کار خوب بدون تماشاگر نمی‌ماند

وضع تله‌تئاتر را در شرایط حاضر چگونه ارزیابی می‌کنید؟

خاطرم هست مدتی تله‌تئاتر در تلویزیون خیلی پا گرفت و تله‌تئاترهای خوبی را هم با شرایط سخت، مشکلات و کمبودهایی که وجود داشت ضبط کرد، اما متاسفانه آن تله‌تئاترها فقط ضبط شد. به نظر من تله‌تئاتر در کشور ما پدیده‌ای غریب و ناشناخته است.

چرا این گونه فکر می‌کنید؟

زیرا نه تئاتر است، نه سینما و نه جزو تلویزیون به حساب می‌آید و در این میان سرگردان مانده است.

به نظر شما چرا جزو هیچ‌کدام از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد؟

زیرا اگر جزو تئاتر به حساب بیاید، باید تمام ویژگی‌های تئاتر را داشته باشد. مانند تئاتر باید تمرین داشته باشیم، اما وقتی می‌خواهیم یک تله‌تئاتر کار کنیم به ما می‌گویند باید 15 روز تمرین کنید و ضبط را شروع کنید. در این صورت تئاتر نیست.

به لحاظ دستمزد هم انگار چون نام تئاتر دارد باید تخفیف دهند. نمی‌دانم کجا گفته شده هنرمند تئاتر باید دستمزد کمتری بگیرد؟ آیا باید به دلیل دانش بیشتر و زحمت بیشتری که می‌کشد باید دستمزد ناچیز بگیرد؟ همین‌جا باید یادآوری کنم ما هنرمندان تئاتر خطوط قرمز را می‌دانیم و به آنها احترام می‌گذاریم و آنها را رعایت می‌کنیم. همان‌طور که گفتم زمانی تله‌تئاتر در کشور ما پا گرفته بود، اما کم‌کم دچار مشکل شد.

در کشور ما تله‌تئاترهایی که ساخته می‌شود اغلب خارجی است و کمتر به آثار ایرانی پرداخته می‌شود.

بله همان‌طور که شما هم اشاره کردید جای تله‌تئاتر با متون ملی و فولکلور ما در صحنه تئاتر یا تلویزیون خالی است. من در تمام سال‌هایی که در این عرصه فعالیت کرده‌ام شاید دو یا سه نمایش ایرانی بیشتر کار نکرده‌ام.

آیا مخاطب از این‌گونه آثار استقبال نمی‌کند؟

خیر! برعکس؛ این گونه آثار با ذائقه مردم و مخاطب ایرانی بشدت همخوانی دارد و مخاطبان ما از این‌گونه آثار بسیار استقبال می‌کنند. من همیشه گفته‌ام مردم ما با رحمت و احمد و نعمت بسیار بیشتر از هنری و جان ارتباط برقرار می‌کنند.

پس چرا این‌گونه است و به آثار ایرانی کمتر پرداخته می‌شود؟

واقعا دلیل آن را نمی‌دانم چرا در وهله اول به تله‌تئاتر و بعد به آثار ایرانی بهایی داده نمی‌شود. البته نمی‌خواهم بدانم مقصر کیست و چرا، اما امیدوارم بخش ویژه‌ای برای آثار ایرانی در نظر گرفته شود.

آخرین تله‌تئاتری که کار کردید چه سالی و چه کاری بود؟

حدودا دو یا سه سال پیش نمایشنامه‌ای را به نام «عیش و نیستی» به صورت تله‌تئاتر کار کردم.

از رسانه‌های تصویری نام بردید، فکر می‌کنید جایگاه تله‌تئاتر در رسانه‌های تصویری کجاست؟

من معتقدم ما باید برای تئاتر جایگاه تعریف کنیم. من باور دارم تئاتر جایگاه و تماشاگر خود را دارد و کار خوب بدون تماشاگر نمی‌ماند. خوشبختانه با تغییر مدیریت در رسانه‌های تصویری قرار شده به این بخش هم پرداخته شود.

فکر نمی‌کنید اگر کسانی مانند شما که سال‌ها در این وادی تلاش کرده‌اند، بخواهند با وجود نامهربانی‌ها کنار بکشند و کار نکنند همان اندک سرمایه‌ای را هم که داریم از دست می‌دهیم؟

من معتقدم باید ضوابط، جایگزین روابط شود. باید کار را به کاردان سپرد که بر اساس قانون کار کند. از طرفی من اگر بخواهم نام هنرمند را بر خودم بگذارم باید بگویم روحیه حساسی دارم که با کوچک‌ترین تلنگری خواهم شکست.