ارتش و مرزداری

باید به ملت شریف ایران تبریک گفت، تا مباهات نمایند به آن چه که دارند و شاید خیلی ها نیز از داشته های خود،‌ بی خبر باشند،‌ از اینکه نیروی زمین قهرمان ارتش بیش از 30 سال است که مرزهای نظامی اسلامی را به سان نگین مرّصع می پاید و در راه حراست از کیان همیشه با عزت آن،‌جان های بسیاری نثار نموده است.

آری آنگاه که شبانگاهان همه در بستر ناز و پرتنعم آرمیده اند ،‌مردانی از تبار ملکوت ،‌خواب را بر دیدگان با بصیرت خویش حرام نموده و عاشقانه به حراست از نوار مرزی می پردازند،‌تا مبادا چشم ناپاکی، به امید غفلت مردم،‌ هوسی شوم بر سرش افتاده باشد و طمع خام به مملکت ولایت برده باشد.

معمولا در زمان صلح مرز را کارکنان مرزبانی (ژاندارمری سابق) حراست می نمایند. و یکانهای نیروی زمینی ارتش در مناطق سرزمین خویش مشغول به ممارست نظامی هستند،‌ اما در شرایطی که دشمن پلید افکار شوم تهاجم را در سربپروارند،‌ قطعاً بر حسب کارآمدی، ماموریت به نیروی زمینی ارتش سپرده می شود. نیرویی که به محض احساس نیت پلید رژیم بعث عراق در مرز مستقر شده و اگر چه از اوضاع نابسامان داخلی و تصفیه های سازمانی در رنجش بغض آلود بود. اما مقتدرانه به عرصه آمده و ماموریت سنگین حراست از کیان نظامی اسلامی را عهده دار شد. نیرویی که مشقت استقامت را بر مذلت امتثال از دشمن ترجیح داده و با تمام توان ایثارگرانه ،‌ از بذل جان شیرین خویش دریغ نورزیدند و با همکاری و همیاری دیگر براداران سپاه و نیروهای مردمی و سایر اقشار مخلص کشور توانستند سروقامتی فرزندان انقلاب را به جهانیان و به ویژه دشمن زبون و پلید به اثبات رسانده و طعم تلخ زبونی و شکست را به مذاق او بچشانند.

البته با گذر از سال های جهاد و حماسه و خون،‌ماموریت خطیر نیروی زمینی ارتش حتی تابه حال نیز پایان نیافته و انبوه بسیاری از لشکر های رزمی ،‌پیاده و مکانیزه ، تیپ و گردان های عملیاتی هنوز در مرزهای خاکی سرزمین علوی،‌استقرار ظفرمندانه ی خویش را تداوم داده و با هجوم قدرت های فرا منطقه ای در شرق، غرب و جنوب کشورمان در خاک کشورهای همسایه، وظیفه ی مرزداران مرز همیشه بهشتی ایران ثقیل تر شده و حساسیت و خبرگی بیشتری رادر نوع خود می طلبد.

امام راحل، فرماندهی کل قوا در تاریخ 28/12/1357 فتوای  نمادین خود را در دفاع از کیان نظام اسلامی بدین گونه افتاء می فرمایند:
«باید نیروهای مسلح باقدرت از منافع و مصالح ملت مسلمان دفاع کنند و هرگونه حمله ای را به خود و به نوامیس مردم با قدرت دفاع نمایند.»

بررسی عملیات های انجام شده در سال اول جنگ ،‌ نشانگر این است اقداماتی که ارتش با نیروی زمینی،‌ هوایی و دریایی انجام داد، کاری شبیه به معجزه بود.[و سبب شد] عراقی ها،‌بدون استثاء در مواضع نامطلوب ،‌نامناسب و ناخواسته مستقر شوند. [جالب توجه است که] آنها حتی در خرمشهر نیز وضعیت خوبی نداشتند. شروع عملیات آفندی از بیست و سه روز پس از آغاز تجاوز،‌نشان می دهد ارتش از همان ابتدا بیرون راندن دشمن را در سرلوحه ی کار خود قرار می دهد ولی با مسئولیت بنی صدر، به عنوان فرماندهی کل قوا، این مهم به سادگی قابل انجام نبود.
سال اول جنگ را می توان به ترتیب به مقاطع زیر تقسیم کرد:

