
در موقعی که مهمانان و مدعوین مشغول خوردن شربت و شیرینی بودند، شاه با تکتک وزیران گفتوگو میکرد و هریک از آنان که طرف خطاب شاه قرار میگرفت، بیدرنگ به سوی تخت مرمر نزدیک میشد و تعظیم میکرد و در پاسخ هر سوالی به شاه اطمینان میداد که خاطر مبارک آسوده باشد، همه جا امن و امان است. عاقبت شاه، همراه با آخرین پک قلیان، شکر و سپاس عنایات خداوندی را که از هر لحاظ شامل سرزمین باستانی ایران است، به جای آورد و از تخت خود برخاست و مجلس را ترک کرد. در این لحظه، صدر اعظم از جانب حاضران در چند جمله دوباره از شاه تشکر کرد و همه برای تعظیم خم شدند و تا شاه از تالار کاملا دور نشده بود، کسی سرش را بلند نکرد. این پایان مراسم «سلام» بود. زیبایی و شکوه این مراسم، صحنهپردازی خیالانگیز شاعران مشرق زمین را به صورت زنده پیش چشمان من مجسم میکرد.
این جمع غریب و بیشمار از وزیران، امیران، روحانیون، منجمان، ریشسپیدان قوم، خواجههای سفید و سیاه، فراشان، میرغضبان، غلامان خارجیان، نظامیان و محافظان چنین به نظر میرسد که هیچکدام به زمانی که ما در آن زندگی میکنیم تعلق ندارند. او بر این باور است که: درواقع، دیدن این همه لباسهای گوناگون، مثلا عدهای «خفتان»های دستدوزی شده پرزرق و برق پوشیده و دور سرشان «عمامه»های رنگارنگ پیچیده بودند و عدهای دیگر نیز «نیمتنههای ابریشمی بلند» بر تن کرده و دور کمرشان را هم محکم با شالهای کشمیری بسته بودند و کلاه نوکتیزی بر سرشان گذاشته بودند.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در گفتوگو با «جامجم» مطرح کرد
دکتر حمیدرضا آصفی، سخنگوی اسبق وزارت امور خارجه و دیپلمات ارشد کشورمان در گفتوگو با «جامجم» مطرح کرد