جشن «موسیقی ما» و چند نکته

قبل از پرداختن به نکاتی درباره این برنامه باید از دست‌اندرکاران آن قدردانی کرد که با زحمات فراوان چنین برنامه مفصلی را تدارک دیده و در حد بضاعت و توان خود توانسته بودند گروهی از هنرمندان حوزه‌های مختلف پاپ و سنتی را گرد هم بیاورند و بخش‌های نسبتا جذابی را نیز تدوین و اجرا کنند.

با توجه به این‌که این برنامه نخستین تجربه این سایت بوده، می‌توان نقاط ضعف آن را با دیده اغماض نگریست، چرا که قطعا در برنامه‌های آتی این نقاط ضعف رفع شده و روند رو به رشدی پیدا می‌کند؛ اما همه این موارد مانع چند تذکر مهم به مجریان و مسئولان این برنامه نمی‌شود.

ابتدا به سخنان جناب شهرام ناظری که خود از تجلیل‌شدگان این برنامه بود اشاره می‌کنم که نکاتی را از روی فراست و به‌درستی مطرح کرد. ایشان دست‌اندرکاران این برنامه را اِنذار داد که مبادا در ورطه گروه‌گرایی و روابط غیرحرفه‌ای و غیر اصولی گرفتار شوند و در نهایت به بیراهه بروند.

اتفاقا هنوز دقایقی از این سخنان تردیدآمیز نگذشته بود که در بخش بعدی برنامه، طراحان جشن نام ایشان را در کنار اسامی برخی خوانندگان جوان نسل‌های بعد که در حقیقت جزو شاگردان شهرام ناظری محسوب می‌شوند، اعلام کرده و آنها را در مقام مقایسه مورد ارزیابی قرار داده بودند و در هر دو بخش مورد نظر ـ یعنی انتخاب کارشناسان وانتخاب مردم - همایون شجریان را به عنوان برگزیده معرفی کردند.

به نظر می‌رسد عملکرد مسئولان سایت ما در این بخش به نوعی کم توجهی به اصول حرفه‌ای و برخوردی غیرکارشناسانه با مقوله هنر موسیقی و پیشکسوتان بود؛ موضوع این انتقاد اصلا ناظر به مساله کیفی و نوع انتخاب نیست و اصلا نمی‌خواهیم قضاوت صورت گرفته را ‌زیر سوال ببریم، بلکه سخن بر سر تقسیم‌بندی اشتباه و توجه نکردن به ظرایف اجرای چنین برنامه‌های رقابتی و حساس است.

به احتمال قریب به یقین اگر با خود هنرمندان و خوانندگان جوان نیز مشورتی می‌شد با این دسته‌بندی مخالفت می‌کردند و در آن شب هم دیدیم که ایشان (همایون شجریان) با بوسیدن دست هنرمند پیشکسوت آقای عبدالوهاب شهیدی ادای احترام بجا و زیبایی را به نمایش گذاشت.

اساسا یکی از مشکلات عمده و مهم بخش فرهنگی که در مراکز مختلف، از رسانه ملی گرفته تا دیگر مراکز فرهنگی کشور به‌چشم می‌آید و آزاردهنده است، مشخص نبودن مرزها و جایگاه‌های هنرمندان و فعالان مختلف حوزه فرهنگ است و از قضا مهم‌ترین و سخت‌ترین بخش برگزاری برنامه‌هایی از این دست نیز همین قسمت است که اگر با حساسیت فراوان دنبال شود، موفقیت دوره‌های بعدی این جشن را تضمین خواهد کرد.

در پایان به علت نبود مجال کافی از اشاره به دیگر موارد در می‌گذریم و ضمن سپاسی دیگر از دوستان سایت «موسیقی ما» برای ارتقای کیفی دوره بعد فقط به صورت خیلی گذرا به برخی نکات همچون دقت در انتخاب مجری مناسب‌تر، تقلیل زمان و کاهش اجراهای موسیقی در برنامه، توجه بیشتر به انسجام محتوایی، تعادل در بخش‌ها و حوزه‌های دیگر موسیقی از جمله موسیقی نواحی و کلاسیک و... را پیشنهاد می‌دهیم.

حمیدرضا عاطفی - روزنامه‌نگار و منتقد