با عشق به رم متولد شده ام

سمبل باشگاه آ.ث.رم ایتالیا در سی‌ و هفت سالگی به همان اندازه در ترکیب تیم رمی می‌درخشد که ده سال پیش همین‌گونه بود. او مسلما طراوت سال‌های جوانی‌اش را ندارد اما چنان احترامی در رم دارد که حتی اگر بخواهد تا چهل و پنج سالگی در این تیم بازی کند کسی به او نه نمی‌گوید. توتی همراه رم در پایان فصل اخیر سری A ایتالیا ششم شد اما هنوز امیدهای زیادی دارد تا پیش از پایان دوران بازیگریش یک بار دیگر قهرمانی در سری A ایتالیا را تجربه کند. او 21 سال است در کالچو بازی می‌کند و در این مدت هرگز تصمیم نگرفت به تیم دیگری برود و بازی کردن در جای دیگری را تجربه کند. سمبل وفاداری باشگاه رم محبوب‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه هم به شمار می‌رود. گفت‌وگوی اخیر این مهاجم اسطوره‌ای رم را با مجله فرانس فوتبال در ادامه می‌خوانید.

بیش از 21 سال از اولین حضور شما در سری A ایتالیا می‌گذرد. فکر می‌کنید چه کسی می‌تواند در استقامت بهتر از شما باشد؟

بازیکنان زیادی بودند که در نه تنها در رم بلکه در تیم‌های مختلف می‌توانستند به جایگاه بهتری برسند و نام خود را در باشگاه برای همیشه جاودانه کنند، اما واقعیت این است که بازیکنان خوش‌شانس و خوشفکر بسیار کم هستند. به عقیده خودم بازیکنی بهتر از من وجود ندارد البته نه به این دلیل که 20 سال است در سری A بدون هیچ مشکلی به میدان می‌روم، بلکه به این دلیل که واقعا خوب هستم. فکر می‌کنم در دنیا فقط لیونل مسی از من بهتر باشد. این را قبلا هم گفته‌ام و هنوز هم روی آن تاکید می‌کنم. من بارها ثابت کرده‌ام بهترین هستم و از هر فرصتی برای این‌که نشان بدهم بهترین هستم، استفاده کردم.

اگر قرار باشد فهرستی از بهترین بازیکنان تاریخ سری A تهیه کنید نام چه کسی را بالاتر از نام خودت قرار می‌دهید؟

نام خودم را بدون هیچ شکی در ابتدای این لیست قرار می‌دهم. پائولو مالدینی هم اگر چنین لیستی تهیه کند نام خودش را اول آن قرار می‌دهد.به همین ترتیب الساندرو دل پیرو و نستا. من اگر نام خودم را ابتدای لیست بهترین‌های تاریخ ایتالیا قرار می‌دهم نه به‌دلیل غرور و اعتماد به نفس بیش از اندازه که به‌دلیل دشواری‌های بسیاری است که تجربه کردم.

در 21 سال که در سری A ایتالیا به میدان رفتید پس از خودتان چه کسی بیشتر از همه در موفقیت‌های شما نقش داشت؟

مارچلو لیپی بهترین مربی‌ای است که من تاکنون با او کار کرده‌ام و در واقع او زمانی که جوان بودم در برخی تصمیم‌گیری‌های من نقش داشت. او شگفت‌انگیز است و کاریزمای فوق‌العاده‌ای دارد. اما فابیو کاپلو و لوچیانو اسپالتی هم مربیان بسیار بزرگ دیگری هستند که در من تاثیرگذار بودند.

به‌خاطر می‌آوریم زمانی که جوان‌تر بودید و با ما گفت و گو می‌کردید می‌گفتید که می‌خواهید در فوتبال ایتالیا به بزرگ‌ترین پدیده و بهترین بازیکن تاریخ تبدیل بشوید.

آن زمان هدف‌های دیگری مدنظرم بود که خوب به خاطر می‌آورم چه بودند اما با این‌که به برخی از آن هدف‌ها حتی نزدیک هم نشدم اما اصلا ناراحت نیستم و خودم را بازیکنی می‌دانم که به هر چه می‌خواسته رسیده است. من زمانی پدیده فوتبال ایتالیا بودم و تصورم این بود که بسرعت می‌توانم به آنچه در ذهنم است برسم، اما اوضاع همیشه آن‌طور که فکر می‌کنید پیش نمی‌رود. این به طرز تفکر ما هم بستگی دارد که موفقیت را در چه چیزی می‌بینیم. من اکنون کاملا راضی هستم و برای چیزی که در گذشته از دست داده‌ام، افسوس نمی‌خورم.

اصلی‌ترین عاملی که باعث دوام 21 ساله شما در رم شد، چه بود؟

عشقی که در رم وجود دارد را در هیچ جای دیگری نمی‌توانم پیدا کنم. اگر مثل من 21 سال در رم بودید اکنون می‌توانستید درک کنید چه می‌گویم. علاقه‌ای که من به باشگاه رم دارم قابل توصیف نیست. هواداران رم هم فوق‌العاده هستند و احترامی که آنها به من دارند جای دیگری نمی‌توانم بیابم. هرگز از بودن در اینجا خسته نشده‌ام اما گاهی اوقات از این‌که نتوانستم با رم جام‌های بیشتری را کسب کنم ناراحتم و همیشه به این موضوع اشاره کرده‌ام. به نظر من لیاقت رم خیلی بیشتر از این است که فقط سه بار اسکودتو (جام قهرمانی لیگ سری A) را فتح کرده باشد.