1-مقاومت در مقابل هجوم عراق و انجام عملیات تأخیری 2- تثبیت دشمن در مواضع نامناسب 3- شناسایی دشمن و استقرار مناسب نیروهای خودی،‌جهت جلوگیری از پیش روی مجدد عراق 4- آغاز حملات کوچک توسط ایران، جهت کسب روحیه و شناخت [توان] دشمن 5- ایجاد هماهنگی بین نیروهای مردمی و ارتش 7- آزادی سازی محدود مناطق عملیاتی 8- آمادگی جهت بیرون راندن عراق از خاک جمهوری اسلامی ایران.

به اعتراف سرلشکر عراقی وفیق السامرایی در کتاب خود به نام ویرانی دروازه ی شرقی؛‌ ناکامی های رژیم بعث عراق، در تهاجم اولیه به علت پایمردی و مقاومت سرسختانه¬ی جان برکفان ارتش،‌و سایر نیروهای مردمی به شرح ذیل می باشد:

1-ناکامی در تصرف اهداف مهم نظامی و عملیاتی بر روی زمین.
2-ناکامی نیروی هوایی (عراق) در ایجاد یک وضعیت هوایی مناسب
3-نیروهای ایرانی از مرحله ی عقب نشینی ، به مرحله ی دفاع نیرومند و هجوم رسیدند.

 پیش بینی دشمن با برآورد توان عملیاتی نیروی خود و توان عملیاتی نیروهای ارتش جمهوری اسلامی ایران که مبتلا به بحران های سیاسی و نظامی فراوانی در داخل کشور شده بودند، این بود که در کمتر از مدت زمان 3 روز بتوانند در منطقه ی جنوب، خوزستان را تصرف و به خاک عراق ملحق نمایند. لیکن تلاش و سخت کوشی و مقاومت سرسختانه ی کارکنان جان برکف لشکر 92 زرهی باعث شد که دشمن حتی نتواند از رودخانه ی کرخه عبور نماید در حالی که برابر اعترافات یکی از پناهندگان عراقی پیرو یک تلگرام از وزارت دفاع عراق به تیپ های درخط خود دستور می دهد تلاش  نمایند حتی با دادن تلفات 90 درصد از رودخانه ی کرخه عبور نمایند.  لیکن کارکنان غیور لشکر92 داغ عبور از کرخه را تا ابد بر دل کور آنها نهادند. زیرا اگر این امکان برای لشکر های زرهی عراق توفیق می یافت قطعأ استان خوزستان از ایران منفک می گشت و تصرف مجدد آن نیاز به سال ها مجاهده و شهادت طلبی داشت.

امروز به مردم شریف ایران باید این سخن را بیان نمود که حکایت رشادت ها و غیور مردی های پرتعب  این کارکنان دلیر به بیش از سی سال مقاومت و استقامت پراقتدار تبدیل گشته است و همواره باید دانست که امنیت امروزین مرزها ثمره ی مجاهدتها و جانفشانی های بی شماری از فرزندان‌ پاک باخته¬ی ایران اسلامی است که ورود قدوم ننگین و نحس دشمن را در مرزها و خاک وطن محبوب مان ایران را بر خورد تحمل ننموده و لحظه ای نیاسودند تا دشمن را مذلت بارانه از سرزمین اسلامی مان بیرون نمایند، پس برماست که امنیت امروزین مرزها را پاس بداریم وبدانیم که آسایش هر لحظه در کشور عزیزمان ایران، مدیون همت پولادین شهدا، ایثارگران و جان بر کفانی از اقشار نیرو های مسلح است که پیوسته باید به همت آنان آفرین گفت و تقدیرشان نمود.

معاونت تبلیغات و روابط عمومی نزاجا