مسابقات انتخابی جام جهانی 2014 برزیل در منطقه آسیا بیش از هر دوره دیگری مورد توجه محافل بین‌المللی قرار گرفته است.
کد خبر: ۴۴۰۱۱۵

این نه به خاطر کیفیت بازی‌هایی است که ارائه می‌شود که به دلیل حضور مربیان نامداری است که در جریان یک موج تازه به فوتبال آسیا روی آورده‌اند.

وسوسه چندین میلیون دلاری که این تیم‌ها به مربیان بزرگ اروپا می‌دهند باعث شده بسیاری از چهره‌های سرشناس که تا همین چندی پیش روی نیمکت تیم‌های نامدار قاره سبز می‌نشستند ریسک زیرپاگذاشتن اعتبارشان را به جان بخرند و به تیم‌هایی بپیوندند که به لحاظ ثبات روی نیمکت و تصمیم‌گیری‌های مدیریتی با عالم حرفه‌‌ای قابل قیاس نیستند.

جان دوئردن، کارشناس فوتبال آسیا چندی پیش در گزارشی این مربیان را عموما انقلابی خواند، اما حاصل کار آنها نشان می‌دهد نمی‌توان همه آنها را انقلابی دانست یا دست‌کم مجالی برای ایجاد یک انقلاب بزرگ در فوتبال آسیا به آنها داده نخواهد شد.

موانع زیادی در فوتبال آسیا وجود دارند که مربیان بزرگ را هم خیلی زود قربانی می‌کند.

اولین و تنهاترین هدفی که برای به خدمت گرفتن این مربیان بزرگ وجود داشته رسیدن به جام جهانی است که به سقف آرزوهای اکثر تیم‌های آسیایی بدل شده است.

اگر ژاپن، کره و تا حدی استرالیا را فاکتور بگیریم، در سایر کشورها ادعای یاد شده کاملا صدق می‌کند.

این سه کشور با توجه به ساختاری که در فوتبال خود بنا کرده‌اند چشم به صعود به مراحل بالاتر در جام جهانی دارند و حضور در این جام تقریبا برایشان موضوعی عادی تلقی می‌شود که این را باید به برنامه‌ریزی‌های درازمدت، سرمایه‌گذاری‌ها و ساختار خوبی که بنا نهاده‌اند نسبت داد.

تیم‌های یاد شده در دوره‌های اخیر به پای ثابت قاره آسیا برای حضور در جام جهانی تبدیل شده‌اند و برخی بر این باورند سایر کشورها باید برای 1.5 سهمیه باقیمانده آسیا بجنگند.

جنگی که فرماندهی آن را مربیان بزرگی در دست گرفته‌اند و به دنبال قربانی کردن یکدیگر هستند ولی در سایر کشورها تقریبا با شرایط متفاوتی مواجه هستیم.

برنامه‌ریزهای کوتاه‌مدت و نگاه به شرایط حاضر در سرلوحه این کشورها قرار دارد یا شرایط برای اجرای برنامه‌های بلندمدت وجود ندارد.

نگاهی به اسامی مربیان بزرگ حاضر روی نیمکت تیم‌های آسیایی و پیشینه‌ای که در اروپا داشته‌اند بیانگر این است که مربیانی که در تیم‌های آسیایی به فعالیت می‌پردازند علاوه بر پول‌های گزافی که به جیب می‌زنند این تیم‌ها را وسیله‌ای برای مطرح شدن دوباره خود در نظر گرفته‌اند، چراکه عمدتا این اواخر با ناکامی‌های بزرگی دست‌و‌پنجه نرم کرده‌اند.

برخی‌ها از کارلوس کرش و فرانک رایکارد که به ترتیب هدایت تیم‌های ایران و عربستان را بر عهده گرفته‌اند به عنوان سردمدار مربیان بزرگ انقلابی یاد کرده‌اند که به آسیا نقل‌مکان کرده‌اند.

کرش که مدعی شده میراث خوبی از خود بر جای خواهد گذاشت در دور رفت مرحله سوم مسابقات انتخابی جام جهانی نتایج خوبی کسب کرده و با برد شش بر صفر مقابل بحرین در ورزشگاه آزادی تهران جایگاه ویژه‌ای نزد ایرانیان پیدا کرده است.

بعید است این مربی در دور برگشت مشکلی برای حفظ جایگاه ایران در صدر جدول گروه پنجم داشته باشد، اما شرایط فرانک رایکارد در تیم ملی عربستان کاملا متفاوت است.

او که در سال 2000 روی نیمکت تیم ملی هلند نشسته بود و پنج سال پیاپی هم هدایت بارسلونا را بر عهده داشت که حاصل آن فتح دو جام لالیگا، یک قهرمانی سوپرجام اسپانیا و نیز فتح لیگ قهرمانان اروپا درسال 2006 بود بعد از سپری کردن روزگار ناموفق در لیگ ترکیه به یکباره سر از نیمکت تیم ملی عربستان درآورد تا حالا روزهای سختی را سپری کند.

