متصدی آزمایشگاه

هیات وزیران در سال 1376 به پیشنهاد وزارت بهداشت، شغل تکنیسین آزمایشگاه را به عنوان مشاغل سخت درجه یک قرار داد. در آخرین روزهای سال 1390 همه مشاغل آزمایشگاهی تحت این عنوان درجه‌بندی شدند.

در آزمایشگاه، آنچه مردم به آن «کثیف» اطلاق می‌کنند و از آن دوری می‌کنند ابزار کار است. خون و فضولات انسانی بسرعت از محیط زندگی آدمیان پاک می‌شود، اما یک متصدی آزمایشگاه باید با استفاده از اینها به شناخت بیماری‌ها کمک کند.

همین حس مشمئزکننده‌ای که ما از خون و فضولات داریم؛ می‌تواند دلیل مناسبی برای قرار دادن این شغل در زمره مشاغل سخت باشد.

دلیل بعدی اما علمی است. به دلیل وجود میکروب‌ها، باکتری‌ها و انواع دیگری از ناقلان بیماری در خون و فضولات انسانی امکان انتقال بیماری در این مکان از هر جای دیگری بیشتر است. از بیماری‌های ساده گرفته تا بیماری خطرناکی چون ایذر و هپاتیت که می‌تواند در آینده‌ای نه چندان دور جان آدمی را از او بگیرد.

مدیرکل آزمایشگاه‌های مرجع سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، در مصاحبه‌ای بیان می‌کند بسیاری از مراجعه‌کنندگان نیز ابتلا به بیماری خود نظیر ابتلا به ایدز را پنهان می‌کنند یا از ابتلای به آن بیماری خبر ندارند و کارکنان آزمایشگاه را در معرض خطر قرار می‌دهند و سالانه بسیاری از آنان (کارکنان آزمایشگاهی) که در مجاورت بیماری‌هایی نظیر سل، ایدز و هپاتیت قرار دارند، به این بیماری‌ها مبتلا می‌شوند.

نیاز این شغل به دقت و تمرکز بالا هم آن را در زمره مشاغل سخت قرار می‌دهد. متصدیان آزمایشگاه در برداشت نتایج و اعلام آن به افراد باید نهایت دقت را کنند.

در ایران 4800 آزمایشگاه وجود دارد و بنا به گفته مسئولان علوم آزمایشگاهی روزانه 150 هزار نفر به این آزمایشگاه‌ها مراجعه می‌کنند.

کادر درمانی این آزمایشگاه‌ها حدودا 20 هزار نفر هستند و گفته‌ می‌شود نیاز کشور این است که این رقم به 34 هزار نفر برسد. کار متصدیان آزمایشگاهی در مرحله تشخیص ـ بدون اطلاع از ماهیت و عمق بیماری ـ سختی خاص خود را دارد.