کفش مدرسه

برای مهمان‌های مدرسه هم دمپایی‌های مخصوص وجود دارد، هروقت مهمان یا اولیا می‌خواهند وارد مدرسه شوند، دمپایی مخصوص مهمان هست که باید آن را بپوشند. خلاصه این‌که هیچ کس نمی‌تواند در مدرسه با کفش بیرون وارد شود.

این کفش‌ها چون شبیه به هم هستند، بچه‌ها پشت کفش‌هایشان اسم خود را می‌نویسند که گم یا جابه‌جا نشود و در قفسه‌های های خودشان آنها را نگهداری می‌کنند.

این قانون در تمام مدارس وجود دارد و به طور جدی اجرا می‌شود. به همین دلیل زمین مدرسه ​زیاد ​ کثیف نمی‌شود و دانش‌آموز در مدرسه احساس راحت‌تری دارد و مدرسه همیشه تمیز است.

شاید این کار کمی عجیب به نظر برسد و برای بچه‌ها سخت باشد، ولی وقتی بیشتر فکر می‌کنیم افزون بر نظافت، حسن دیگری هم دارد که در داخل مدرسه همه دانش‌آموزان کفش‌هایشان یکسان است و کسی نمی‌تواند پز بدهد یا به کفش همکلاسی‌هایش نگاه کند؛ چون کفش‌ها خیلی ساده و راحت و قیمتشان ارزان است.

فکر می‌کنم همه شما در فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی ژاپنی دیده‌اید که تقریبا در تمام خانه‌های ژاپنی دقیقا شبیه به ایران و برخلاف کشورهای غربی، مردم بدون کفش در داخل منزل راه می‌روند و زندگی می‌کنند.

در ژاپن در خیلی از مکان‌های عمومی مثلا درمانگاه‌ها یا حتی شرکت‌های کوچک نیز برای ورود به آنجا باید کفش را در آورد و دمپایی پوشید. رستوران‌های زیادی هم به شکل سنتی وجود دارد که برای نشستن پشت میز پایه کوتاه شبیه به کرسی باید کفش را از پا درآورد.

متین والی‌نژاد