وقتی بازی‌های تیم ملی فوتبال ژاپن در جام کنفدراسیون‌ها را تماشا می‌کردم، بیشتر از هر زمانی متوجه فاصله عمیق فوتبال خودمان با فوتبال این کشور شدم. باتوجه به این‌که حالا دیگر به جام جهانی صعود کرده‌ایم و سال آینده باید در آوردگاه برزیل باشیم، باید برنامه‌ریزی بلندمدتی برای تیم ملی صورت بگیرد تا در جام جهانی در حد و اندازه‌های تیمی همانند ژاپن ظاهر شویم. البته در این یک سال هر چقدر هم تلاش کنیم نمی‌توانیم فعلا به حد و اندازه‌های ژاپن کنونی برسیم، اما حداقل می‌توانیم در جام جهانی آبروداری کنیم.
کد خبر: ۵۷۴۲۲۵

کارلوس کرش از این پس کار سخت‌تری خواهد داشت، او در صورتی که به همراه تیم ملی فوتبال ایران شانس بیاورد و با قرعه مناسبی در جام جهانی روبه‌رو شود، می‌تواند نام خود را به‌عنوان اولین مربی تاریخ فوتبال ایران ثبت کند که تیم ملی ایران را به مرحله دوم جام جهانی می‌برد. حمایت کنونی از کرش اکنون بسیار خوب است، اما هرگز فراموش نمی‌کنیم که مافیای فوتبال قصد داشت به هر شکل ممکن او را کنار بگذارد تا گزینه‌های داخلی مورد نظرش را روی کار بیاورد. استقامت خود کرش و البته کفاشیان باعث شد دست مافیا از تیم ملی کوتاه بماند. نکته مهم دیگر به بازیکنانی برمی‌گردد که قرار است در جام جهانی بازی کنند. مسلما ترکیب تیمی که به جام جهانی رفت ترکیب نهایی تیم ملی نیست، ما لیگ سیزدهم را پیش‌رو داریم و دست کرش برای انتخاب بازیکنان جدید کاملا باز است و در این میان باشگاه‌ها با معرفی بازیکنان جدید نقش مهمی در آماده شدن تیم ملی برای جام جهانی برزیل خواهند داشت. در راه جام جهانی بازیکنان زیادی را می‌توان مد نظر گرفت، هر کسی آماده باشد می‌تواند افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی را پیدا کند،حالا فرق نمی‌کند این بازیکن 38 سال یا 18 سال داشته باشد. در این میان نقش دورگه‌ها را نباید فراموش کرد. فکر می‌کنید چرا کرش به استفاده از بازیکنان دورگه روی آورد؟ برای این‌که به این نتیجه رسید آنها آدم این کار هستند و با گلی که قوچان‌نژاد مقابل کره جنوبی به ثمر رساند بخوبی متوجه این موضوع شدیم.

از بحث انتخاب بازیکن که بگذریم به موضوع بسیار مهمی می‌رسیم؛ لزوم برگزاری بازی تدارکاتی برای تیم ملی فوتبال. باید در سال منتهی به جام جهانی هزینه‌های کلانی را برای بازی با تیم‌های قدرتمند دنیا بپردازیم و اصلا هم از این ابا نداشته باشیم که با وجود صرف این هزینه‌ها مقابل این تیم‌ها ببازیم. برد و باخت اصلا مهم نیست. تیم ملی فوتبال باید در این یک سال حداقل 10 بازی تدارکاتی با تیم‌های خوب و مطرح فوتبال دنیا داشته باشد.

تیم ملی با برگزاری این بازی‌های تدارکاتی راه زیباتر بازی کردن را یاد می‌گیرد، البته همین زیبا بازی کردن خود مستلزم یک برنامه‌ریزی بلندمدت است. تنها کاری که در این یک سال می‌توان انجام داد این است که با انجام بازی‌های تدارکاتی پی در پی و تمرینات ویژه به بازیکنان تیم ملی حداقل این را یاد داد که در طول یک بازی 20 پاس سالم به یکدیگر بدهند.

جواد زرینچه / مربی فوتبال

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها