بیمه نویسندگان و تامین اشتباهی

توضیح اخلاقی: سوءتفاهم نشود. آنچه گفته آمد، نه به‌این سبب است که خدای نکرده ما از آن خبرگزاری ارسال‌کننده پیامک خبری خوشمان نمی‌آید؛ خیر، حاشا و کلا، بلکه صرفا به این دلیل است که راستش اصلا وقت و حوصله خواندنش را روی گوشی خصوصی‌مان که محل دریافت پیامک‌های دوستان و آشنایان و خانواده است، نداریم و اگر نیاز باشد، خودمان زحمت می‌کشیم و یک توک پا سری به سایت آن خبرگزاری محترم می‌زنیم و کسب خبر می‌کنیم.

به عنوان مثال، در همین یکی دو روز اخیر شما در منزل مشغول استراحت هستید که این پیامک‌های خبری با صدای درینگ درینگ گوشی، شما را متوجه خود می‌کند. خیال می‌کنید پیامک عمه‌تان است که در بیمارستان بستری است و منتظر خبر سلامتی‌اش هستید، اما اشتباه می‌کنید. پیامک‌های خبری از سوی همان خبرگزاری مورد اشاره است ـ که نخواستیم نام آن آشکارا فاش شود.

پیامک‌ها که از قضا به حوزه کاری شما نیز مرتبط می‌باشد، به ترتیب زمانی، عینا نقل می‌شود:

پیامک یک: تأمین اجتماعی، بیمه نویسندگان، هنرمندان و روزنامه‌نگاران را قطع کرد.

شما در جرگه این بیمه شده‌ها نیستید، اما چون بنی آدم اعضای یک پیکرند، برای دوستان و همکاران صنفی‌تان ناراحت و دچار استرس می‌شوید که یعنی چی؟....به دیوار کوتاه این قشر می‌اندیشید.

پیامک 2: مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی اعلام کرد: بیمه نویسندگان و هنرمندان قطع نشده، بلکه به دلیل بدهی، از پذیرش افراد جدید برای بیمه شدن خودداری می‌شود.

کمی از اضطراب شغلی و صنفی شما کم می‌شود، اما به نویسندگان و هنرمندان جدیدی که می‌خواهند عضو صندوق شوند فکر می‌کنید، به طور قطع مجددا دچار استرس می‌شوید. این حالت شما این حرف سعدی بیمه‌نشده را ثابت می‌کند که: «‌چو عضوی به درد آورد [یا: به در آورد!] روزگار‌/‌ دگر عضوها را نماند قرار». دست خودتان نیست. دارید به دیوار کوتاه تر نویسندگان و هنرمندان جدید و جوان می‌اندیشید.

پیامک 3: وزیر ارشاد گفت: مشکل بیمه هنرمندان موقتا حل شد.

موقتا از حجم بالای استرس شما کاسته شده و به طور موقت خوشحال می‌شوید، زیرا به ضرس قاطع می‌دانید که تمام تلاش مسئولان و دلسوزان اهل ارشاد و تأمین اجتماعی، در جهت حل مشکلات شماست اما باز با این فکر که چرا مسأله بیمه نویسندگان و هنرمندان و روزنامه‌نگارانی امثال ما تا این حد باعث زحمت و دلمشغولی مسئولان شده، ناراحت شده و برای بار سوم و البته این بار از سر خجالت، دچار استرس می‌شوید.

با خود فکر می‌کنید که نکند این بیمه نویسندگان و هنرمندان تأمین اجتماعی، از اول ماجرا یک تأمین اشتباهی بوده است؟ و گرنه چرا باید این قدر بدهی بالا بیاورد؟!.... الان بیچاره‌ها به‌شایعه گم شدن برخی پرونده‌ها و پول‌های زبان بسته در سازمان تأمین اجتماعی برسند، یا که به فکر بیمه کردن جماعت نویسنده و هنرمند باشند؟...

اقدام خودجوش: برای بار چندم، شماره‌خبرگزاری ارسال‌کننده پیامک‌های خبری را در فهرست شماره‌های مسدود‌شده خود قرار می‌دهید و تا زمان رفتن به روزنامه محل کار خود و درگیر شدن با انواع خبر، به مغز خود و به روح و روان خود استراحت می‌دهید. گوشی را محض احتیاط زیر بالش قرارمی‌دهید که اگر باز مسدود شدن مسیر دریافت پیامک، افاقه نکرد و پیامکی آمد، از خواب غفلت نپرید. غفلت بدون استرس!

رضا رفیع