دیابت بیمارستانی

واقعیت این است که بسیاری از این بیماران از قبل دچار دیابت بوده‌اند، ولی از بیماری خود ‌خبر نداشته و اکنون که در بیمارستان آزمایش‌های مختلفی برایشان انجام شده، این بیماری برای اولین بار در آنان شناخته می‌شود.

اما بسیاری از این بیماران مبتلا به دیابت نیستند و فقط به دلیل بیماری شدیدی که اکنون مواجه با آن شده‌اند، قند خونشان زیاد شده است. این بیماران بعد از بهبودی قند خون طبیعی را باز می‌یابند و کاملا خوب می‌شوند.

اکنون به پرسش بعدی باید پاسخ دهیم که چرا در شرایط بیماری قند خون بالا می‌رود؟ پاسخ این است که بدن ما به صورت طبیعی برای مبارزه با شرایط سخت، که بیماری یکی از آن موارد است شروع به ترشح هورمون‌هایی می‌کند که به هورمون‌های استرس معروف است.

این هورمون‌ها که شامل آدرنالین، کورتیزول و هورمون رشد است کارشان آماده‌سازی انسان برای مقابله با شرایط سخت و استرس‌زاست. از جمله مهم‌ترین کارهای این هورمون‌ها این است که با بالا بردن قند خون مغز را آماده و قبراق نگه دارند.

مغز انسان فقط از قند تغذیه می‌کند و در شرایط استرس باید تمام سیستم‌ها بسیج شوند تا به میزان کافی قند در اختیار عضو فرماندهی بدن قرار گیرد.

حالا پرسش سوم مطرح می‌شود که آیا همه آدم‌ها وقتی مریض می‌شوند قندشان در حد دیابت بالا می‌رود؟ پاسخ منفی است، در واقع بیمارانی که زمینه‌هایی از ابتلا به دیابت را دارند.

به این وضع دچار می‌شوند. این بیماران گرچه بعد از ترخیص، قند خون طبیعی خواهند داشت، ولی در آینده باید مواظب خوراک و فعالیت‌هایشان باشند تا در حد امکان ابتلا به دیابت را به تاخیر بیندازند.

در مدت بستری همه بیمارانی که قندشان بالاست، تزریق انسولین به صورت زیر جلدی و با برنامه مشخص توصیه می‌شود که شامل سه بخش انسولین پایه‌ای، انسولین برای وعده‌های غذایی و انسولین برای تصحیح قندهای بالاست.

در مدت بستری، چک قند خون معمولا روزانه سه تا پنج بار بوسیله گلوکومتر، قبل از هر وعده غذایی به علاوه قبل از خواب و در ساعت سه صبح (در صورت نیاز) انجام خواهد شد و دوز اضافه انسولین کوتاه اثر که برای تصحیح قند خون بالا در نظر گرفته شده است به انسولین کوتاه اثر هر وعده غذا اضافه شده و تزریق می‌شود.

دکتر رضا کریمی - فوق تخصص بیماری‌های غدد