ای کاش ووشو هم المپیکی بود

بله، واقعا خوشحالم که این تحول در ورزش بانوان صورت گرفته است، شما می‌توانید این تغییر را در نتایجی که در یک سال و نیم اخیر به دست آمده ببینید. بانوان ما دیگر ناامید نیستند و خود را برای رقابت‌های مهم و حساس از پیش باخته نمی‌دانند.

توجه مسوولان به ورزش بانوان و پاسخ مثبت دادن ورزشکاران به این اعتماد سبب شد که فدراسیون‌های مختلف در بخش بانوان هم مثل مردان سرمایه‌گذاری کنند. واقعیت هم این است که مدال بانوان در مسابقاتی مثل المپیک و بازی‌های آسیایی می‌تواند در کارنامه کلی کشورمان و جایگاهی که در جدول رده‌بندی رقابت‌ها به دست می‌آورد تاثیرگذار باشد و این خیلی بااهمیت است.

اولین طلا بعد از 30 سال در آسیا آنقدر با ارزش بود که هم به خودم انگیزه و خودباوری داد و هم باعث شد نگاه مسوولان تغییر کند. بعد از این بازی‌ها که البته دوستان دیگر هم مدال‌های ارزشمندی گرفتند سرمایه‌گذاری‌ها در بخش بانوان بیشتر شد. وقتی هم بودجه و امکانات بیشتر شود، مطمئن باشید با استعدادهایی که ما در ورزش بانوان در رشته‌های مختلف داریم، موفقیت‌ها روز به روز بیشتر می‌شود.

همه از کمبود امکانات ورزش ما در رشته‌های مختلف می‌گویند. اما خوشبختانه در رشته‌های رزمی بخصوص ووشو ما نه‌تنها چیزی از کشورهای صاحب‌نام مثل چین کمتر نداریم، بلکه قوی‌تر هم هستیم. از نظر تمرینی هم حتی بیشتر از آنها تمرین می‌کنیم، این را در اردویی که در چین داشتیم متوجه شدم. در هر صورت ابزار کار برای موفقیت فراهم است و فقط باید تلاش کرد و از آن برای رسیدن به هدف بهره برد.

بله، چند سال پیش همین مدال‌ها و سهمیه‌ها هم دست‌نیافتنی بود، در حقیقت هر کس از آن حرف می‌زد کمتر کسی باور می‌کرد که بتواند حرف خود را عملی سازد، اما حالا این‌طور نیست. موفقیت در المپیک هم همین‌طور است، اول کسب سهمیه و راه یافتن، بعد پله‌پله بالا رفتن تا ایستادن روی سکوهای جهانی. ما ورزشکاران قوی و قهرمان‌هایی در رشته‌های مختلف داریم که ثابت کرده‌اند بدون هیچ محدودیتی به سمت افتخار‌آفرینی پیش می‌روند.

همه قبول کردند که شرایط ما همین است، برای خود ما که اصلا محدودیت نبوده، ما در تمرینات و اردوها هم با همین پوشش حاضر شده و تمرین می‌کنیم. حتی جالب است کشورهایی مثل ترکیه، مصر و افغانستان که ورزشکاران‌شان حجاب کاملی نداشتند از روی لباس‌های ما الگوبرداری کردند و در مسابقات از همین پوشش استفاده می‌کنند.

با این که در رشته ما، بازی‌های آسیایی سطح بالاتری نسبت به مسابقات جهانی دارد، اما خیلی دوست داشتم که می‌توانستم شانسم را در المپیک هم امتحان کنم. در حقیقت در رشته‌های رزمی تمام قدرت‌های دنیا در آسیا جمع هستند و کسب مدال در آسیا سخت‌تر و باارزش‌تر از مسابقه در سطح دنیاست، با این حال چون نگاه مسوولان و رسانه‌ها به المپیک است با خودم می‌گویم کاش ووشو هم المپیکی بود.