درگیری باعث کوری دانشجو شد

بله قبول دارم، اما از کارم پشیمان هستم. خیلی ناراحتم، قصدم این نبود که او را کور کنم.

هیچ شناختی روی او نداشتم و تا قبل از این درگیری اصلا او را ندیده‌ بودم، زمان درگیری هم اصلا قصدم این نبود که او را بزنم فقط می‌خواستم از مادرم دفاع کنم.

ما با هم درگیری نداشتیم، مرد جوان با پدر و مادرم درگیر شده ‌بود.

درگیری به دلیل یک تصادف بود البته زمان تصادف من آنجا نبودم به محض این که شنیدم خودم را به محل رساندم‌.

آن روز مادر و پدرم ماشینمان را برای تعمیر برده ‌بودند. چون ماشین حرکت نمی‌کرد با وانت‌ امدادی آن را بردند. با مادرم تماس گرفتم ببینم چه کردند و کار به کجا رسید که صدای درگیری شنیدم. به کمک آنها رفتم و دیدم درحال حمله به مادرم هستند. به همین دلیل هم جلو رفتم تا از او دفاع کنم. به مرد جوان ضربه زدم، نمی‌خواستم او کور شود فقط می‌خواستم به مادرم آسیبی نرسد. هر پسر دیگری جای من بود هم همین کار را می‌کرد.

نه، این‌طور نیست. من دوستم را برای دعوا نبردم. از او خواهش کردم من را به محل برساند چون صدای درگیری را از پشت تلفن شنیده‌ بودم. دوستم هم موتور داشت و با من آمد.

نه من این کار را نکردم.

من باتوم در موتور جاسازی نکرده ‌بودم میله‌ای آهنی کنار باک موتور بود، آن را برداشتم و به سمت مرد جوان رفتم. چون داشت با مادرم درگیر می‌شد چاره‌ای نبود باید این کار را می‌کردم.

او نقشی نداشت فقط من را به محل رساند قرار نبود وارد دعوا شود. در درگیری فقط من شرکت داشتم.

هنگامی که ماشین را به تعمیرگاه منتقل می‌کردند با ماشین شاکی تصادف کرده ‌بودند، البته شاکی به ماشین ما زده‌ بود و بعد هم با آنها درگیر شده‌بود.

تا قبل از این که من به محل برسم نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد، اما این که گفته مادرم با من تماس گرفت درست نیست من داشتم با مادرم صحبت می‌کردم که صدای درگیری را شنیدم و گفتم می‌آیم. مادرم اصلا نمی‌خواست این درگیری ادامه پیدا کند شاکی هم به تصور این که مادرم یک زن تنهاست با او درگیری لفظی پیدا کرده ‌بود.

نه اصلا شدید نبود. اصلا مسأله خاصی نبود، چیزی که من را ناراحت کرد توهینی بود که شاکی به مادرم می‌کرد.

آنها برادران مرد شاکی هستند. من آنها را نزدم نمی‌دانم چه شد و چرا چنین نسبتی به من می‌دهند، در مورد دوستم هم نمی‌دانم او با برادران مرد شاکی درگیر شد یا نه. اما من آنها را نزدم. مرد جوان را هم به این دلیل که داشت با مادرم دعوا می‌کرد کتک زدم.

من از این اتفاق خیلی ناراحتم واقعا قصدم این نبود که این‌طور به او آسیب وارد کنم و کاری که کردم ناآگاهانه بود. زمانی که میله آهنی را برداشتم و به سمتش رفتم فقط می‌خواستم ضربه‌ای به دستش بزنم تا روی مادرم دست بلند نکند، اما دستم را بیش از حد بلند کردم و ضربه به صورتش برخورد کرد. من از این موضوع ناراحت و پشیمان هستم. او هم مثل من جوان است و امیدهای زیادی برای زندگی دارد. او دانشجو است ومی‌توانست زندگی بهتری داشته باشد، اما تحت تاثیر کاری که من کردم قرار گرفت. امیدوارم من را ببخشد.

من فقط می‌توانم از مرد شاکی عذرخواهی کنم و بگویم هر کاری از دستم بر بیاید برای جبران خسارتی که به او وارد شده انجام می‌دهم. ای کاش می‌توانستم زمان را به عقب برگردانم در این صورت نه مرد شاکی به سمت مادر من حمله‌ور می‌شد و نه من به او حمله می‌کردم و اگر هم قصد درگیری با او داشتم خودم را بیشتر از همیشه
کنترل می‌کردم.

من همه تلاشم را می‌کنم تا بتوانم رضایت جوان شاکی را بگیرم. او خودش می‌داند قصاص چشم من نمی‌تواند برایش چشم شود و شرایط عوض نخواهد شد. فقط یک نفر دیگر چشمش را از دست می‌دهد امیدوارم او به دیه رضایت دهد و من تا زمانی که بتوانم رضایت بگیرم به مذاکره‌ام با او ادامه خواهم داد. شرایطی که من دارم زجر هر روزه‌ است. صبح که از خواب بیدار می‌شوم به فکر این هستم که قرار است در یکی از همین روزها چشمم را از کاسه دربیاورند و شب که می‌خوابم کابوس قصاص رهایم نمی‌کند.

مادرم از اتفاقی که افتاده خیلی ناراحت است کارش شده دعا خواندن برای من و از مرد جوان برای من درخواست بخشش می‌کند. خانواده‌ام در شرایط روحی خوبی نیستند. من هم مرتب دعا می‌کنم و از خدا طلب بخشش دارم و می‌خواهم کمکم کند تا بتوانم این بحران را پشت سر بگذارم.

مرجان لقایی