گفت‌وگو با دارنده تنها سهمیه بوکس ایران در المپیک لندن

روزبهانی: می‌خواستم طلسم جهانی بوکس را بشکنم

رقابت‌های جهانی بوکس که چندی پیش به میزبانی کشور آذربایجان برگزار شد، با کسب یک سهمیه المپیک برای ایران به پایان رسید. احسان روزبهانی در وزن 81 کیلوگرم توانست تنها سهمیه ایران را در این آوردگاه به دست آورد. این نتیجه با واکنش‌های متفاوتی همراه شده است؛ به طوری که برخی‌ها کارنامه تیم ملی را مناسب نمی‌دانند. در حالی که نهرودی، سرمربی تیم کشورمان با قاطعیت از نتیجه کسب شده دفاع می‌کند. احسان روزبهانی موفق‌ترین بوکسور ایران در این مسابقات در گفت‌وگویی با ما از چگونگی کسب این سهمیه و نیز عملکرد بوکس ایران سخن به میان آورده است.
کد خبر: ۴۳۹۹۱۹

شما تنها بوکسور المپیکی ایران در حال حاضر هستید. قبل از اعزام به مسابقات جهانی باکو برخی اظهارنظرها حاکی از این بود که تیم ملی شانسی برای کسب سهمیه ندارد. واقعا این‌طور بود؟

من قبل از این که به باکو بروم هم گفته بودم سهمیه می‌گیرم. حتی گفتم برای نخستین بار روی سکو می‌روم. اگر یک روز بعد از مبارزه با بوکسور ایرلندی استراحت می‌کردم حتما روی سکو بودم. صد درصد می‌توانستم حریف ازبک را ببرم، اما نشد. خسته بودم. واقعا حیف شد. در توان خودم می‌دیدم ازبک را ببرم، ولی انرژی نداشتم.

شما می‌ گویید مدال می‌خواستید، اما مربیان حتی به کسب سهمیه هم امید نداشتند؟

نمی‌دانم آنها چه برنامه‌ای داشتند. من نه‌تنها به روی سکو رفتن فکر می‌کردم بلکه دنبال این هم بودم که فینالیست شوم. موقع رفتن به مسابقات جهانی هیچ‌گونه حمایتی نشدیم. به لحاظ مالی هیچ کمکی صورت نگرفت. فقط یک حقوق ماهانه دادند. به هر حال مشکلاتی وجود داشت، اما می‌شد مدال کسب کرد که متاسفانه این‌طور نشد.

ولی کسب سهمیه هم افتخار بزرگی است، آن هم در چنین شرایطی که انتظاری از بوکس نمی‌رفت.

حرف شما را کاملا قبول دارم. کسب سهمیه واقعا افتخار بزرگی است، ولی خودم دوست داشتم مقام کسب کنم. آنجا که رفتیم، وقتی قرعه‌کشی انجام گرفت هیچ کدام از مربیان امیدی به کسب سهمیه در وزن من نداشتند. آنها برای یک درصد هم تصور شکست حریف ایرلندی را نداشتند که 2 مدال طلای جهان را در اختیار داشت و قهرمان اروپا هم بود. ولی من او را دور سوم بردم و سهمیه گرفتم.

ظاهرا سخت‌ترین مبارزه شما همین بود؟

من بازی اولم با ارمنستان بود که 12 بر 7 برنده شدم. در مبارزه بعدی، حریفم یک لهستانی بود که 8 امتیاز از او پیش بودم و البته این بوکسور در راند سوم ناک اوت شد. سومین حریفم از ایرلند بود که خیلی نامدار بود و قهرمانی جهان را در کارنامه داشت. من در پایان راند دوم 12 بر 8 پیش افتادم، اما داوری‌ها یکباره در راند سوم جهت‌دار شد، طوری که 7 امتیاز متوالی به حریفم دادند. در نهایت 15 - 15 مساوی شدیم و من به خاطر مشت بیشتری که زدم برنده شدم. این مبارزه واقعا سخت بود و تمام انرژی‌ام را گرفت. بازی چهارم من هم با ارشاد رسول اف ازبکستانی بود که نایب قهرمانی جهان را کسب کرده است. من به او 15 بر 10 باختم. در گوانگجو هم با حق خوری، مرا برده بود، ولی اینجا دیگر انرژی نداشتم وگرنه می‌توانستم او را ببرم. در گوانگجو 3 بر یک مرا طوری بازنده کردند که همه می‌گفتند حقم را خوردند.

