قیمت داروهای سرطان و ام‌اس، 10 تا 20 میلیون تومان

مهدی محمدزاده در گفت‌و‌گو با فارس افزود: مقوله دارو در کشور یک حساسیت ویژه دارد و در تمام جوامع از جمله ایران دارو یکی از کالاهای پرمصرف، اساسی و استراتژیک است. گرچه 96 درصد داروهای مصرفی مردم در داخل تولید می‌شود، اما حدود 50 درصد مواد اولیه دارویی صنعت داروی کشور از خارج وارد می‌شود.

به گفته وی، واردات مواد اولیه دارویی به معنای ناتوانی صنعت داروی کشور نیست، بلکه در کشورهای پیشرفته و حتی آمریکا و اروپا نیز وضع در مورد واردات مواد اولیه دارویی به همین شکل است و تولید همه مواد اولیه دارویی مقرون به صرفه نیست.

رئیس انجمن اقتصاد داروی ایران گفت: 4 درصد داروی وارداتی کشور نیز اگر با ارز مرجع انجام شود در زمانی که دلار 900 تومان بود و تحریم نبودیم سالانه به حدود یک میلیارد تومان ارز نیاز داشت و اکنون نیز سالانه باید حداقل یک میلیون و 200 هزار دلار ارز مرجع برای واردات این داروها اختصاص پیدا کند و برای واردات مواد اولیه هم سالانه به 5/1 میلیارد دلار ارز نیاز است و بنابراین کل سیستم دارویی کشور سالانه 7/2 میلیارد دلار ارز مرجع نیاز دارد تا بیماران با کمبود دارو مواجه نشوند.

وی ادامه داد: البته در شرایط بد اقتصادی هستیم، اما از نظر دارو واقعا تحریم نیستیم و شرکت‌های بزرگ دارویی دنیا تمایلی برای نفروختن دارو به ایران ندارند و حاضرند همکاری کنند، به شرط این‌که پول داروهایشان را بموقع دریافت کنند.

مهدی‌زاده گفت:‌ ایرادی که هم اکنون به سیستم دارویی کشور وارد است این است که یا ارز مرجع دارویی را کم اختصاص می‌دهند یا دیر اختصاص می‌دهند. دارو با کالاهای دیگر فرق می‌کند، چون جایگزین ندارد. اگر یک ماه یک ماده غذایی وارد نشود و در کشور نباشد، مردم شکم خود را با یک غذای دیگر سیر می‌کنند و اتفاقی نمی‌افتد.

وی افزود: اما اگر ارز مرجع دارویی را که عمدتا برای واردات مواد اولیه و واردات داروهای گرانقیمت ضدسرطان و ضد بیمارهای خاص هزینه می‌شود ندهیم، به محض این‌که ده روز کمبود ایجاد شود، سر و صدای آن بلند می‌شود.

وی ادامه داد: وقتی دارو گران می‌شود و اختلاف بین ارز مرجع و ارز آزاد زیاد است، اگر فردی دارویی را از خارج وارد کند باید دارو را سه تا چهار برابر قیمت قبلی در بازار بفروشد. به عنوان مثال داروی ضدسرطان هرسپتین یک آمپول و دز 150 میلی‌گرمی آن اگر با ارز مرجع وارد شود، قیمتش یک میلیون تومان است و در شرایط فعلی که برخی این دارو را با ارز آزاد وارد می‌کنند، با قیمت 5/3 تا چهار میلیون تومان به فروش می‌رسد.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: بیمار سرطانی باید ماهانه چهار بار، آن هم به مدت شش ماه این دارو را تزریق کند و به این ترتیب باید ماهانه حدود 16 میلیون تومان برای این دارو هزینه کند و قطعا هزینه‌های درمانی دیگری دارد و تا 20 میلیون تومان باید در ماه باید برای درمانش هزینه کند.

وی ادامه داد: هزینه یک داروی ام‌اس مانند آونکس و تایسبری نیز بین 11ـ10 میلیون تومان شده است. واقعا پرداخت این هزینه‌ها در توان بیماران نیست. دولت باید این داروها را با ارز مرجع و تازه آن را هم با یارانه و قیمت حمایت شده در اختیار بیماران قرار دهد، زیرا اکثر بیماران حتی توان پرداخت این داروها را با نرخ مرجع نیز ندارند.

مهدی‌زاده گفت: پرداخت سالانه 7/2 میلیارد دلار ارز دارویی برای دولت رقم زیادی نیست. دولت باید این اعتبار را برای بیماران کنار بگذارد و بموقع تخصیص دهد، زیرا حتی اگر یک ماه دارو کمبود داشته باشد اگر ماه بعد ده برابر هم ارز دارو بدهند جبران نمی‌شود، زیرا تعدادی از بیماران در همان یک ماه می‌میرند.