راه​های بهتری هم هست

حضور بازیگران زن سینمای جمهوری اسلامی ایران در جشنواره‌های بین‌المللی و بخصوص نوع پوشش، آرایش و حجاب آنان چند سالی است که بحث‌های زیادی را به‌همراه داشته است.

آنچه باید به آن توجه داشت، این است که این موضوع، بحثی کاملا فرهنگی و در ساحت هنر است؛ بنابراین انتظار می‌رود، اگر مسئولان قصد دارند به آن توجه کرده و به تعبیری این موضوع را ساماندهی کنند، از منظر فرهنگی به آن توجه داشته باشند.

کاری که سال گذشته سازمان سینمایی دست کم در مقام حرف و شعار به آن پرداخت و قرار بود بحث حضور و حجاب بازیگران زن سینمای ایران در جشنواره‌های خارجی و به‌طور کل حضور بین‌المللی فیلمسازان ساماندهی شود.

به بیان دیگر، شاید بیش از آن که نهادهای امنیتی و نظارتی بتوانند در این موضوع وارد شده و تاثیرگذار باشند؛ شاید بتوان این آسیب اجتماعی را که در چهره‌های فرهنگی و هنری مرسوم شده است با نگاه صنفی و باید و نبایدهای حرفه‌ای حل و فصلش کرد.

این که معاون اجتماعی نیروی انتظامی تا چه حد از منظر قانونی می‌تواند درباره پیگیری پوشش بازیگران زن در خارج از کشور سخن بگوید، یک مساله است، اما این‌که ایشان برای پیگیری این موضوع از اینترپل و پلیس بین‌الملل سخن می‌گوید.

باید گفت پلیس اینترپل معمولا در موارد بسیار محدود و آن هم برای پیگیری جرم‌هایی که از نظر بین‌المللی مسجل است، وارد عمل می‌شود؛ نه برای دستگیری یک بازیگر به‌دلیل نوع پوشش وی در کشوری دیگر که از قضا براساس قوانین آن کشور نه تنها جرم محسوب نمی‌شود، بلکه سوژه‌ای هم برای استفاده‌های تبلیغاتی آنان تلقی می‌شود.

بی​تردید دغدغه​ نیروی انتظامی در این موضوع با ارزش و ستودنی است؛ اما حتما راه​های بهتری هم هست.

بامداد محمدی - جام‌جم