مرگ دوباره ابوسفیان!

صدای مسلط مدقالچی به نقش ابوسفیان را موقع ادای این دیالوگ‌ها به یاد بیاورید: «آیا محمد متوجه نیست که زندگی ما از طریق نگهداری بت‌ها سپری می‌شه؟ ما مالک کعبه هستیم. هر سال قبایل عرب میان اینجا به مکه تا عبادت و از ما خرید بکنن و نذورات میارن.

انتظار داره ما 300 خدا رو عوض بکنیم با یک خدا. اون هم خدایی که حتی دیده نمی‌شه، ولی هم در طائف هست، هم در مدینه، هم در خانه من، هم در اورشلیم و هم در روی ماه. پس تکلیف مکه چی می‌شه؟ این خدایان، هم معبود ما هستن و هم منبع درآمد و شرف ما.»

ابوسفیان از بازرگانان معروف قریش بود که پس از ظهور اسلام در زمره مخالفان سرسخت پیامبر اسلام درآمد و بارها رودرروی اسلام و مسلمان ایستاد.

فتنه انگیزی‌های او حتی پس از رحلت حضرت محمد(ص)، نشان‌دهنده این واقعیت است که اسلام‌آوردن او به هنگام فتح مکه نیز از سر ترس شمشیر و نزدیک شدن سپاه اسلام بود.

کینه و عداوت او نسبت به اسلام حتی تا واپسین روزهای عمرش نیز ادامه‌داشت، به طوری که به خاطر حکومت امویان پا بر سر آرامگاه حضرت حمزه کوبید و گفت: برای چیزی با ما جنگیدی که سرانجام به دست ما افتاد!

برش مرگ ابوسفیان در سال 32 هجری قمری و در هشتاد و هشت سالگی به درگذشت آنسارا، یعنی مهم‌ترین تصویر و شمایلی که به واسطه سینما از این چهره بدنام در ذهن‌ها نقش بسته است، ما را به تاثیرگذاری و نقش برجسته هنرهفتم می‌رساند.

این‌که سینما چگونه می‌تواند با بیان درست و ساختار جذاب و پیوند آن با تخیل متناسب و هنر متعالی، تصویرگر واقعیات تاریخی و دینی و مذهبی باشد.

حالا باتوجه به ماندگاری نقش آفرینی آنسارا باید چشم انتظار بازی داریوش فرهنگ در فیلم عظیم «محمد(ص)» مجید مجیدی ماند و دید که او چگونه از پس ایفای این نقش دشوار و چالشی برآمده است.

علی رستگار ‌‌- گروه فرهنگ و هنر