پیش از این‌که در دوران کودکی به رم بپیوندید در آستانه پیوستن به تیم رقیب یعنی لاتزیو بودید. اگر به این تیم می‌رفتید چه اتفاق‌هایی در فوتبال برای شما می‌افتاد؟

نمی دانم و خیلی خوشحالم که این اتفاق هرگز نیفتاد. انگار من با عشق به آ. ث. رم متولد شده‌ام و همین باعث شد به جای لاتزیو سر از رم دربیاورم. وقتی جوان‌تر بودم، این شانس را داشتم که به یکی از دو تیم لاتزیو و رم ملحق شوم. اگر مادرم من را به حضور در رم تشویق نمی‌کرد شاید به لاتزیو می‌رفتم و در ادامه روزهای دیگری در انتظارم بود. در سال‌های بعد از آن که من در رم به بازیکن ثابت ترکیب تیم تبدیل شدم تیم‌های دیگری برای من پیغام می‌فرستادند اما من هرگز حاضر نشدم پیراهن رم را با پیراهن تیم دیگری عوض کنم. این فقط به عشقی برمی‌گردد که من در رم آن را دریافت کرده‌ام. من به علت وفاداری به رم چیزهای زیادی از دست دادم اما در مقابل به‌عنوان یک بازیکن وفادار ارزش بیشتری پیدا کردم و باید بگویم این وفاداری من را جاودانه می‌کند، نه بازی کردن در تیمی همچون رئال مادرید یا حتی فتح لیگ قهرمانان اروپا.

یک بار سال 1997 در آستانه جدایی از رم قرار گرفتید،یعنی همان زمانی که قرار بود به سمپدوریا بروید.

آن زمان بیانچی سرمربی آ.ث.رم بود و اصرار داشت من باید رم را ترک کنم. سمپدوریا مشتری اصلی من بود و تقریبا کار انتقالم به این تیم تمام شده بود. اصلا میلی به جدایی از رم نداشتم اما بیانچی من را نمی‌خواست و من هم کاری نمی‌توانستم بکنم. او فکر می‌کرد من یک بازیکن معمولی هستم که به چیز بهتری تبدیل نخواهم شد. درحالی که در آستانه پیوستن به سمپدوریا بودم حضور در یک تورنمنت، چهارجانبه سرنوشت من را تغییر داد. در آن تورنمنت، رم مقابل آژاکس و بورسیا مونشن گلادباخ به میدان رفت و من در هر دو دیدار بسیار درخشیدم. پس از آن رئیس باشگاه که در آن زمان سنسی بود تاکید کرد من به هیچ‌عنوان نباید از رم جدا شوم. او در تغییر سرنوشت فوتبالی من نقش بسیار زیادی داشت.

مدتی پیش گفتید نمی‌خواهید بعد از بازنشستگی پیراهن شماره 10 شما هم برای همیشه بازنشسته شود. چرا؟

من خودم وقتی بازیکن جوانی بودم رویای این را داشتم که پیراهن شماره 10 را بپوشم. حالا شاید یک بازیکن جوان مثل من پیدا شود که بخواهد شماره 10 را داشته باشد، چرا بازنشستگی من باید مانع محقق شدن رویای این بازیکن جوان شود؟ من بازیکن خودخواهی نیستم. البته بازیکنی که می‌خواهد شماره 10 را بپوشد باید ویژگی‌های متعددی داشته باشد. شماره 10 باید بهترین باشد. شماره 10 در هر تیم شماره خاصی است.

در 21 سال حضور در سری A غیر از خودتان چه کسی را مهاجمی عالی و بی‌نقص دیدید؟

باجو و دل پیرو. آنها فوق‌العاده بودند، چیزی فراتر از یک بازیکن. محبوبیت این دو تنها به چیزی که در زمین بودند، نبود. دل پیرو و باجو استثناهایی هستند که تکرارشان سخت است، بسیار سخت. من آنقدر گستاخ نیستم که با قاطعیت بگویم آنها به پای من نمی‌رسند. من فقط به چیزی که هستم باور دارم و می‌دانم من هم بازیکن بسیار خوبی به شمار می‌روم.

می‌توانستید به تیم ملی برگردید اما این کار را نکردید. چرا؟

خداحافظی از تیم ملی تصمیمی بود که من سال 2006 گرفتم و اصلا هم از آن پشیمان نیستم. در روزنامه‌ها می‌خواندم که شاید در جام جهانی 2014 بازی کنم، خب راست می‌گویند چون قرار است پای پلی استیشن و با پسرم در این رقابت‌ها شرکت کنم. گذشته از شوخی باید بگویم تیم ملی دیگر جایی در ذهن من ندارد. من می‌خواهم به آ.ث.رم و فتح یک اسکودتوی دیگر فکر کنم. فرصت زیادی برایم باقی نمانده است و باید به این هدف برسم.

فرانس فوتبال‌ /‌ مترجم: هیلدا حسینی خواه