دو تساوی و یک شکست در سه بازی دور رفت چیزی نبود که بدبین‌ترین هوادار فوتبال هم آن را پیش‌بینی کند و حالا کار به جایی رسیده که همگان از تصمیم مدیران بی‌حوصله فدراسیون عربستان در برکنار نکردن رایکارد مشهور پیش از آغاز دور برگشت متعجب شده‌اند.

آیا رایکارد هم قربانی زیاده خواهی عربستانی‌ها خواهد شد؟

نکته: کاماچو هم از چهره‌های مطرحی است که به ناگاه از نیمکت چین سردرآورد. او تابستان گذشته به این امید که چین را به جام جهانی برساند راهی شرق آسیا شد ولی در دور رفت رقابت‌ها نتوانست انتظارات را برآورده کند

خوزه آنتونیو کاماچو هم دیگر از چهره‌های مطرحی است که به ناگاه از نیمکت چین سردرآورد.

او که هدایت تیم‌های ملی اسپانیا و رئال مادرید را به عهده داشت و دو سال و نیم هم سرمربی نکونام و شجاعی در اوساسونا بود تابستان گذشته به این امید که چین را به جام جهانی برساند راهی شرق آسیا شد ولی در دور رفت رقابت‌ها نتوانست انتظارات را برآورده کند.

زیکو را هم باید در کنار این مربیان قرار داد. 12 سال بازی و مربیگری در لیگ ژاپن و نیز هدایت تیم ملی این کشور در سال‌های 2001 تا 2004 که حاصل آن فتح جام‌ملت‌ها بود باعث شده تا دست‌کم این مربی از شناخت کافی نسبت به شرایط کار در فوتبال آسیا باخبر باشد.

با این حال نشستن روی نیمکت تیم ملی عراق ریسک بزرگی است که زیکو آن را به جان خرید. شاید بعد از ناکامی در لیگ ترکیه بازگشت به آسیا بتواند زیکو را دوباره احیا کند، ولی باید دید این مربی در پایان رقابت‌های انتخابی می‌تواند به موفقیت خوبی دست یابد یا خیر؟

سرکو کاتانچ، سرمربی سابق تیم ملی اسلوونی که این تیم را برای نخستین بار در تاریخ به جام جهانی 2002 رهنمون ساخت هم یکی از نامداران دیگری است که راهی آسیا شد.

البته او خیلی زود قربانی جاه‌طلبی اماراتی‌ها شد و به فعالیتش خاتمه داد تا عبدالله مسفر جانشین او شود.

حضور پل لوگوئن فرانسوی روی نیمکت تیم ملی عمان هم از اتفاقات جالب توجه فوتبال در آسیا به حساب می‌آید. این مربی سه سال متوالی لیون را قهرمان لوشامپیونا کرد ولی پس از آن در گلاسکو رنجرز و پاری سن ژرمن روزهای ناموفقی داشته است.

آیا خاورمیانه می‌تواند این مربی را به روزهای اوج بازگرداند؟ در بین این مربیان آلبرتو زاکه رونی و هولگر اوسیک شرایط بهتری دارند.

زاکه رونی که بعد از قهرمانی با میلان در سال 99 دیگر نتوانست با اینتر و یووه به موفقیتی دست یابد در بدترین روزهای مربیگری‌اش به ژاپن رفت و با قهرمانی در جام ملت‌های 2011 آسیا کاملا احیاء شد.

«اوسیک» نیز استرالیا را به فینال جام ملت‌های 2011 آسیا رساند که نتیجه خوبی برای دستیار سابق بکن‌باوئر در جام جهانی 1990 ایتالیا به حساب می‌آید.

این مربی که ریشه‌ای کانادایی هم دارد هیچ‌گاه در بوندس‌لیگا یک‌سرمربی نبوده و در تیم ملی کانادا نیز توفیقی کسب نکرده بود.

در میان این مربیان نامدار برخی‌ها هستند که چندان به اعتبار خود توجهی ندارند و به نوعی دنبال کاسبی هستند. شفر سرمربی کنونی تایلند یکی از این مربیان است.

او که سرمربیگری کامرون را در کارنامه دارد و هدایت تیم‌های بوخوم و تیم‌های آفریقای جنوبی را بر عهده داشت مدام بین آسیا و آفریقا در رفت و آمد است و بعد از گرفتار شدن برایان رابسون به بیماری مهلک سرطان، جانشین وی روی نیمکت تایلند شده است.

برای این مربی چندان مهم نیست که تایلند به مرحله پایانی رقابت‌های انتخابی جام جهانی خواهد رسید یا نه؟! این در حالی است که مربیانی نظیر راچه‌واچ سرمربی غنا در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی یا آلفرد ریدل مربی با دانش اتریشی حفظ اعتبار در فوتبال آسیا را جدی گرفته‌اند، اما باید دید چه سرنوشتی در انتظار آنهاست.

فوتبال آسیا با توجه به این که هنوز با عالم حرفه‌ای فاصله بسیاری دارد با مشکلات و شرایط خاص خود همراه است و مربیان بزرگی در آن گرفتار شده‌اند.

باید دید موج جدیدی که نام‌های بزرگی را با خود به آسیا آورده است به چه سرانجامی می‌رسد.

علی رضایی - جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها