بحران در مرزها

اختلافات مرزی میان دو کشور بیش از هر چیز معطوف به دوران استعمار انگلیس بر منطقه است. زمانی که انگلیسی‌ها سیاست همیشگی ایجاد بحران مرزی را راهکار حضور و دخالت خود در منطقه را در دستور کار قرار داد و خط دیوراند را محور تقسیم مرزی دو کشور قرار داد. افغانستان تاکید دارد که در آن زمان مناطقی از خاکش به پاکستان واگذار شده است و به نوعی اراضی اشغالی هستند.

اکنون دو کشور یکدیگر را به بحران سازی در مناطق مرزی و استفاده از گروه‌های طرفدار خود برای بحران سازی در کشورشان  متهم می‌سازند. هر چند که اختلافات قدیمی و نیز تحرکات طالبان در دو سوی مرزها از دلایل تشدید اختلافات میان دو کشور می‌باشد اما یک نکته قابل توجه مطرح است و آن نوع واکنش‌های اشغالگران افغانستان به این مسئله است. ناتو ایساف ادعا کرده‌اند که در امور دو کشور دخالت نمی‌کنند و اسلام آباد و کابل خود اختلافاتشان را حل می‌کنند.

 این ادعا در حالی مطرح شده است بررسی تحولات دو کشور حداقل از سال 2001 به بعد نشان می دهد  که اشغالگران افغانستان از ریشه‌های بحران در روابط دو کشور هستند که به صورت مستقیم و غیر مستقیم صورت می‌گیرد. از یک سو حضور اشغالگران در افغانستان فضا را برای طالبان و برخی گروه‌ها فراهم آورده است تا در نقاط مرزی دو کشور فعالیت خود را تشدید کند. از سو دیگر حملات پهپادهای آمریکایی و ناتو از افغانستان به خاک پاکستان به مولفه‌ای منفی در روابط دو کشور مبدل شده است.

نکته مهم در این روند آنکه اشغالگران افغانستان برای حضور در افغانستان به دنبال بهانه‌ می‌باشند که ایجاد بحران در روابط همسایگان از آن جمله است. غربی‌ها برآنند تا با ایجاد شکاف میان همسایگان و بحرانی نشان دادن شرایط منطقه برای توجیه اشغال افغانستان و گسترش دامنه نظامی گری استفاده کنند. ادعای آنها حمایت از افغانستان در برابر سایر کشورها است.

نکته مهم آنکه اشغالگران برای رسیدن به منافع خود حتی طرح تجزیه پاکستان و افغانستان را در مناطق مرزی در دستور کار دارند که با ادعای پایان دادن به اختلافات دو کشور صورت می‌گیرد.

بر این اساس می‌توان گفت که تنشها موجود میان دو کشور صرفا یک برنده خواهد داشت و آن اشغالگران می باشند چرا که بحران در روابط همسایگان از یک سو آنها را از توجه به مسائل داخلی و روند توسعه باز می‌دارد که نتیجه‌ آن بحران داخلی است و از سوی دیگر زمینه را ادامه حضور اشغالگران و دخالت آنها در منطقه همراه می سازد که مسلما پیامدهای منفی برای دو کشور به همراه دارد. اموری که لزوم گرایش دو کشور به روند سیاسی و مقابله با تشدید اختلافات را الزام آور می‌سازد.