دلتنگت می‌شویم، شیلی

وقتی هالک پنالتی‌اش را از دست داد امیدها بازگشت، اما در پایان دهمین پنالتی سرنوشت یک بازی نفسگیر را مشخص کرد. وقتی گونزالو جارا، بازیکن تیم ناتینگهام فارست پنالتی‌اش را زد، تنها شاهد این بود که دیرک دروازه آن را بازگرداند تا میلیون‌ها برزیلی فقط فریاد شادی بزنند و شیلیایی‌ها با حسرت و اشک جام را ترک کنند. شیلی در حالی پای خود را به این بازی گذاشت که تاریخ علیه این تیم بود. در سه دوره قبلی یعنی سال‌های 1962، 1998 و 2010 که آنها از گروه خود صعود کرده بودند، به دست برزیل حذف شده بودند، اما احساس می‌شد در این دوره شرایط برای تیم متفاوت باشد. سانچز و شیلی باید این بازی را می‌بردند تا جام‌جهانی به گونه دیگری رقم بخورد.

احترامی که برزیل برای شیلی قائل بود از آنجا مشخص شد که این تیم به لاروخا اجازه داد ​ مالکیت توپ را تا نزدیکی دروازه‌اش در اختیار داشته باشد و وقتی آنها نزدیک می‌شدند دفاع لایه به لایه خود را شکل می‌دادند. این کار در ادامه اجازه داد تا برزیل رهبری بازی را در دست بگیرد. برزیل در ضدحملات خطرناک است و این را در بازی مقابل شیلی نشان داد. این ضدحملات زمانی بیشتر می‌شد که شیلی توپ را در اختیار داشت.

شیلی در مقابل هلند هم به همین شکل مغلوب شد. این تیم مالکیت توپ را به شکل عمده در اختیار می‌گیرد، اما نمی‌تواند بخوبی تمام کند. شیلی نشان داد ​ یک تیم سخت و محکم است که برای پیروزی با قلب و روح خود بازی می‌کند. آنها سر و پای خود را جلوی هر توپی قرار می‌دهند و از همان روز اول بازی‌ها برای تک تک دقایق خود جنگیدند. شیلی تیمی شایسته بود که حضورش در جام‌جهانی کوتاه شد تا برزیل در کشورش همچنان به راه خود ادامه دهد. احترام شیلی در دنیای فوتبال بیش از پیش افزایش یافت. کشوری که در جام‌جهانی یک فوتبال هجومی، هیجان‌انگیز و پرگل را از خود به نمایش گذاشت. خداحافظ شیلی! دلمان برایت تنگ می‌شود.