فارغ‌التحصیلان فارغ از کار

ـ خیلی ممنون که حرف خصوصی ما را پیش خودت نگهداشتی؛ کمرم گرفت!...(این مطلب را همین رفیق ما که ذکر خیرش رفت، با عصبانیت گفت و از اتاق خارج شد. می‌رفت و زیرلب غرغر می‌کرد که: صدرحمت به بعضی از روزنامه‌ها!)

خبر وارده: «علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با اشاره به این که متاسفانه تعداد بیکاران فارغ‌التحصیل دانشگاه افزایش یافته است، گفت: افزایش تعداد دانشگاهیان به این معنی نیست که توانایی آنها بیشتر شده است.»ـ به نقل از جراید پرکار

ملاحظه فرمودید؟... حالا هی بعضی‌ها ، به فکر اضافه کردن دانشگاه بیفتند. کار که نتوانستند درست کنند، لابد جویای کار که می‌توانند. قربان خدا بروم که اگر ابر و باد و مه و خورشید و فلک را درست کرد، از همان روز اول پیدایش، همه‌شان درکارند.

آن هم کاری مفید و اثربخش که نتایج خوبی هم دربردارد: «تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری».... و از این حرف‌ها که خیلی شنیدید. حالا ما بنده‌های خدا چی؟.... دانشجو تربیت می‌کنیم و به امان خدا رهایش می‌کنیم. خودش بگردد از زیر سنگ هم شده، یک کاری برای خودش دست و پا کند.

از سر بیکاری:

«بس بگردید و بگردد روزگار»

تا که دانشجو بیابد کار و بار

بسته پیشنهادی: هر چند ما هم فارغ‌التحصیل هستیم، اما خیلی بیکار نیستیم ـ که به هر حال، طنزنویسی از بیکاری بهتر است ـ اما این دلیل آن نمی‌شود که نسبت به سرنوشت و سرانجام دیگر دوستان فارغ‌التحصیل بیکار، حساس نباشیم و کک‌مان هم نگزد. فلذا عرایضی داریم:

1 ـ ترسیم اولویت‌ها: بعید می‌دانم الان کسی باشد که مدعی باشد مملکتمان دانشگاه و دانشجو کم دارد. مگر با ادله و اسناد، ثابت کند که کم دارد. آن‌وقت باید دانشگاه اضافه کرد که جبران کم بودن آن بشود. در غیر این صورت (یا حتی آن صورت)، به نظر صائب ما از هر متقاضی تاسیس هر دانشگاهی خواسته شود که فعلا به عوض زدن دانشگاه، برود یک کارگاهی، شرکتی، چیزی راه بیندازد، بلکه بتواند هفشده تا دانشجوی دنبال کار را سر کار بگذارد. الان تاسیس کارگاه بر دانشگاه اولویت دارد.

2 ـ قابل توجه دولت: تا جایی که ما اطلاع داریم، سابق بر این، در مسیر تحصیل و اشتغال جوانان، سه گروه انجام وظیفه می‌کردند؛ یک گروه دانشگاه می‌زدند، یک گروه تحصیل می‌کردند، و گروه سوم نیز در کار ایجاد اشتغال بودند. الان متاسفانه مدت مدیدی است که گروه سوم کم کار شدند و انگار اصلا کم پیدا شدند و نیستند. دو گروه دیگر هم چون آدم‌های خوبی هستند، بدون هیچ‌گونه کارشکنی یا ناامیدی، دارند بکوب کار خودشان را می‌کنند. خدا قوت عزیزان!

رضا رفیع