گزارشی از آثار بمباران شیمیایی حلبچه پس از 25 سال

به گزارش واحد مرکزی خبراین شبکه افزود: صدام بیست و پنج سال قبل کردها را هدف سرکوبی بی رحمانه قرار داد. این سرکوب در شهر «حلبچه» شکل بمباران شیمیایی به خود گرفت. کشتاری دهشتناک که براثر آن هزاران نفر از ساکنان این شهر جانشان را از دست دادند. عده ای نیز زخمی شدند که هنوز نیز از پیامدهای این حمله شیمیایی رنج می کشند.

این شبکه تاکید کرد:کشورهای غربی به علت همدستی با صدام ،چشمان خود را بر روی جنایات او بستند.

«لقمان عبدالقادر» یکی از همین افراد است. او در شانزدهم مارس هزار و نهصد و هشتاد و هشت اعضای خانواده اش را براثر استنشاق گازهای شیمیایی از دست داد.

او می گوید «چند سال قبل ما چند عدد مرغ داشتیم. یک روز صبح متوجه شدم آنها در حیاط نیستند. وقتی دنبالشان گشتم دیدم در زیرزمین مرده اند. مرغ های دیگر را نیز به همین وضع دچار شدند. از آن موقع دیگر از این زیرزمین استفاده نکردیم.»

«لقمان عبدالقادر» حتی دیگر از انارهایی که در حیاط این خانه شان نیز می روید، استفاده نمی کند زیرا از آلوده بودن آنها ترس دارد.

او می گوید « جرات نمی کنیم از این میوه بخوریم. آنها را نمی چنیم زیرا می ترسیم آثار گازهای شیمیایی هنوز نیز در خاک باشد و به میوه ها منتقل شود و ما را نیز مسموم کند.»

داستان زندگی «لقمان عبدالقادر» داستان هزاران کُرد دیگری است که در حلبچه و اطراف آن زندگی می کنند. داستان منطقه ای که هدف سلاح شیمیایی قرار گرفته و حتی امروز نیز به رغم گذشت بیست و پنج سال از تبعات آن رها نشده است . صدام حسین در شانزدهم مارس هزار و نهصد و هشتاد و هشت مرتکب یکی از بزرگترین کشتارهای قرن بیستم شد چون کردها به او در حمله به ایران همکاری نمی کردند .

پسر عموی صدام مشهور به «علی شیمیایی» حمله را فرماندهی کرد و در عرض چند ساعت بیش از پنج هزار نفر کشته و ده هزار نفر نیز مصدوم شدند. از کشورهای غربی صدایی برنخاست زیرا آنها ضد ایران بودند و از صدام حسین حمایت می کردند . فرانس بیست و چهار همچنین افزود مردم حلبچه معتقدند گازهای شیمیایی هنوز نیز در این شهر موجب مرگ می شود.

«آراس عبید اکرم»، رئیس انجمن قربانیان حمله شیمیایی می گوید «هنوز کسی به طور دقیق تحقیق نکرده تا ببیند که آیا خاک حلبچه پاک است یا نه. وقتی کسی می میرد واقعا نمی دانیم علت مرگش طبیعی بوده یا تاثیر گازهای شیمیایی است.»

مرکزی تخصصی برای مداوای مجروحان شیمیایی در حلبچه در حال ساخت است و در حال حاضر هیچ پزشک متخصصِ قربانیان این سلاح در این شهر وجود ندارد . مجروحان شیمیایی برای هرگونه مشورتی مجبورند به تهران سفر کنند . براساس منابع بیمارستانی، موارد ابتلا به سرطان در حلبچه ده برابر و موارد سقط های غیرارادی نیز چهارده برابر بیش از دیگر مناطق عراق است.