پدیده تازه وزن شما در مسابقات جهانی کدام بوکسور بود؟

مشتزن کوبایی کولاک کرد. او واقعا پدیده بود. مقابل روس که عنوان اول جهان را داشت، استثنایی مبارزه کرد. بوکسور قزاق را هم برد و اول شد. البته این را بگویم امسال کلا سطح مسابقات خیلی بالا بود. همه بوکسورهای سرشناس جهان آمده بودند تا سهمیه المپیک کسب کنند. اصلا نمی‌توان مبارزات باکو را با گوانگجو یا مسابقات قاره‌ای مقایسه کرد.

قبول داری بوکس ایران حتی با سطح اول آسیا هم خیلی فاصله گرفته است؟

به نظرم بوکسورهای ایران نسبت به بهترین‌ها چیزی کم ندارند. ما بهترین مربیان را داریم که تجربیات خیلی خوبی هم دارند. اگر ورزشکاران و مربیان از نظر روحی و فکری ‌آرامش داشته باشند مقام‌های خیلی خوبی می‌توانیم کسب کنیم. من خودم اگر هنگام تمرینات و اردوها دغدغه مالی نداشته باشم، صد درصد آماده‌تر می‌شوم. بوکسورهای خارجی دغدغه‌های اینچنینی ندارند و کاملا حرفه‌ای تمرین می‌کنند. ما مسابقه تدارکاتی هم کم داریم. کلا پنج مسابقه خارجی داشتم، ولی آنها حداقل 10 تورنمنت دارند و براحتی برای شرکت در یک مسابقه بزرگ آماده می‌شوند.

برخی‌ها معتقدند یکی از مشکلات اصلی بوکس ایران، دانش مربیان این رشته است.

من این موضوع را قبول ندارم. به نظرم بهترین مربیان را داریم. آنها هیچ چیزی نسبت به مربیان خارجی کم ندارند. تمام سبک‌های روز دنیا را مربیان ما دنبال می‌کنند. آنها فقط به رسیدگی و توجه بیشتری احتیاج دارند. اگر اسپانسر خوبی برای بوکس وجود داشته باشد، مطمئن هستم که می‌توانیم در سطح دنیا حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشیم.

به نظر شما چند سهمیه دیگر می‌توانیم کسب کنیم؟

کار خیلی سخت است. فروردین ماه در قزاقستان مسابقات انتخابی برگزار می‌شود. نمی‌شود از حالا صد درصد راجع به این موضوع صحبت کرد. اکثر بوکسورهای خوب آسیایی هم نتوانستند در جهانی سهمیه کسب کنند، بنابراین در فروردین ماه به روی رینگ می‌روند و این، کار ما را سخت‌تر می‌کند.

تنها بوکسور المپیکی ایران، عضو هیچ تیم باشگاهی نیست. علت خاصی وجود دارد که در لیگ مبارزه نمی‌کنید؟

امسال تصمیم گرفتم در لیگ نباشم. در کل هفت هشت میلیون می‌دهند که باید برای همین هم کلی دوندگی کنیم تا به این پول برسیم. من قول می‌دهم اگر شرایط مالی و امکاناتی بوکسورها بهتر شود، می‌توان طلسم نگرفتن مدال جهانی را شکست.

 علی رضایی ‌/‌ جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها