمام وجوهش؛ اعم از خواب و خوراک تا ترس‌ها و حسرت‌هایش. گنگ خواب دیده حکایت طبعیت انسان و آموزه‌های اوست از نیرویی برتر. نیروی برتری که می‌تواند خانواده باشد که به طور غریزی به آن اعتمادی تام دارد و از الگوی آن خانواده پیروی می‌کند یا اجتماع که شامل حکومت و نهادهایی است که منافع‌شان و حفظ قدرت باعث می‌شود اعضای جامعه خود را طوری بار بیاورند که در جهت اهداف آنها حرکت کنند.

گنگ خواب‌دیده با استفاده از نشانه‌های بصری، صوتی و فضاسازی‌های دقیقِ بسیار، تنهایی و بی‌پناهی بشر را به ملموس‌ترین شکل برای تماشاگر نمایش می‌دهد؛ انسانی ناتوان که حتی از پسِ برطرف‌کردن نیازهای اولیه خود برنمی‌آید و برای کوچک‌ترین چیزها نیاز به فراگرفتن و الگوبرداری دارد. این الگو آنقدر قدرتمند است که مفاهیم گوناگونی را برای بشر تعریف می‌کند؛ مفهوم وطن و تعلق خاطر به سرزمین و خاک هم شامل این الگو است. گنگ خواب‌دیده حکایت انسانی است که با واقعیت اطراف خود مواجه نیست و هر آنچه را قدرتمند به او دیکته می‌کند، اجرا می‌کند و هنگامی که سعی دارد چشم خود را به واقعیت جهان اطراف خود باز کند با ترس و وحشت درونش مواجه می‌شود. در این نمایش، انسان هیچ‌گونه فضای فردی و خصوصی برای خود ندارد و حتی برای داشتن رابطه‌ای عاطفی هم باید توسط قدرت تائید شود؛ قدرتی که بر تمام لایه‌های فردی بشر پیشروی کرده و سعی دارد هر چیزی را که در درون و بیرون انسان‌ها به وقوع می‌پیوندد تحت کنترل خود درآورد. این نفوذ تا جایی پیش می‌رود که انسان صدای درونی خود و حتی ناله‌هایش را هم باید از دیگری بشنود. تئاتر گنگ خواب‌دیده نمایشی است از گروه تئاتر بازی که اجراهای موفق زیادی از این نمایش را از سال 79 در ایران و خارج از کشور داشته است که نشان از این دارد این نمایش تاریخ مصرف ندارد، جهانشمول است و هر مخاطبی را می‌تواند جذب کند.

بهار میرزُهره