مک انرو: جوکوویچ از رکوردهای قبلی فراتر می‌رود

با این حال مک انرو که در دوران اوجش 8 گرنداسلم را برد، معتقد است که تحت هر شرایطی کار جوکوویچ 24 ساله در فصل جاری مهم‌تر و با ارزش‌تر از کاری است که خود وی 27 سال پیش انجام داده بود. اگر فونینی تنیسور ایتالیایی در مرحله یک‌چهارم نهایی اوپن فرانسه به سبب مصدومیت غیبت نمی‌کرد و به جای واگذاری مسابقه در صحنه حاضر و بازنده می‌شد، جوکوویچ در همانجا از رکورد مک انرو فراتر می‌رفت، اما چنین نشد. با این وجود مک انرو که رقابتش با هموطن خود جیمی کانرز، بیورن بورگ، متس ویلاندر سوئدی و گی یرمو ویلاس از عمده‌ترین وقایع این ورزش در آن مقطع زمانی و ترسیم‌کننده سرنوشت تنیس بود، همپا با خیلی‌ها معتقد است که دستاوردهای جوکوویچ در 6 ماهه اول سال جاری (میلادی)‌ به قدری خوب بوده که از هر امر و توفیق دیگری فراتر می‌رود و او را بالای دست سایرین و رکوردهای پیشین قرار می‌دهد.

اگر جوکوویچ در پاریس به فده‌رر نمی‌باخت و به فینال می‌رسید، صرف‌نظر از هر نتیجه‌ای که در آن مرحله ثبت می‌شد، جایگاه اول را در رنکینگ جهانی از رافایل نادال اسپانیایی می‌گرفت، اما این احتمال از دست رفته نیز از احترام مک انرو نسبت به جوکوویچ نکاسته است. وی می‌گوید: «بدیهی است که با دیدن کارهای امسال جوکوویچ به یاد کارهای خودم در سال 1984 افتاده باشم. من روند کار او را در رقابت‌های امسال تعقیب کرده و از استحکام و فن او شگفت‌زده شده‌ام. آنچه رکورد او را بر دستاوردهای سال 1984 من رجحان می‌بخشد، دشواری بسیار بیشتر کار در حال حاضر است و نبرد و کلاس و شدت رقابتی که اینک در تنیس و رقابت‌های «ATP» (اتحادیه تنیس حرفه‌ای مردان)‌ هست، در دوره من نبود و بهتر بگویم در زمان من کار آسان‌تر بود. من از این که جوکوویچ امکان عبور از رکورد قبلی مرا در پاریس به دست آورده بود، به وجد آمده بودم و با این که حکم قضا و قدر و مصدومیت تنیسور ایتالیایی و سپس تجربه فده‌رر این موقعیت را از وی ستاند، اما من در رولان گاروس نیز فقط فاکتورهای قدرت و مهارت را در کار این تنیسور نظاره کردم.»

شاید هم حرف‌های مک‌انرو صحت داشته باشد، زیرا جوکوویچ تا قبل از دومین گرنداسلم امسال در پاریس، نادال را در 4 فینال و فده‌رر را در 3 نوبت مغلوب کرده بود و بخصوص پیروزی‌های او بر نادال در مادرید و اوپن ایتالیا روی زمین‌های خاکی ـ که تخصص نادال به حساب می‌آید ـ ارزش غیرقابل وصفی داشته است. مک‌انرو بهتر از هر کسی به این امر واقف است.

وی که فزون‌تر از 15 سال بعد از بازنشستگی‌اش همچنان به شرکت در «تور مسن‌ها» اشتغال دارد و با قهرمانان سابق تنیس حرفه‌ای رقابت می‌کند، می‌گوید: «شکست جوکوویچ روی زمین‌های خاکی در پاریس‌ آنقدرها هم شوکه‌کننده نبود، بخصوص که در برابر تنیسور بزرگی مثل فده‌رر حاصل آمد. نوار طلایی او باید سرانجام در جایی قطع می‌شد. آنچه ارزش بیشتری دارد، استمرار او در کل فصل و روی تمامی زمین‌ها و اعتماد به نفس فوق‌العاده اوست. فتح 7 تورنمنت از 8 تورنمنتی که در آنها شرکت داشته است، فقط همین نکته را می‌گوید. من او را بی‌رقیب و بهترین تنیسور جهان در سال 2011 می‌دانم و فده‌رر و نادال به‌رغم برگزاری فینال پاریس در برابر یکدیگر، تا این مقطع از فصل زیر دست او می‌ایستند.»