مسأله ناراحتکننده این است که اختیار ما در دوست داشتن و دوست نداشتن کاملا زیر سوال رفته. دیگر لباسهایی که مد میشوند برای ما تصمیم میگیرند چه بخوریم و چه نخوریم و چه ورزشی را انجام دهیم و چه ورزشی را انجام ندهیم. مد چیز جذابی است، اما باید متوجه بود که ساخته و پرداخته چند شرکت و عدهای طراح خلاق است که از میان شاید صدها طراحی و اجرایشان در نمایشگاهها و... کار یکی دوتایش میگیرد و تمام شرکتهای تولیدی را تسخیر میکند؛ آدمهای غیرخلاق تنها خود را به دست مد میسپارند و غافل میشوند از اینکه هیچ دلیل درستی برای زیبایی لب کلفت، صورت استخوانی، دماغ سربالا و... وجود ندارد. آنها از خود نمیپرسند که واقعا ملاک و معیارهای خوشتیپی و بدتیپی، خوشهیکلی و بدهیکلی را چه کسی تعیین کرده؟
این ملاکهای به اصطلاح زیبایی، تنها یک سری ارزشهای قراردادیاند که گاه کنترل انسان را در دست میگیرند و جیب و جان و اعصابش را به خطر میاندازند، اما واقعیت این است که آدمها درعین آراستگی و زیبایی میتوانند بسیار متفاوت باشند. با شکستن معیارها و خلاقیت خود جور دیگری باشند و همین جور دیگری بودن عامل جذابیت آنها شود. این عامل جذابیت فارغ از معیار، در مورد وزن هم صادق است. واقعیت این است که چاقی اساسا مشکل نیست، چون بسیاری امکان لاغری ندارند و همین که تحرک داشته باشند کافی است.
سهراب شکیب-چمدان(ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد