سنجش عشق تان با غلتک رنگ​ها

در نظریه لی، 6 سبک نگرش به عشق وجود دارد و انسان بهره مند از سلامت روانی باید بتواند هر شش نگرش را به میزانی مساوی در رابطه​اش رعایت کند.

دنیای ذهنی لی ، یک دنیای رنگارنگ است او در نظریه​اش که بعدها آن را در قالب کتابی به نام « غلتک رنگ ها » منتشر کرد توضیح می​دهد که حالت های مختلف عشق شبیه به گردونه​ای از رنگ های مختلف است .

همانطور که در نقاشی سه رنگ اصلی ( آبی ، قرمز ، زرد ) وجود دارد و سه رنگ فرعی ( نارنجی، سبز ، بنفش ) از ترکیب آنها متولد می​شود در نظریه لی هم سه مدل عشق اصلی در نظر گرفته شده است و از ترکیب هر کدام از آنها با دیگری رنگ فرعی تازه​ای متولد می​شود.

سه حالت اصلی عشق عبارتند از اروس، لودوس و استورج ( در فارسی آن را استورگ نیز می​خوانند) و سه حالت ثانوی مانیا، پراگما و آگاپه است.

اروس عشقی بر مبنای جذابیت جنسی و ظاهری است که بنیان آن تأمین نیازهای جنسی است. لودوس عشقی بر مبنای شوخی، تنوع و استقلال طلبی است. استورج هم عشقی است بر اساس رابطه دوستانه.

از ترکیب عشق لودوس و اروس، نوعی از عشق بوجود می​آید که به آن می​گویند مانیا. این عشق وسواس گونه و پر از کشش و هیجان است و بر وفاداری و آرامش دو عاشق در کنار هم تأکید می​کند. اگر این عشق شدید باشد به بدبینی بیمارگونه و وابستگی غیر عادی منجر می​شود. دو طرف نه می​توانند از هم جدا شوند و نه با هم بمانند و بنابر این پر می​شود از دوره های جدایی غم بار و وصل های آتشین.

از ترکیب عشق لودوس با استورج اما عشقی واقع نگرانه و عملی پدید می​آید که به آن پراگما می​گویند این عشق بر اساس سود و زیان و حساب و کتاب است و حد زیاد آن ، تبدیل می​شود به عشق با چرتکه که در آن فرد بر اساس میزان سودرسانی طرف مقابل،معشوقش را انتخاب می​کند.

آخرین مدل عشق در تقسیم بندی لی، عشق آگاپه است که از ترکیب اروس و استورج ساخته می​شود و اساسش از خودگذشتگی و فداکاری است. این ایثارگری اگر بیش از حد شود فرد به مرحله نادیده گرفتن خود و توجه مطلق به طرف مقابل می​رسد که پسندیده نیست.

یک فرد سالم از نظر روانی باید در رابطه عاشقانه​اش از هر کدام از انواع عشق مقداری مساوی را رعایت کند یعنی اگر فرض کنیم که احساس عشق در انسان، یک دایره است هر کدام از انواع عشق برشی 60 درجه ای از این رابطه را به خود اختصاص داده​اند.

به عبارتی دیگر فرد با سلامت روانی، در رابطه عاشقانه​اش هم به کشش جنسی توجه دارد (اروس )، هم به آزادی و شوخ طبعی و کنجکاوی ( لودوس) ، هم به دوستی و صمیمیت (استورج )، هم به هیجان و کشش و وفاداری (مانیا) ، هم به واقع نگاری و محاسبه سود و زیاد رابطه ( پراگما) و هم به ایثار و از خودگذشتگی( آگاپه ) اما در یک عشق بیمار، یکی یا چند تا از این برش​ها از بقیه بزرگتر است و تحت تاأیر آنها باقی برش ها کوچکتر می شود.

برای نمونه در عشقی که برش لودوسی بیش از حد بزرگ شود ممکن است کنجکاوی فرد به تنوع طلبی در رابطه عاشقانه و بی بند و باری جنسی منجر شود و آنوقت برش وفاداری لودوسی را به خطر بیندازد یا وقتی برش آگاپه زیاد باشد و یک طرف رابطه اصلاً خودش را نبیند و به همه فدای معشوقش شود ، برش محاسبه گری یا پراگمایی کوچک خواهد شد.

بنابر این ، در هر رابطه عاشقانه​ای، لازم است گاهی چشم باز کنید و ببینید روی دایره عشق، حال انواع عشق تان چه طور است تا مبادا بر یکی از انواع طوری تمرکز کنید که سهم انواع دیگر عشق را در رابطه از یاد ببرید و ضرر کنید.

مریم یوشی زاده - خبرنگار جام جم آنلاین

دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره