یکی از سریال‌هایی که در چندساله اخیر برای خود طرفداران بسیاری دست و پا کرده «پایتخت» به کارگردانی سیروس مقدم و نویسندگی محسن تنابنده است. سریالی که با پرداختن به داستان‌هایی که برای همه آشنا و باور کردنشان بشدت راحت است، دل مخاطب را به دست آورده و هرسال نوروز با خانواده نقی معمولی معنا پیدا می‌کند و تلویزیون با این سریال مخاطب خود را اغنا می‌کند.
کد خبر: ۶۵۹۵۴۷

مقدم طبق عادت هرساله نقش‌ها و شخصیت‌هایی به این سریال اضافه می‌کند که پایتخت به یکنواختی دچار نشود. امسال چند کاراکتر مانند بهبود فریبا یا فهمیه با بازی مهران احمدی و نسرین نصرتی یا رحمت با بازی هومن حاجی‌عبداللهی حضور پررنگ‌تری در زندگی خانواده معمولی پیدا کردند، اما نباید از بازی هدایت هاشمی در سریال پایتخت 3 در نقش «اوس موسی» غافل شد.

هدایت هاشمی هنرمند چهل ساله خراسانی است که پیش از این در فیلم‌های بهمن فرمان‌آرا و نیز بهرام بیضایی حضور داشته، ولی حوزه فعالیت اصلی او تئاتر است و در بسیاری از نمایش‌های خوب این چند ساله درخشیده که شاید همین تئاتری بودنش در مقابل دوربین به کمکش آمده تا بتواند هم لهجه‌ها را خوب ادا کند و هم با ایفای نقش در کاراکترهایی که بازی آنها کمی سخت‌تر است، کار کند که «اوس موسی» در سریال پایتخت نیز از این قاعده مستثنا نیست.

تاریخچه بازیگری مدرن به ما می‌گوید بازیگرانی که خاستگاه تئاتری دارند، در عالم سینما خوب می‌درخشند و این موضوع فقط هم خاص ایران نیست و در تمام دنیا این‌گونه بوده است. بازیگرانی که در تئاتر رشد می‌کنند، به علت شناخت درستی که از موقعیت درام پیدا می‌کنند و نیز به دلیل توانمندی کنترل کافی بر عواطف و احساساتشان و به‌دست‌آوردن تنوع مناسب که نتیجه تمرینات بسیار زیاد در تئاتر است، به بازیگرانی تبدیل می‌شوند که خیلی راحت‌تر و بهتر از دیگر بازیگران در سینما و تلویزیون شکوفا می‌شوند و به نتیجه مطلوب دست پیدا می‌کنند.

موسی، یک معمار و بنای مشهدی است که به اصرار نقی و با ندانم کاری‌های او خانه‌ای بی‌ستون ساخته که این خانه در شب عروسی ارسطو فرو می‌ریزد و دود این اشتباه اول به چشم خود او می‌رود.

هاشمی، اصالتا سبزواری است به همین دلیل بخوبی توانسته لهجه و گویش خراسانی را ادا کند، با وجود این‌که بازی او در سریال با گریمی خاص و دست‌هایی که تا بالای آرنج در گچ است، همراه بود، ولی هاشمی با تبحر و استادی توانست اوس موسی را به شخصیتی دوست‌داشتنی تبدیل کند. یک بنای ساده که دوری از خانواده و فرزندانش او را رنجور کرده و به خاطر گچ دستانش امکان قضای حاجت خود را هم ندارد و با تکیه کلام «خسته نباشید» توانست به یکی از شخصیت‌های محبوب و به یادماندنی تلویزیون تبدیل شود.

هاشمی در این نقش بازی روانی داشت و با تکیه بر سواد بازی خود طوری با بیننده ارتباط می‌گرفت که گویی شخصیت جدید داستان نیست و سال‌هاست با خاندان معمولی ارتباط نزدیک دارد و جزئی از آنهاست و به تبع آن جزئی از خاطره ذهنی مخاطبان سریال است و بیننده حس می‌کند از قسمت اول پایتخت در گوشه‌ای از سناریو جای او خالی بوده و اکنون براحتی می‌تواند با او ارتباط برقرار کند. در ظاهر شخصیت اوس موسی به دلیل موقعیت‌های طنزی که برای او در نظر گرفته شده بود، کمدی بود اما هاشمی با تسلطی که به نقش و بازی دارد گاهی بیننده را به گریه هم وامی‌داشت، مثل آن زمانی که بهبود به نقی وصیت می‌کرد و اشک‌های اوس موسی و هق‌هق خفیف گریه‌هایش در انتهای کادر بیننده را متاثر می‌کرد.

با همه اینها می‌توان گفت، هاشمی توانست «اوس موسی» خوب و دوست‌داشتنی تحویل سازندگان سریال پایتخت و البته بینندگان این سریال بدهد.

مجید احمدی ‌/‌ جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها