حال مواجه می شویم با همسرانی که به دلیل نقص در اسپرم یا تخمک یا هر دو، شانس بچه دار شدن از طریق لقاح خارج رحمی از آنها دریغ شده است.
تمامی شیوه هایی که معرفی می شوند غیر از شیوه اهدای جنین که مورد تصویب مجلس قرار گرفته و البته آیین نامه اجرایی آن تاکنون ابلاغ نشده است ، مورد تایید برخی فقها و علمای حقوق قرار گرفته است و بدین ترتیب و علی رغم آن که تاکنون از نظر حقوقی و قانونی به تصویب نرسیده اند، در مراکز درمان ناباروری به اجرا گذاشته می شوند.
بدیهی است ، تصویب قوانین مربوط به شیوه های اهدای جنین و موارد جانبی مربوط به آن از قبیل موارد مربوط به توارث می تواند از مشکلات آتی که ممکن است برای پدران و مادرانی که امیدوارانه و از سر شوق ، رویای فرزنددار شدن خود را تحقق یافته می بینند، پیش بیاید، جلوگیری به عمل آورد.
1- رحم جانشین: در این روش اسپرم و تخمک متعلق به زوجین است. جنین تشکیل شده در محیط آزمایشگاهی به رحم زن دیگری (ساروگیت) منتقل می شود و این زن تنها حافظ جنین زوجین طی 9 ماه بارداری است.
این کودک ، فرزند رضایی زنی که او را به دنیا آورده است ، محسوب می شود.
2- رحم جانشین کامل : همزمان با رحم جانشین ، از تخمک همان زن یا زن دیگری استفاده می شود. تصویب قوانینی برای اطمینان از بازگشت این کودک به زوجین ضروری است.
3- اهدای جنین: مربوط به زوجینی که تخمک یا اسپرم سالم یا هر دو را ندارند. بدین ترتیب ، با استفاده از لقاح آزمایشگاهی اسپرم و تخمک یک زوج دیگر، جنین به رحم مادر خواستار جنین اهدایی منتقل می شود و طی گذراندن 9 ماه دوره بارداری موجبات به وجود آمدن تعلقات خاطر را از داشتن فرزند، برای مادر فراهم می آورد.
فراموش نکنید ارضای روحی و عاطفی پدران و مادران متقاضی در یکی از شیوه های اهدا به علت تعلق حداقل نیمی از ژنوم فرزندان به آنها یا چشیدن لذت دوران 9ماهه بارداری برای مادر، پدر و مادر مورد نظر را به این باور می رساند که فرزندان شان به مدد یک حکمت آسمانی نیک بدان ها ارزانی شده است.