این محققان مطالعه خود را با بررسی سوسکها آغاز کردند. در بیابان، «سوسک Stenocara» با استفاده از بالهایش زنده میماند. این اندام مولکولهای آب را از مه صبحگاهی میگیرد و آنها را برای نوشیدن حشره جمعآوری میکند.
تیم دانشگاه رایس به دنبال خلق مجموعهای از نانولولهها بود که همین عمل را انجام دهد. بخش فوقانی نانولوله این محققان، آب را از هوا جذب و بخش زیرین آن را دفع میکند و نتیجه ترکیب این دو عمل، به دامافتادن آب در درون هر لوله است. این فرآیند به هیچ نوع انرژی نیاز ندارد.
ساخت مجموعه بزرگی از نانولولهها برای جمعآوری آب از هوا نیازمند انرژی و زمان زیادی است زیرا نانولولههای کربنی بسیار کوچک هستند. با این حال، میتوان برای ماجراجویانی که تنها پا به بیابان میگذارند، فنجانی ساخت که مجهز به انبوهی از این نانولولهها جهت جمعآوری آب باشد. (ایسنا)
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفتوگو با جام جم آنلاین:
سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در گفتوگو با جام جم آنلاین:
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
گفتوگو با منوچهر آذری، بازیگر،گوینده،مجری وصداپیشه پیشکسوت رادیو و تلویزیون
فاطمه مجلل در گفتوگو با «جامجم»:
رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفتوگو با جام جم آنلاین: