فوتبال، بهترین اختراع تاریخ است

حقیقتش را بخواهید خیر، ولی همیشه تجسم و تصور می‌کردم که یک فوتبالیست مطرح می‌شوم و در ورزشگاه نوستالژیک «بوم بونه را» برای بوکاجونیورز توپ خواهم زد. این باشگاهی است که اکثر اعضای خانواده من آن را دوست ‌دارند. با وجود این فکر نمی‌کردم در این حرفه اینقدر تداوم داشته باشم یا این که مردم اینقدر به من علاقه و توجه نشان بدهند.

من این اقبال را داشتم که دوران رشدم مصادف با ایام هنرنمایی دیه‌گو مارادونا شد که همه ما آرژانتینی‌ها او را بهترین فوتبالیست تاریخ می‌دانیم. بعد از هر بازی او، به داخل کوچه می‌دویدم و سعی می‌کردم مثل او بازی کنم و تظاهر می‌کردم او هستم. موقع بازی مثل گزارشگران رادیو و تلویزیون هر لحظه بازی را گزارش و تفسیر می‌کردم و مثلا می‌گفتم حالا مارادونا پا به توپ می‌شود! جالب است بدانید حالا پسر کوچک من همین احساس و برداشت را نسبت به لیونل مسی دارد و موقعی که پا به توپ می‌شود و بازی می‌کند، در گزارش خیالی‌اش نام مسی را می‌آورد.

یکی از مواردی که همیشه برای من شیرین بوده و شاید تماشاگران از آن غافل باشند، ساعاتی است که کنار هم‌تیمی‌های خود می‌گذرانم. این هم شامل ساعات تمرین و هم مسابقات می‌شود. مردم فکر می‌کنند شیرین‌ترین خاطرات فوتبالیست‌ها فقط پیروزی‌ها و جام‌هایی است که فتح کرده‌اند، حال آن که برای ما مواردی دیگر از آن دست هم که گفتم مطرح است. اما در مورد بدترین خاطره‌ام باید بگویم شکست ویارئال در برابر تیم آرسنال انگلیس در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا به سال 2006 برای ما واقعا دردناک بود. هیچ‌کس فکر نمی‌کرد ما تا آن مرحله بالا برویم و در نتیجه همه می‌فهمیدیم آن دستاورد چقدر بزرگ و مهم و لحظه وداع با رویاهایمان چقدر تلخ است.

برای من آن مسابقات، بسیار مهم بود، زیرا پیش از آن هرگز در یک دوره جام جهانی شرکت نکرده بودم. در مورد نتایج ما در آن رقابت‌ها و حذف‌مان به دست آلمان در مرحله یک‌چهارم نهایی حرف‌های زیادی مطرح شد، اما یادتان نرود اولا ما فقط به میزبان قدرتمند جام باختیم و ثانیا تنها روی ضربات پنالتی تسلیم شدیم که در عرف فوتبالی شکست محسوب نمی‌شود. شخصا گمان می‌کنم بهترین فوتبال را در آن مسابقات تیم آرژانتین ارائه کرد و خود من بیشترین پاس گل را در بین همه بازیکنان حاضر در آن مسابقات دادم.

باید تاکید کنم در جنگ ضربات پنالتی آلمان و آرژانتین در جام جهانی من شرکت نداشتم و در آن مسابقه خاص رودرروی لمن قرار نگرفتم. دلیلش این بود که قبل از پایان 120 دقیقه تعویض شدم. این مساله باعث یک احساس بسیار بد شد و افسوس خوردم، زیرا من معمولا پنالتی‌زن اول تیم ملی آرژانتین بودم و اگر تعویض نمی‌شدم قاعدتا خوزه پکرمن (سرمربی وقت آرژانتین)‌ پنالتی اول را به من می‌سپرد و شاید لمن را که بسیار سرحال و باهوش عمل می‌کرد، تسلیم می‌کرد.

بله. هر چیزی که برایم امکان‌پذیر باشد، از لیگ آرژانتین گرفته تا فوتبال اروپا را می‌بینم تا در جریان تمام مسائل باشم.

بدیهی است بارسلونا چنین باشد. خوش‌اقبالی آنها، استفاده همزمان از تعدادی از بهترین فوتبالیست‌های دنیا مثل مسی، ژاوی، اینیستا و الوز است. بازی آنها واقعا لذتبخش است.

حرف‌تان را تایید می‌کنم. من زمان بدی بر آبی و اناری‌ها پیوستم. موقعی که نوعی جنگ داخلی در نیوکمپ برقرار و انتخابات ریاست باشگاه در پیش بود و عصبیت‌ها اجازه نمی‌داد توانم را به درستی در این تیم به کار بگیرم اجبارا از بارسا جدا شدم. با این حال گذشته، گذشته است و افسوس نمی‌خورم و این روزها فقط به بوکاجونیورز و بهروزی آن فکر می‌کنم.

شاید هواداران بوکا از این واقعه لذت برده باشند، اما من، خیر. من به واقع ناراحت هم شدم زیرا شدت و حدت رقابت این دو تیم قدیمی و معتبر است که فوتبال آرژانتین را در همه این سال‌ها زنده نگه داشته است. هریک از آنها که نباشند، دیگری هم متضرر خواهد شد.

لیونل مسی بهترین بازیکن جهان است و کریس رونالدو طوری کامل بازی می‌کند که فقط در پلی استیشن می‌‌توانید نظیر آن را ببینید، اما کسی را که من از هر دوی آنان بالاتر می‌دانم اندرس اینیستا، یار مسی در بارسلونا است. او با فوتبال غریزی و هوش سرشارش دقیقا می‌داند چه زمانی جلو برود و چه موقع در عقب مستقر شود و بازیسازی کند. او بسیار سریع همه چیز و همه کس را می‌بیند و براساس آن تصمیم‌گیری و اقدام می‌کند. تا او هست، بارسا غمی ندارد.

خب او فقط 9 سال دارد و عاشق فوتبال است و می‌داند جام‌جهانی بعدی در برزیل خواهد بود و بدش نمی‌آید مرا در آن رقابت‌ها ببیند. البته حضور من منوط به بسیاری از مسائل خواهد بود و مهم‌تر از هر چیزی سن من است که باید دید اجازه می‌دهد 2 سال بعد هم درجام جهانی حاضر باشم یا خیر و آیا اصولا مربیان تیم ملی مرا در آن موقع می‌خواهند یا خیر.

او هنوز هم از من انتقاد می‌کند و هرگز از یک بازی من تعریف نکرده است. حتی وقتی رسانه‌ها از من تمجید می‌کنند، پدرم می‌آید و می‌پرسد این چه بازی‌هایی بود که ارائه کردی و چرا فلان پاس‌ات را بهتر ندادی.

هر چه دارم از این ورزش بوده است و شاید بتوانم بگویم کل زندگی‌ام، فوتبال بوده است. هر کس که این ورزش را اختراع کرده، چیزی را به وجود آورده که هیچ چیز دیگری در تاریخ با آن برابری نمی‌کند.

سایت فیفا/ مترجم: وصال روحانی