عجیب‌ترین میوه‌های دنیا

شاید هرگز تصور نمی‌کردید که در بین آن 50 میوه‌ای که در ایران کشت نمی‌شود محصولات خارق‌العاده‌ای وجود داشته باشدکه نه‌تنها در نگاه نخست خوراکی به‌نظر نمی‌رسند، بلکه طعم‌های غریبشان کامل‌کننده ظاهر عجیب‌شان است! در این مطلب ده مورد از عجیب‌ترین میوه‌های جهان را گردآوری کرده‌ایم، امید که روزی آنها را از نزدیک ببینیم و بچشیم!

میوه گل ساعتی (Passion Fruit)

بومی آمریکای جنوبی؛ رشد و نمو در هندوستان، نیوزیلند و برزیل

میوه گل ساعتی دارای گوشتی نرم و آبدار و مملو از دانه‌های ریز است. در کل دو نوع میوه گل ساعتی وجود دارد؛ نوع طلایی یا ماراکویایی که بیشتر شبیه گریپ‌فروت است و نوع بنفش رنگ تیره یا گولوپا که در حد و اندازه لیموترش‌های معمولی است و ظاهرا تا حدودی طبع زهرداری دارد.

ترگیل (Mangosteen)

بومی جزایر سوندا و مولاکوس

این میوه بنفش خوشمزه که از خوش‌طعم‌ترین میوه‌های جهان به شمار می‌آید، ماحصل درختی همیشه بهار است. ترگیل جزئی از خانواده بزرگ مرکبات بوده و به شفتالو شباهت دارد. این میوه سرشار از مواد آنتی‌اکسیدان است و در کاهش ابتلا به بیماری‌هایی همچون سرطان بسیار موثر است.

مژکی (Rambutan)

بومی مجمع الجزایر مالایا در جنوب شرقی آسیا

مژکی میوه‌ درختی همیشه بهار است که در ظاهر شباهت بسیاری به سرخالو دارد. این میوه دارای پوستی سفت و پر مو به رنگ قرمز بوده و از محبوب‌ترین محصولات باغی در آسیای جنوب شرقی به شمار می‌رود. مژکی دارای مغزی شیرین و آبدار است و بیشتر در تهیه مربا و کمپوت کاربرد دارد.

میوه اژدها (Dragon Fruit)

بومی مکزیک، آمریکای مرکزی و جنوبی

میوه اژدها دارای طعم شیرین و دلچسب و مغز خوشمزه‌ای است. این میوه در دو نوع توسرخ و توزرد وجود دارد و از گل‌های آن برای تهیه چای یا مصرف خام استفاده می‌کنند. به دلیل آبدار بودن میوه اژدها از آن در تهیه نوشیدنی‌های خوشمزه استفاده می‌شود! بتازگی این میوه نیز به بازارهای ایران راه پیدا کرده است، گرچه قیمت نجومی ما را از خرید بازمی‌دارد!

خربزه شاخ‌دار (African cucumber)

بومی صحرای کالاهاری در آفریقا

خربزه شاخ‌دار که به خیار آفریقایی نیز شهرت دارد، بومی صحرای سوزان کالاهاری در قاره سیاه آفریقاست. این میوه هم‌اکنون در بخش‌هایی از کالیفرنیای آمریکا و نیوزیلند نیز کشت می‌شود. اغلب این میوه را برای تزئین غذا یا
به صورت خشک‌شده مصرف می‌کنند.

جک‌فروت (Jackfruit)

بومی جنوب‌ غربی هندوستان، بنگلادش، فیلیپین و سریلانکا

جک‌فروت را می‌توان بزرگ‌ترین میوه درختی دنیا دانست که در منطقه جنوب غرب آسیا و استرالیا یافت می‌شود. این میوه‌ دارای پالپی آبدار بوده و مزه‌ اصلی آن ملایم‌تر از آناناس است که بیشتر به صورت کمپوت یا میوه خشک مصرف می‌شود. جالب این‌که جک‌فروت را می‌توان در بسیاری از غذاهای مردم این منطقه یافت. همچنین از چوب درخت این میوه برای ساخت انواع آلات موسیقی استفاده می‌شود.

سرخالو (Lychee)

بومی جنوب چین است و در هندوستان و تایوان نیز یافت می‌شود

سرخالو از درختی همیشه سبز می‌روید و میوه‌ آن پوستی سرخ‌رنگ دارد. مغز میوه‌ سرخالو سرشار ازویتامین C است و شباهت زیادی به حبه انگور خودمان دارد.

طعم ناب سرخالو موجب شده تا علاوه بر کمپوت به صورت میوه یخچالی نیز طرفداران بسیاری در سطح جهانی داشته باشد.

کامکوات (Kumquat)

بومی چین؛ کشت در ایران

کام کوات، میوه‌ای است از دسته مرکبات و به پرتقال‌های مینیاتوری می‌ماند که اغلب به صورت خام و بدون گرفتن پوست مصرف می‌شود. جالب این که مردم تایوان این میوه را به چای افزوده و می‌نوشند یا این که جوشانده آن را برای مداوای گلودرد مصرف می‌کنند. کام کوات در باغات شمال کشور خودمان نیز کشت می‌شود و می‌توانید در فصل سرد زمستان در بازارهای مرکزی میوه و تره‌بار آن را تهیه کنید.

خارگیل (Durian)

بومی برونئی، مالزی و اندونزی

این میوه در منطقه جنوب شرقی آسیا به «شاه‌میوه» شهرت داشته و دارای پوستی بسیار سفت است. از خصوصیات بارز این میوه عجیب می‌توان به طعم منحصربه‌فرد و بوی نامطبوع و شبیه فاضلاب آن اشاره کرد! به علت همین بوی بد است که همراه داشتن خارگیل در هتل‌ها و سیستم حمل‌ونقل عمومی این کشورها ممنوع است. جالب این که، برخلاف این همه تبلیغات منفی(!) طعم خارق‌العاده خارگیل به بویش می‌چربد.

اختری (Star fruit)

بومی اندونزی، هندوستان و سریلانکا

درخت میوه اختری به کارامبولا شهرت دارد که شکوفه‌های صورتی آن در زیبایی مثال‌زدنی است. علاوه بر کشورهای بومی، این درخت را می‌توان در برخی مناطق ایالات متحده نیز یافت. اختری میوه‌ای ظریف و شیرین است که طعم آن به مخلوطی از آناناس، سیب و کیوی شبیه است. این میوه به دو دسته شیرین و ترش یافت می‌شود که هر دو سرشار از ویتامین C هستند. اختری آنچنان آبدار است که از آن نوشیدنی‌های ویژه‌ای تهیه می‌شود.

حسین ملک محمدی

منابع: hotelclub