قانون‌مداری از نگاه برخی مدیران!

به این گفته از دو زاویه می‌توان نگاه کرد. یکی از لحاظ دغدغه بهره‌وری و دوم مساله تعطیلی. از این زاویه باید گفت به چه دلیلی باید دانش‌آموزان 16 روز به طور رسمی تعطیل باشند در صورتی که از لحاظ قانونی باید 14 روز تعطیل باشند و این در حالی است که می‌دانیم همان 14 روز هم زیاد است. به این رویکرد در مطبوعات ایرانی، بارها پرداخته شده و حکایت مثنوی هفتاد من کاغذ است.

اما از زوایه دیگری هم می‌توان به این موضوع نگاه کرد و آن هم دید حقوقی و قانونی است. یکی از شرایط اساسی قانون (به معنای قاعده‌ای اجتماعی که از طرف حاکمیت وضع می‌شود و نه قانون به معنای اخص که توسط مجلس تصویب می‌شود) داشتن ضمانت اجراست. ضمانت اجرا نقطه فصل قانون از سایر قواعد اجتماعی مانند اخلاق است و در صورت نبود آن می‌توان ادعای متروک‌بودن قانون را کرد.

می‌دانیم که بنابر آیین‌نامه‌های داخلی آموزش و پرورش، غیبت دانش‌آموزان در غیر موارد موجه، غیرمجاز و تخلف است. همه نیز می‌دانیم که تعطیلی بین جمعه و 29 اسفند! از شمار این موارد موجه نیست، بنابراین باید به مدیرکل محترم آموزش و پروش تهران گفت:نخست این که شما طبق کدام صلاحیت خود چنین سخنی گفته‌اید که مصداق واقعی تشویق عده‌ای از دانش‌آموزان و احتمالا معلمان به تخلفات انضباطی و اداری است؟

نکته دوم این که شما می‌دانید با این اقدام چه بلایی بر سر قوانین و مقررات آموزش و پرورش به صورت خاص و قوانین کشور به صورت عام می‌آورید؟ وقتی این‌گونه قوانین را از ضمانت اجرا تهی می‌کنید چه تضمینی برای قانونمند شدن حرکات و سکنات این امیدهای آینده کشور وجود دارد؟

مصطفی مسجدی‌آرانی/جام جم