شناور در‌ عمق‌ جنگ

کم کار نشده‌ام. من بتازگی تله‌فیلمی ساخته‌ام با نام «ژنرال» که به مقوله عملیات جنگی می‌پردازد. این تله‌فیلم قصه دو روحانی است که برای حضور در عملیات جنگی به منطقه می‌روند اما از آنجا که آموزش رزمی ندیده‌اند دچار مشکلاتی می‌شوند... من حتی در فیلم‌هایی که با موضوعات متفرقه می‌سازم هم سعی می‌کنم نگاهی به مقوله دفاع‌مقدس داشته باشم، مثلا در سریال «پرواز مرغابی‌ها» که داستانی اجتماعی داشت ماجرای یک بسیجی را روایت کردم که به تدریس روی آورده است. تلاش دارم هیچ گاه نگاه جنگی‌ام را از دست ندهم.

زمانی که پیشنهاد ساخت سریال خوش رکاب به من شد این موضوع مطرح بود که یک سریال جنگی تهیه کنیم تا مخاطب گریزپای این گونه آثار را دوباره جذب کنیم. من اعتقاد داشتم دلیل این که مخاطب خسته و دلزده شده به نگاه کارگردان برمی‌گردد یعنی نگاهی که به واسطه آن مخاطب را پای تلویزیون می‌نشاند نگاه زیبایی نیست. یک زمانی ساخت فیلم‌های حماسی مد بود و مخاطبان خاص خودش را داشت، اما به مرور نگاه جدید و طنزی به مقوله آثار دفاع مقدس اضافه شد که اوج آن در «لیلی با من است» خود را نشان داد.

پیش از ساخت سریال خوش رکاب درخواست کردم به من اعتماد کنند و اجازه دهند کار خودم را بکنم تا نتیجه مثبتی بگیریم و این اعتماد، نتیجه هم داد تا آنجا که طبق نظر کارشناسان سریال خوش رکاب، 98 درصد بیننده داشت و این موفقیت خوبی بود. حتی عده‌ای هم بعد از ساخت این سریال تلاش کردند در گونه خوش رکاب فیلمسازی کنند. تا آن زمان کسی به سراغ قشر رانندگان در جبهه نرفته بود. همچنین سعی می‌کردیم از خط قرمز‌ها رد نشویم و جزئیات بامزه‌ای به آن اضافه کنیم. تماشاگر شخصیت ضدقهرمان را دوست دارد و با آن همذات پنداری می‌کند. آتقی و شاگردش هم توانستند با توجه به این خصوصیت با مخاطب ارتباط بالایی بگیرند.

بینندگان استقبال زیادی از خوش رکاب کردند و با ساخت این مجموعه با سلیقه مخاطب آشنا شدیم. همچنین آن زمان که تصمیم به ساخت خوش غیرت گرفتم اولین سال حضور آمریکایی‌ها در عراق بود و این موضوع مهمی بود که کسی به آن نپرداخته بود و تا آن زمان این موضوع را مورد توجه قرار نداده بود.

طنز در آثار مختلف توانسته بخوبی مخاطب را جذب کند و بینندگان ارتباط زیادی با آن برقرار می‌کنند. طنز نشاط آور است و در تمام دنیا فیلم‌هایی با موضوع طنز موفقیت زیادی دارد. ضمن این‌که فیلم‌های زیادی با مقوله دفاع مقدس و جنگ ساخته شده که لحن جدی داشته و توانسته‌اند به طور نسبی با مخاطبان ارتباط برقرار کنند. اما همیشه حساسیت زیادی روی سریال‌هایی با موضوع جنگ بوده است و محدودیت زیادی روی ساخت فیلم‌ها اعمال می‌کردند اما با باز گذاشتن فضا برآیندهای خوبی به وجود آمد و فیلم لیلی با من است نمونه خوب آن بود.

ماجرای خوش رکاب یک ماجرای واقعی بود که زاییده تخیل من نیست و من فقط آن را دراماتیزه کردم. جالب است بدانید در محله ما مردی زندگی می‌کرد به نام محمد علی بختیاری که به خاطر عشق زیاد او به کامیونش به او عشقی می‌گفتند. شخصیت تقی در خوش رکاب هم اقتباسی از شخصیت او بود. البته اسم کامیون عشقی خوش رکاب نبود و بعدها این اسم را من روی کامیون گذاشتم. اما علاقه وافر و شدید او به کامیونش طرح اولیه این سریال را به من الهام کرد. احساس کردم در عرصه ادبیات دفاع مقدس جای این شخصیت‌ها کاملا خالی است. پدر من راننده کامیون بود و مدت زیادی در منطقه بود و خاطرات جدید و دست اولی را برای من تعریف می‌کرد و داستان اصلی سریال تلفیقی از این دو ماجرا بود که من به آن شاخ و برگ دادم. من هم از شخصیت دوست داشتنی عشقی(همسایه‌مان) استفاده کردم تا یک ماجرای جنگی را روایت کنم. متاسفانه وقتی من این سریال را ساختم یک سال از مرگ او می‌گذشت و او نتوانست خودش را در قاب دوربین ببیند.