«بچه‌های بهشت» عاشق سینما بودند

این روزها، روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها پر است از خبرهای روز سینمای ایران، خبرهایی درباره بازیگران، کارگردانان، تهیه‌کنندگان و... اما در این ازدحام خبری که سینمای امروز را در برگرفته، تلویزیون هم به سینما توجه خاصی دارد. برنامه هفت، هر شب روی آنتن شبکه 3 سیما می‌رود و از حال و هوای جشنوراه فیلم فجر و فیلم‌هایش برای مردم می‌گوید. شبکه خبر هم گاهی در برنامه دو نیم ساعت از سینماگران و منتقدان دعوت می‌کند تا نظر خود را درباره جشنواره و سینمای امروز ایران بگویند. اما در کنار این اطلاع‌رسانی خبری و تحلیلی در یکی از قسمت‌های سریال «بچه‌های بهشت» هم سینما محور داستان بود.

سریال بچه‌های بهشت بر اساس خاطرات منوچهر عسگری‌نسب ساخته شده است. عسگری‌نسب مدرس و کارگردان سینما و تلویزیون است. او از کسانی است که از کودکی عاشق سینما بوده و این علاقه را در خاطراتش هم نوشته و خسرو معصومی هم آن را با زیبایی خاصی در سریال بچه‌های بهشت به نمایش گذاشته است. در قسمت‌های مختلف این سریال می‌بینیم که بچه‌ها تا از مدرسه تعطیل می‌شوند با هم قرار سینما می‌گذارند و به تنها سالن سینمای شهر می‌روند، پول‌هایشان را روی هم می‌گذارند، چند تا بلیت نیم‌بها و یک بلیت کامل می‌خرند و بعد نوبتی روی صندلی می‌نشینند تا فیلم را ببینند.این نوع فیلم دیدن از آن خاطراتی است که در آدم‌هایی که دهه 40 را به یاد دارند، ایجاد نوستالژی می‌کند. آنها، حالا با دیدن سریال بچه‌های بهشت به دوران کودکی خود برمی‌گردند و آرزوهایی را که برای سینما داشتند، مرور می‌کنند. هر چند در یکی از قسمت‌های سریال، معصومی، پیرمرد آهنگری را وارد داستان بچه‌های بهشت کرد که عاشق سینما بود، او برای قاسم و مهران ـ شخصیت‌های اصلی سریال ـ تعریف کرد که چنان سینما در همه وجود او ریشه دوانده بوده که مادرش احساس خطر می‌کند و روزی دست او را می‌گیرد و به در دکان حلبی‌ساز می‌برد و از اوستای حلبی‌ساز می‌خواهد او را در این رشته استاد کند!

در بچه‌های بهشت می‌بینیم که سینما برای کودکان و جوانان دهه 40 یعنی فیلم دیدن. آنها حاضرند همه مشقات را تحمل کنند تا بتوانند یک فیلم را تماشا کنند. این تحمل سختی‌ها و البته ایجاد خلاقیت باعث شد تا معصومی، یکی از قسمت‌های سریال خود را کاملا به این قضیه اختصاص دهد. صاحب سینمای شهر به کارگران سینما دستور می‌دهد که دیگر بچه‌ها را به سینما راه ندهند و این ممنوعیت باعث می‌شود که قاسم، دست به کار شود و یک آپارات آماتور بسازد و با آن برای مردم شهر و دوستانش فیلم نشان دهد.